Ο Ομπάμα θεμελιώνει την απαίτηση παραγραφής του ελληνικού χρέους

Τα εδάφια των απομνημονευμάτων του Μπαράκ Ομπάμα, που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και αναφέρονται στο ελληνικό δράμα των μνημονίων, μπορεί να αποδειχθούν ως δώρο εξ’ ουρανού, αν αξιοποιηθούν σωστά και αν δεν κρυφτούν “κάτω από το χαλί”. Η “ΤΙΜΗ ΣΤΟ 21” εντάσσει αυτή την προσπάθεια στο δεύτερο στόχο των λόγων σύστασής της, που είναι η εθνική ανεξαρτησία και διοργανώνει προσεχώς συνέδριο με το θέμα αυτό.

Στα εδάφια αυτά ο Ομπάμα προβαίνει σε ομολογία μεγατόνων, το περιεχόμενο της οποίας πλανιόταν στη χώρα μας ως υπόθεση, ως συνωμοσιολογία, ή ως επτασφράγιστο μυστικό, αλλά ποτέ μέχρι τώρα ως ξεκάθαρη βεβαιότητα. Οι σχετικές αναφορές των αρμοδίων, στα 11 χρόνια που πέρασαν, όπως αρχικά του Ολιβιέ Μπλανσάρ, αργότερα του ΔΝΤ και της ΕΕ, αφορούσαν γενικώς ατέλειες του περιεχομένου των μνημονίων, αλλά όχι την κυρία αιτία της επιβολής τους. Έτσι παρέμενε ισχυρή, για πολλούς Έλληνες, η κυρίαρχη δικαιολογία, που αναπτύχθηκε και ενισχύθηκε με κάθε τρόπο, από την αρχή της επιβολής των μνημονίων.

Ότι δηλαδή, όπως ισχυρίζονταν σε καθημερινή βάση τα γερμανικά ΜΜΕ, είμαστε λαός «ανεύθυνος», που «ζει πλουσιοπάροχα σε βάρος άλλων», που είναι «τεμπέλης» και επιδίδεται από το πρωί σε “ουζοποσία” και για τους λόγους αυτούς πρέπει να τύχει παραδειγματικής τιμωρίας! Σε πείσμα αυτής της δήθεν άθλιας συμπεριφοράς μας, η ΕΕ (βοηθούμενη και από το ΔΝΤ) επέδειξαν “μεγαλοψυχία” και “αλληλεγγύη”. Έσπευσαν να μας δανείσουν, ομολογουμένως τεράστια ποσά, δήθεν για να μας σώσουν και για να εξυγιάνουν την οικονομία μας.

Στη σκιά αυτού του αφηγήματος, είναι λίγο-πολύ γνωστή η συνέχεια της υπογραφής των τριών μνημονίων με περιεχόμενο, όχι απλώς εξευτελιστικό για ευρωπαϊκή χώρα του 21ου αιώνα, όχι απλώς εγκληματικό, για τις συνθήκες εξαθλίωσης που επέβαλε, όχι απλώς μακροχρόνια καταστρεπτικό για την επιβίωση της ελληνικής οικονομίας, αλλά και ληστρικό για το σύνολο σχεδόν του δημόσιου πλούτου μας! Και ακόμη, ο Μπαράκ Ομπάμα αποκαλύπτει πώς μας περιέπαιζε ο Σόιμπλε, όσους δηλαδή από εμάς ήταν πρόθυμοι να ξεγελαστούν, τρομοκρατώντας μας με Grexit.

Οι “αγαθές” προθέσεις του Σόιμπλε

Η αλήθεια ήταν ότι αν τολμούσαμε το Grexit, ενδεχομένως εμείς θα είχαμε σωθεί, ενώ οι τράπεζές τους θα έχαναν ένα τρισεκατομμύριο Ευρώ! Οι υπογραφές των τριών μνημονίων, από όλες τις κυβερνήσεις των 11 αυτών μαρτυρικών ετών, για την Ελλάδα, τόλμησαν να τεθούν, αποκλειστικά και μόνον επειδή ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού, είχε πειστεί ότι με τη συμπεριφορά του έγινε υπαίτιο για αυτά τα μνημόνια. Είχε πειστεί λοιπόν ότι δεν υπήρχε άλλη λύση, ότι η ΕΕ “θυσιάζονταν” για να μας βοηθήσει, και ότι η οικονομία έτσι εξυγιαίνεται.

