Οικονομία-σκουπίδι θέλει τον… σκουπιδιάρη της

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κόλμερ  – 

Η ελληνική οικονομία, επιβαρυνομένη με 3,5% «πρωτογενές πλεόνασμα» ετησίως, για την αποπληρωμή τόκων των ευρωδανείων, είναι καταδικασμένη να βυθίζεται στον «σκουπιδοτενεκέ» του διεθνούς καταμερισμού της ανεργίας. Συνεπώς χρειάζεται έναν Ηρακλή, για να καθαρίσει «την κόπρο των Ευρωμνημονίων».

Ο νέος Ηρακλής γνωρίζει ότι τα χρήματα που χρειάζεται η κυβέρνηση για να βγάλει την οικονομία από την χωματερή του ευρώ είναι ένα είδος χρέους που υπόσχεται να το αποπληρώσει με τους φόρους – άλλως χρεωκοπεί. Καμμία, όμως, κυβέρνηση δεν μπορεί να ξεμείνει από χρήματα, όταν μπορεί να εκτυπώσει τα ιδικά της.

Στην περίπτωση που επανάκτησης της νομισματικής κυριαρχία, μπορεί για λίγο να λείψουν μερικά αγαθά, αλλά η επάρκεια όλων των καταναλωτικών αγαθών είναι υπόθεση του γενικού επιπέδου των τιμών και όχι ενός, είτε μιας ομάδος αγαθών π.χ. των καυσίμων ή των φαρμάκων. Αμφοτέρων η μείωση της δημοσίας και της ιδιωτικής σπατάλης είναι προς όφελος του καταναλωτού.

Ο ρόλος της ζήτησης

Με υψηλότερες τιμές υπάρχει πάντοτε επάρκεια αγαθών. Όταν, όμως, το εθνικό εισόδημα περικόπτεται από την ανεργία των «πρωτογενών πλεονασμάτων», τότε πολλοί καταναλωτές αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ ή τον ΕΝΦΙΑ. Για να αυξηθή η απασχόληση χρειάζεται επαρκής ζήτηση των συντελεστών της παραγωγής, των εργαζομένων και των κεφαλαίων σε μία οικονομία, οπότε και τα δημόσια έσοδα αυξάνουν.

Για να αυξηθούν οι εισπράξεις του κράτους δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά η άνοδος της παραγωγής και της συνολικής ζητήσεως. Η συνολική ζήτηση στην ελληνική οικονομία μπορεί να αυξηθή επαρκώς από την δραστική μείωση των συντελεστών του φόρου εισοδήματος και ακινήτου περιουσίας και από αντίστοιχη αύξηση στη απόδοση της καταναλωτικής δαπάνης π.χ. του ΦΠΑ.

Αλλά τούτο δεν το επιτρέπουν οι «ευρωδανειστές», οι Τράπεζες, οι οποίες εσώθησαν, μεταφέροντας τα ανοίγματα των στην πλάτη του Έλληνος φορολογουμένου με την πρόφαση ότι είναι «εθνικό χρέος». Που πρέπει να πληρωθή, αλλά τόσα χρήματα δεν υπάρχουν. Το δημόσιον χρέος μετατρεπόμενο σε εθνικό νόμισμα δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα εξυπηρετήσεως.

Ο πρώην διοικητής Δημήτρης Χαλικιάς είχε πει κάποτε ότι «δεν υπάρχει περίπτωση η Τράπεζα της Ελλάδος να μην πληρώσει επιταγή της κυβερνήσεως» (του Ανδρέα Παπανδρέου). Υπό συνθήκας ελευθέρας διακυμάνσεως της ισοτιμίας του εθνικού νομίσματος, παύει υφιστάμενον και το «πρόβλημα ισοζυγίου πληρωμών». Τα αορίστου διαρκείας «κάπιταλ κοντρόλς» απέδειξαν ότι η ελληνική οικονομία δεν έχει ανάγκη εξόδου στις αγορές κεφαλαίων.

Περιορισμός παραγωγικών δραστηριοτήτων

Ο κρατικός προϋπολογισμός μπορεί να είναι ισοσκελισμένος, αλλά οι επενδύσεις πρέπει να στηρίζονται εις πιστωτικά, εγχώρια έσοδα. Η κυβέρνηση δύναται να παρέχει μεγάλη γκάμα υπηρεσιών στο κοινό αλλά όχι όλες, ως λ.χ. της εκπαιδεύσεως. Μία ιδιωτική εταιρεία αντικατέστησε απολύτως επαρκώς την κρατική «Ολυμπιακή» και το λιμάνι Πειραιώς έγινε το τρίτο στην Ευρώπη άπαξ και απηλλάγει από τους εργατοπατέρες.

Η μεγάλη αποτυχία της προσχωρήσεως στην Ευρωζώνη είναι ο περιορισμός των παραγωγικών δυνατοτήτων της Ελλάδος και η συρρίκνωση της συνολικής ζητήσεως κατά 30%, που κατεδίκασε ένα εκατομμύριο εργαζομένων στην ανεργία και στην μετοικεσία. Αυτό μεταφράζεται στην αδυναμία των νέων να κάνουν οικογένεια, να κτίσουν ή να αγοράσουν ένα σπίτι, μη δυνάμενοι να πιστοδοτηθούν από τις αποταμιεύσεις, οι οποίες έπαυσαν να υπάρχουν μετά το επαίσχυντο PSI του 2012.

Οι αποταμιευτικές καταθέσεις για να σχηματισθούν έχουν ανάγκη εισοδήματος και θετικών πραγματικών επιτοκίων. Διαφορετικά πάνε όλες στην κατανάλωση και μάλιστα ξένων προϊόντων (πχ. γερμανικών αυτοκινήτων). Ο ελληνικός λαός ζει όχι «πάνω από τα μέσα του», αλλά πολύ πιο κάτω από το επίπεδο της πλήρους απασχολήσεώς του. Περίπου στο 80%.

Το παραγωγικό δυναμικό της χώρας υπερβαίνει τους περιορισμούς της συλλογικής δαπάνης, όταν απαλλαγεί από τα βάρη της γραφειοκρατίας, όπως ο ελληνικός εφοπλισμός και η υπερπόντιος ναυτιλία. Με ευρωδάνεια καταρρέουν οι δημόσιες υποδομές και εκποιείται η δημοσία περιουσία. Δεν γίνονται επαρκείς δημόσιες επενδύσεις, τα παιδιά πάνε στο σχολείο πεινασμένα, οι ηλικιωμένοι κρυώνουν τον χειμώνα και οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται στις μεγαλουπόλεις. Η περαιτέρω παραμονή της Ελλάδος στην Ευρωζώνη υποτιμά την νοημοσύνη μας και καταδικάζει τον λαό σε μαρασμό.