Οι επιδοτήσεις τρέφουν τον παρασιτισμό στην ελληνική οικονομία
09/07/2025
Εκτός από την διαχρονική ανηθικότητα και αντιδημοκρατικότητα των πολιτικών «μας» , με τις παράνομες αγροτικές επιδοτήσεις , υπάρχει μία άλλη πτυχή των οικονομικών σκανδάλων: ο πληθωρισμός που προκαλούν οι επιδοτήσεις της ΕΕ . Το γεγονός εξηγεί γιατί οι τιμές ανέρχονται ταχύτερα στην Ελλάδα απ’ ό,τι στην «ενάρετη» Ευρώπη , παρά το ότι οι αμοιβές της εργασίας εδώ είναι κατώτερες – άρα η συνολική ζήτηση υστερεί.
Το φαινόμενο των πληθωριστικών επιχορηγήσεων οφείλεται στην παρασιτική Ελληνική οικονομία, στα εγχώρια καρτέλ και στην εσφαλμένη αντίληψη περί τιμών (perception of prices) που κυριαρχεί στην εγχώρια αγορά. Ο παρασιτισμός προκαλείται από την καθιερωμένη κοινωνική αξίωση , το ετήσιο εισόδημα των 12 μηνών να επιτυγχάνεται σε 4 το πολύ 5 μήνες απασχολήσεως με κύρια εκδήλωση στον Τουρισμό κι άλλες εθνικές «δραστηριότητες». Για να επιτύχουν το «οικονομικό» αυτό θαύμα παγκοσμίως , οι εγχώριοι επιχειρηματίες, ιδιοκτήτες και εργαζόμενοι «τρομπάρουν» τις τιμές από Μαΐου μέχρις Σεπτεμβρίου, με την αυξημένη Τουριστική ζήτηση και μετά μένει η ανάμνηση της ακρίβειας.
Όταν η εξίσωση δεν βγαίνει στην οικονομία, επιστρατεύεται η φορο-εισφορο-διαφυγή στο… ενάρετο κράτος, όπου ισχύουν από κουμπαριές μέχρις πελατειακές σχέσεις. Όπου διάφοροι «ηλεκτρολόγοι» διαφημίζονται πώς να κλέβει ο καταναλωτής την ΔΕΗ, χωρίς να συλλαμβάνονται για απάτη. Αφού ο καταναλωτής πλήρωνε το καλοκαίρι αδιαμαρτύρητα , γιατί να μειώσουμε τις τιμές τον χειμώνα, που λόγω κόστους ενεργείας είναι μακρύτερος, αποτελεί η κοινή δικαιολογία.
Κι επειδή ο ανταγωνισμός τιμών είναι άγνωστος στην Ελλάδα των καρτέλ, «όλα ανεβαίνουν» κάθε χρόνο. Βοηθούν προς τούτο και τα κρατικά μονοπώλια αγαθών και υπηρεσιών, με διάφορες προφάσεις περί «διεθνών ανατιμήσεων» αλλά ποτέ κάμψεως των τιμών, όπως τώρα του πετρελαίου. Το μάθανε κι οι Τούρκοι και ανεβάζουν τα… φουντούκια προσώρας.
Παρασιτική οικονομία
Τον χορό των ανατιμήσεων στην οικονομία ακολουθούν τα παρασιτικά εισοδήματα όχι μόνον του είδους ΟΠΕΚΕΠΕ (νέα Ελληνική λέξις) αλλά πλείστα όσα επαγγέλματα στις συναλλαγές δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Όσα αποκτώνται χωρίς κόπο κάτω απ’ το τραπέζι ή κι από πάνω, ξοδεύονται εύκολα, ενισχύοντας την «ενεργό ζήτηση», που τροφοδοτεί τον πληθωρισμό. Ανεξάντλητος είναι κι ο τομέας των υπηρεσιών στο γαϊτανάκι των ανατιμήσεων όπου δεν απουσιάζουν ποτέ αετονύχιδες της απραχτής.
«Αφού τα νοίκια ανεβαίνουν, τα κοινόχρηστα είναι ανεξέλεγκτα κι ο ΦΠΑ στο 24%» λέγουν οι επιτηδευματίες και δώστου ανεβάζουν τις αμοιβές των – πρέπει κι αυτοί να ζήσουν. Ένα παράδειγμα πληθωριστικής διαδικασίας από την εποχή της χρυσοφιλίας. Το αναφέρει ο Κρίς Γούντχαους, την ταραγμένη δεκαετία 1940-49, που συνεχίζεται και σήμερα , τηρουμένων των αναλογιών (*).
«Μόλις αφέθηκε να γλιστρήσει η πρώτη (Βρετανική) χρυσή λίρα στους αντάρτες στα Ελληνικά βουνά, η διαδικασία έγινε σωρευτική. Η παροχή αύξησε την ζήτηση. Αφ ότου έγινε η αρχή του εφοδιασμού με χρυσό, η ποσότητα του δεν μπορούσε να κρατηθεί σε χαμηλά όρια».
Το ίδιο ισχύει και με τις επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ που έφτασαν τα 1,7 δις. ευρώ και βάλε! Συνεχίζει ο Κρίς: «Ο ανεφοδιασμός των ανταρτών με λίρες, προσαρμοζόταν τέλεια με την τακτική των Γερμανών (κατακτητών) να εκτυπώνουν απεριόριστο ποσό τραπεζογραμματίων…Οι λίρες απλώς αύξαναν τον πληθωρισμό στην Ελλάδα κι έθεταν σε κίνηση μία χιονοστιβάδα (ανατιμήσεων) λόγω ελλείψεώς των εισαγωγών».
’Οπως και τώρα, με τα ευρώ της διηρημένης Ευρώπης βέβαια σε μικρότερη κλίμακα διότι υπάρχουν οι Εισαγωγείς. «Τελικώς, καταλήγει ο Κρίς, ένα αποτελεσματικό αντιστασιακό κίνημα, ίσως να μην χρειάζονταν χρυσές λίρες για να κάνει την δουλειά του την Γερμανική κατοχή». Έτσι και σήμερα. Ο αγροτικός κόσμος της Ελλάδος ίσως να μην χρειάζεται επιδοτήσεις για να παραγάγει τ’ αγαθά του. Χωρίς τις επιχορηγήσεις δεν θα είχαμε την διαφθορά και την συνεχή αύξηση του γενικού επιπέδου των τιμών, δηλ. τον ενδημικό πληθωρισμό.
(*) ΤΟ ΜΗΛΟΝ ΤΗΣ ΕΡΙΔΟΣ .Εκδόσεις ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ σελ 218 επ.
