Οι Ρωμιοί επιλέγουν Τσαουσέσκου ή Σαλβίνι;

Μεγάλη διαμάχη ξέσπασε μεταξύ της Γερμανίας (επι κεφαλής του παρανόμου Eurogroup) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), όσον αφορά στην «ελάφρυνση» του επαισχύντου ελληνικού χρέους, ύψους 330 δισ. ευρώ ή 180% του εθνικού προϊόντος της Ελλάδος, το υψηλότερον στην ΕE, με την Ιταλία δευτέρα, στο 130% αντιστοίχως, όπερ σημαντικόν ως θα ίδωμεν εν συνεχεία.

Η «διένεξη» ΔΝΤ και γερμανικής κυβερνήσεως δεν αφορά στην «ελάφρυνση», ως λχ. της αξίωσης από την ιταλική «Λέγκα του Βορρά» δια την διαγραφή (write-off) 250 δισ. ευρώ των ιταλικών ομολόγων, εις χείρας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης αλλ’ εάν θα μετάσχει το ΔΝΤ στο μεταμνημονιακό πρόγραμμα της Ελλάδος και στην προσφυγή στις αγορές κεφαλαίων δια την εξασφάλιση των δανειακών πόρων.

Εν τούτοις, ήδη από του 2015 το ΔΝΤ διαφώνησε το 2015 και δεν μετέσχε στις ελληνικές πιστωτικές διευκολύνσεις 86 δισ. ευρώ και παρέμεινε ως απλούς παρατηρητής. Συνεπώς το ακανθώδες πρόβλημα δεν είναι εάν γερμανική κυβέρνηση θα εγκρίνει ετησίως «δέσμη μέτρων» για την μετατόπιση των λήξεων του ελληνικού χρέους στο μέλλον, οπότε βεβαίως δεν θα πρόκειται περί «καθαρής εξόδου» της Ελλάδος από τα μνημόνια ως βαυκαλίζεται η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά εάν η πρόσβαση της χώρας στις αγορές με «εμπροσθοβαρή» (=προκαταβολική) ελάφρυνση του χρέους, θα κάνει τούτο «βιώσιμο». Δηλαδή εάν θα επιτρέψει τον ελληνικό δανεισμό με χαμηλά σχετικώς επιτόκια και κυρίως, την βελτίωση της οικονομίας μ’ ένα λογικό «πρωτογενές πλεόνασμα» προς εξυπηρέτησιν των τόκων του χρέους και όχι με το σημερινό 3,5% του ΑΕΠ που συνιστά αντιαναπτυξιακή διαρροή εθνικής δαπάνης.

Στο σημείον αυτό, αρχίζουν οι σουρεαλισμοί των «ημετέρων» και των «εταίρων» εν Βρυξέλλαις. «Αξιωματούχος του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών εδήλωσε, σύμφωνα με ρεπορτάζ ευρώφιλης εφημερίδος (Καθημερινή 16.518) ότι σε περίπτωση που δεν είναι αυτόματη η ελάφρυνση του χρέους τότε θα …μειωθούν οι συντάξεις το 2019»! Δηλαδή, ράβδος εν γωνία άρα βρέχει. «Κορώνα» χάνει ο Έλλην συνταξιούχος, «Γράμματα» κερδίζουν οι Ευρωπαίοι. Επίσης, ο διόλου «ντόμπρος» αντιπρόεδρος της Ευρωεπιτροπής Ντομινίκ Ντομπρόβσκις υπεστήριξε ότι «δεν αναμένονται αποφάσεις για το ελληνικό χρέος άμεσα και ότι σημασία για τις αγορές (κεφαλαίων) έχει το μήνυμα στο οποίο «θα καταλήξουν συντονισμένα» οι «θεσμοί» και το ΔΝΤ.

Τσαουσέσκου ή Σαλβίνι

Όπερ μεθερμηνευόμενο σημαίνει απίθανο αλλαγή της στάσεως του ΔΝΤ, καθώς ο επί κεφαλής του οικείου Ευρωπαϊκού Τμήματος Πoλ Τόμσεν απαιτεί σαφείς αποφάσεις «εδώ και τώρα» (ΣΣ έως στις 24 Μαϊου ε.έ) και όχι τα γνωστά ήξεις αφίξεις της Επιτροπής. Παρά την αμηχανία που προκάλεσαν οι ανωτέρω στον υπουργόν Οικονομικών, ο σύντροφος Ευκλείδης Τσακαλώτος, εις συνέντευξη του σε γερμανική εφημερίδα εζήτησε «ν’ αντιμετωπισθή το χρέος της Ελλάδος όπως της Γερμανίας το 1952», το οποίον ως γνωστόν διεγράφει.

Και ενώ η επιθυμία του σ.Τσακαλώτου ευθυγραμμίζεται με τον ακροδεξιό ηγέτη της «Λέγκας του βορρά» εν Ιταλία, Ματέο Σαλβίνι που ζητεί διαγραφή χρέους 250 δις. ευρώ, η “καλή μας κυβέρνηση” έχει σουφρώσει 18 δισ. ευρώ από τα Ταμεία, τα δημόσια νοσοκομεία και οργανισμούς ως και απ’ τους ιδιώτες πιστωτές (μη πληρώνοντας εκκρεμείς υποχρεώσεις 3,6 δις. ευρώ) για την δημιουργία πιστωτικού «μαξιλαριού». Ετοιμάζεται δε τον Αύγουστο (16) να εξέλθει στις αγορές κεφαλαίου, αν και η απόδοση των επιτοκίων δεν έχει υποχωρήσει κάτω του απαγορευτικού 4,2% όπου ευρίσκεται σήμερον.

Από πλευράς κομματικής τακτικής, ίσως το στέγνωμα της οικονομίας σε χρηματική ρευστότητα να έχει κάποιο νόημα ως Ρωμέικη συμβολή στην Λενινιστική θεωρία αλλά την προηγουμένη φορά που μία κομμουνιστική κυβέρνηση απεπλήρωσε το εξωτερικό της χρέος, σουφρώνοντας κάθε ικμάδα του λαού της, το καθεστώς απλώς κατέρρευσε. «Ενθυμού, λοιπόν, και μη λησμόνει» τα πάθη του συντρόφου Νικολάϊ Τσαουσέσκου όταν έκαμε τα ίδια στην Ρουμανία, αποπληρώνοντας χρέη 9 δισ. δολλαρίων, στην δεκαετία του 1980 ενώ υπήρχε η «λύση Σαλβίνι», που πάντοτε υπάρχει!