Οι συναλλαγματικοί πόλεμοι δεν έχουν νικητή

Κατόπιν του εμπορικού πολέμου που εξαπέλυσε η Αμερική εναντίον της Κίνας και της ΕΕ επακολούθησε η κήρυξη ενός αφανούς συναλλαγματικού πολέμου. Το κινεζικό νόμισμα υπετιμήθη την περασμένη εβδομάδα στη χαμηλοτέρα ισοτιμία του από το 2015, στα 6,77 ανά δολάριον και το ευρώ ανήλθε 0,7% στα 117 σεντς του δολαρίου εν όψει της συνεδριάσεως της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης (ΕΚΤ) την Πέμπτη 19 Ιουλίου, οπότε προβλέπεται η εξαγγελία περαίωσης προσεχώς της αγοράς ιδιωτικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά (=αυστηροποίηση της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ).

Η διεθνής αγορά συναλλάγματος υπολογίζεται στα 5 τρισ. δολάρια ημερησίως –η μεγαλυτέρα ένθεν και εκείθεν του Ατλαντικού– αλλά είναι επιδεκτική χειραγωγήσεως υπό των μεγάλων κεντρικών Τραπεζών, της αμερικανικής FED, της ΕΚΤ και της Κεντρικής Επιτροπής του κινεζικού κομμουνιστικού κόμματος (ΚΚΚ). Οι μανδαρίνοι του ΚΚΚ έμαθαν εξ απαλών ονύχων ότι όταν επιβάλλονται δασμοί στις εξαγωγές των δεν έχουν παρά να υποτιμήσουν το κινεζικό νόμισμα για να αντισταθμίσουν την ανατίμηση των εμπορευμάτων των.

Αυτό το γνωρίζουν ακόμη και οι έμποροι ατμιζόντων τσιγάρων που όταν η «σοφή μας» κυβέρνηση τα επεβάρυνε με φόρους 50% επί της αξίας των εστράφησαν στο λαθρεμπόριο με αποτέλεσμα τα δημόσια έσοδα από τους ατμιστές θεριακλήδες να μειωθούν στο μισό, στα 4,5 εκατ. ευρώ. Τα αντανακλαστικά της αγοράς υπερβαίνουν την φορολογική φαντασία των εξουσιαστών. Πάντα.

Οι συναλλαγματικοί πόλεμοι δεν καταλήγουν σχεδόν ουδέποτε σε νίκη του ενός και ήττα του ετέρου των εμπολέμων, δια τον λόγον ότι έχουν παρενέργειες και όρια. Π.χ. πόσον χρόνο θα αντέξει η Κίνα την τεχνητή ανατίμηση του δολαρίου άνω των 7 γουάν, χωρίς την εκδήλωση πληθωριστικών πιέσεων στο εσωτερικό της; Ο πληθωρισμός είναι ήδη εμφανής στην Τουρκία, όπου ο χαλίφης υποτιμά την τουρκική λίρα, υποτιμώντας όχι μόνο τις πληθωριστικές πιέσεις, αλλά και την απαίτηση των ξένων πιστωτών για υψηλότερα επιτόκια.

Έτσι φθάνομε στην επομένη συσχέτιση της ανατιμήσεως ενός νομίσματος: Στην άνοδο των επιτοκίων του. Δεν ευθύνεται ο διοικητής της FED Ιερώνυμος Πάουελλ που το δολάριον υπεχώρησε την περασμένη Παρασκευή 20 Ιουλίου κατά 0,5% έναντι του ευρώ παρά τις προβλεπόμενες περαιτέρω 2-3 αυξήσεις επιτοκίων των δολαριακών χορηγήσεων εντός του προσεχούς 12μήνου.

Όσον, όμως, ανέρχονται τα αμερικανικά επιτόκια και τα ευρωπαϊκά παραμένουν μηδενικά, τόσον αυξάνεται μεσοπροθέσμως η πίεση για ανατίμηση του δολαρίου. Άρα, το ευρώ θα πρέπει να υποχωρήσει από την προσεχή Πέμπτη, ιδίως εάν οι απειλές Τράμπ για επιβολή δασμών στα γερμανικά αυτοκίνητα πραγματοποιηθούν.

Γενικώς ούτως ειπείν, οι συναλλαγματικοί πόλεμοι είναι βραχύβιοι και η αγορά συναλλάγματος είναι τόσο μεγάλη, ώστε τελικώς ν’ αποφασίζει εκείνη την τρέχουσα ισοτιμία κι όχι οι μανδαρίνοι των υπουργείων Οικονομικών.