Για τους λόγους αυτούς ο ελληνικός λαός ένοιωθε υποχρεωμένος να ψηφίζει τις μνημονιακές κυβερνήσεις, αλλά και παρέμεινε ουσιαστικά αδρανής στο όργιο της ανείπωτης αυτής ανθρωπιστικής καταστροφής. Το τι πίστευαν οι κυβερνήτες όλων αυτών των ετών, καθώς ό ένας μετά τον άλλον υπέγραφαν καταδικαστικές αποφάσεις για την πατρίδα τους, τελικώς είναι αδιευκρίνιστο.

Είχαν άραγε πειστεί για τις “αγαθές” προθέσεις του κυρίου Σόιμπλε; Δεν είχαν χρόνο να διαβάσουν τα μνημόνια, ή δεν ήταν σε θέση να αντιληφθούν το νόημά τους; Ύστερα από ένα οριακό σημείο, έκριναν ότι δεν υπήρχε οδός επιστροφής; Κάποιοι τους τρομοκρατούσαν και δεν είχαν άλλη διέξοδο; Αυτές και άλλες δικαιολογίες είναι πιθανές, και βέβαια εξηγούν την αλυσίδα σύνδεσης μεταξύ τους.

Ο Ομπάμα όμως, που πολλοί άρχισαν να καταφέρονται εναντίον του κατηγορώντας τον ως συνυπαίτιο της ελληνικής τραγωδίας (που ασφαλώς είναι), έκανε ωστόσο ένα περίλαμπρο δώρο στην Ελλάδα, όχι βεβαίως γιατί είναι “φιλέλληνας”, αλλά γιατί προφανώς είχε συμφέρον να αποκαλύψει την αλήθεια. Αυτή λοιπόν η αλήθεια, που είναι δύσκολο πια να κρυφτεί, αποτελεί ισχυρότατο όπλο στα χέρια μας, αν καταφέρουμε να το χρησιμοποιήσουμε.

Σημαντική η ομολογία Ομπάμα

Αποτελεί όπλο η ομολογία Ομπάμα, αν δεν απορροφηθούμε από το πως θα τιμωρηθούν οι δικοί μας υπαίτιοι. Αν δεν απενεργοποιηθεί αυτός ο στόχος μέσα σε ανούσιες κομματικές αντεγκλήσεις. Αν δεν υποκύψουμε στην απόρριψη, με το πάγιο επιχείρημα ότι παρότι «ήταν γνωστά όλα αυτά δεν έγινε τίποτε» και αν δεν μας καταπιεί ο εθνομηδενισμός του τύπου «δεν αξίζει να προσπαθήσουμε» κτλ.

Σπεύδω να υπογραμμίσω ότι είναι πολύ διαφορετικό να ψελλίζουμε υποψίες και ψιθύρους, σχετικά με το τι ακριβώς έγινε και καταστραφήκαμε, από του να έχουμε τη δυνατότητα να κραδαίνουμε την επίσημη ομολογία του Μπαράκ Ομπάμα, που συνοδεύεται επιπλέον και από ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Γιατί τώρα, κάθε Έλληνας έχει δικαίωμα να ατενίσει την ΕΕ βροντοφωνώντας ότι: «για να σώσετε τις τράπεζες μας χρησιμοποιήσατε ως παρανάλωμα του πυρός».

Και να προσθέσω ότι αυτή η επισήμανση ουδόλως σημαίνει ότι αγαπούμε τον Ομπάμα, ή ότι τον απαλλάσσουμε των ευθυνών του. Η είδηση αυτή, όπως την διατύπωσα στο διαδίκτυο, χαρακτηρίστηκε ως πολύ σημαντική. Πέρα από αυτή την γενική αποδοχή της, ορισμένοι είχαν την άποψη, είτε ότι το πρώτιστο είναι η τιμωρία των ενόχων, είτε ότι ένα τόσο σπουδαίο θέμα δεν αντιμετωπίζεται με αρθρογραφία και συζητήσεις.

Μερικοί σκέφθηκαν ότι πρόκειται για ένα επιπλέον αφήγημα, με σκοπό να μας αποπροσανατολίσει. Κάποιοι υποστήριξαν ότι θα έπρεπε να το κρατήσουμε μυστικό, μέχρις ότου οργανωθούμε. Ορισμένοι μου ανέθεσαν να προχωρήσω, καθώς εγώ είχα αυτή την πρωτοβουλία. Από την πλευρά μου έχω πλήρη συνείδηση ότι, παρόλο που πρόκειται για μια εξαιρετική ευκαιρία, η δυνατότητά της να φθάσει σε αίσιο τέλος, δεν είναι διόλου εξασφαλισμένη.

Δεν μπορεί να σταθεί η ΕΕ

Στο μικρό διάστημα που μεσολάβησε από την πληροφορία, έχω καταλήξει σε ορισμένες εισαγωγικές σκέψεις. Εξυπακούεται, καταρχήν, ότι δεν πρόκειται για προσπάθεια ενός ατόμου, αλλά αντιθέτως ενός ολόκληρου λαού. Πιστεύω ότι αυτό που τώρα προέχει είναι η ομολογία Ομπάμα όχι απλώς να γίνει ευρέως γνωστή, αλλά και να λειτουργήσει για το λαό μας ως ενωτικό και όχι ως διχαστικό στοιχείο.

Ως όπλο βελτίωσης της κατάστασής μας και όχι ως μέσον κομματικό. Οι παράγοντες που κρίνω ότι θα μπορούσαν να επηρεάσουν το αποτέλεσμα είναι πολλοί, αλλά θα σταθώ σε μερικούς από αυτούς. Πιστεύω, ότι η ΕΕ, δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει μια τόσο φοβερή κατηγορία, που δεν μπορεί πια να αμφισβητηθεί και που την εμφανίζει να “δολοφονεί” κράτος-μέλος της.

Όσο και αν αυτή η άποψη κυκλοφορούσε ήδη σε ορισμένους κύκλους, κυρίως στην Ελλάδα και δευτερευόντως και στο εξωτερικό, ουδείς όμως είχε το θάρρος, αλλά ούτε και το δικαίωμα, να απευθυνθεί δημόσια προς την ΕΕ και να την κατηγορήσει γι’ αυτό το έγκλημα. Αντιθέτως, αυτό επιμελώς αποκρύπτονταν προβάλλοντας τις δήθεν ικανοποιητικές εξελίξεις των μνημονίων, που στην πραγματικότητα είναι τραγικές. Πώς να σταθεί η ΕΕ, όταν συγκεκριμένες κατηγορίες, με συντριπτικά αποδεικτικά πλέον στοιχεία για το ελληνικό αυτό έγκλημα, αρχίσουν να την στοχεύουν συνεχώς και από πολλές πλευρές;

Άμεση παραγραφή του χρέους

Μπορεί η ΕΕ να περιπίπτει από το ένα ολίσθημα στο άλλο, αλλά εδώ πρόκειται για την παταγώδη απόδειξη απουσίας οποιασδήποτε μορφής ηθικού υποβάθρου. Πρόκειται για σκανδαλώδη πρόταξη εθνικών συμφερόντων, με αντίτιμο την καταστροφή ενός εταίρου! Και θα πρέπει ακόμη να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη ότι η αποτρόπαιη αυτή πράξη, κυρίως της Γερμανίας εναντίον μας, είναι εξαιρετικά απίθανο ότι θα επιβραβευθεί από τα λοιπά κράτη-μέλη της ΕΕ. Έστω και αν υποτεθεί ότι γνώριζαν τι συνέβαινε και δεν αντιδρούσαν.

Το ζητούμενο είναι τώρα πως θα μπορέσει η Ελλάδα να επωφεληθεί από την επίσημη δημοσιοποίηση των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν εναντίον της. Θα έλεγα ότι η απάντηση είναι μία και είναι η απαίτηση άμεσης παραγραφής του χρέους. Να προσθέσω, ότι η περίοδος που διανύουμε, με το χάος που προκαλεί ο ιός, είναι θετική για την ευόδωση ενός τέτοιου αιτήματος, δεδομένου ότι έχει εγκαταλειφθεί πλήρως η νομισματική και δημοσιονομική ορθοδοξία, και έχει επικρατήσει το “χρήμα από ελικόπτερο”.

Και τώρα, ποιος θα απαντήσει στην ακόλουθη καταλυτικής σημασίας ερώτηση; Δηλαδή, ποιος θα είναι ο φορέας που θα αγωνιστεί για να κάνει παγκοίνως γνωστό τον ρόλο της Γερμανίας, στην καταστροφή της Ελλάδας και να πείσει την ΕΕ να επανορθώσει; Επαναφέροντας, φυσικά, στο προσκήνιο, και τις γερμανικές αποζημιώσεις! Η απάντηση είναι: όλοι εμείς, μια και οι ηγεσίες μας δεν πρόκειται να συνδράμουν.

Για αυτό και για να μη χαθεί η μεγάλη αυτή ευκαιρία, θα ήταν ευχής έργον η, όσο γίνεται ευρύτερη διάδοση και συνειδητοποίηση των εξελίξεων. Ελπίσω αυτό να φέρει και τα υπόλοιπα και να μη μείνει ούτε ένας Έλληνας που να εξακολουθήσει να πιστεύει ότι «εμείς φταίγαμε για την καταστροφή».