Ο πόλεμος δασμών και το αμερικανικό απόστημα

Στο πρώτο, που προκαλεί και το δεύτερο, αποτυπώνεται η τεράστιας έκτασης Δημοσιονομική ασωτία, σπατάλη και διαφθορά που έφθασε το συνεχώς αυξανόμενο δημόσιο έλλειμμα κοντά στα δύο τρισ. (1,9 τρισ.) περίπου 6,5% του ΑΕΠ, εκτοξεύοντας το δημόσιο χρέος στα 36 τρισ. ή 123% του ΑΕΠ. Στρατιωτικές δαπάνες 920 δισ. έναντι 326 δισ. της ΕΕ και 125 δισ. της Ρωσίας, για έναν τεράστιο στρατό και πολεμική μηχανή, που συνδέεται με το μεγαλύτερο στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα στον κόσμο. 900 περίπου βάσεις σε πάνω από 80 χώρες και συνεχείς πολέμους επιβολής της αμερικανοκρατίας. Τώρα εξαγγέλθηκε πρόγραμμα περικοπής 8% ετησίως για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Η πλέον ακριβή κατά κεφαλήν υγειονομική περίθαλψη, σχεδόν διπλάσια του μέσου όρου των χωρών της Ευρώπης, με προβλήματα στην καθολικότητα πρόσβασης. Τεράστιες αυξανόμενες δαπάνες λόγω γήρανσης της γενιάς του Bαby boom. Τεράστια δαπάνη για τόκους του δημοσίου χρέους που ξεπερνά ετησίως το ένα τρισ. Το κόστος του δημόσιου δανεισμού όπως αυτό εκφράζεται απ’ την απόδοση του 10ετούς κρατικού ομολόγου στην αρχή του έτους ξεπερνούσε το 4,6%, ενώ αυτές τις μέρες τείνει να μειωθεί κάτω του 4%.

Μια μεγάλη προσπάθεια περικοπής της εκτεταμένης σπατάλης, διαφθοράς και παρασιτισμού, αποκαλύπτει πρωτοφανή για ανεπτυγμένη χώρα φαινόμενα όπως: Αρκετά εκατομμύρια συνταξιούχων… άνω των 100 ετών. Τεράστιος αριθμός αργόμισθων δημοσίων υπαλλήλων, που ιδιαίτερα μετά την πανδημία πολλοί δεν εμφανίσθηκαν ποτέ στην εργασία τους ενώ αμείβονται. Εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες με επιδόματα σε ξενοδοχεία πληρωμένα απ’ το κράτος. Πολλές δεκάδες δισ. για τη λεγόμενη USAID – το μεγαλύτερο μέρος χρηματοδοτούσε τον αόρατο παράνομο στρατό χειραγώγησης-προπαγάνδας από εξαγορασμένους πολιτικούς, δημοσιογράφους, ΜΜΕ, ακαδημαϊκούς, αναλυτές, για ανατροπές κυβερνήσεων και τοποθέτησης υποτελών στις ΗΠΑ.

Δασμοί και έλλειμμα

Δεδομένα σαν αυτά, δείχνουν τη φύση μιας ανίκανης, διεφθαρμένης, αλαζονικής πολιτικής ελίτ, με όλα τα ψηφοθηρικά χαρακτηριστικά ενός πολιτικού συστήματος παρακμής. Το συνεχώς αυξανόμενο τα τελευταία χρόνια, έλλειμμα στο Ισοζύγιο Εξωτερικών Συναλλαγών που ξεπέρασε το ένα τρισ (1.128 δισ. το 2024) δείχνει πως η χώρα δαπανά πολύ περισσότερα απ’ ότι παράγει, ζει πολύ πάνω απ’ τις παραγωγικές της δυνατότητες, έστω και αν βραχυχρόνια δεν έχει σημαντικό πρόβλημα χρηματοδότησης.

Οι ΗΠΑ αποτελούν τον μεγαλύτερο εισαγωγέα στον κόσμο 4.108 δισ. (3.296 δισ. εισαγωγές αγαθών και 812 δισ. υπηρεσιών). Αποτελούν όμως τον τρίτο εξαγωγέα 3.191 δισ., μετά την Κίνα και την ΕΕ. Εξαγωγές 2.083 δισ. και υπηρεσιών 1.107 δισ. όπου μαζί με τις κινήσεις πρωτογενών και δευτερογενών εισοδημάτων, διαμορφώνουν το παραπάνω συνολικό έλλειμμα του εξωτερικού ισοζυγίου.

Στην σημερινή εποχή των ανοικτών αγορών, αυτές έχουν ενοποιηθεί στο μεγαλύτερο από ποτέ βαθμό, μέσω της απελευθέρωσης του εμπορίου από πλήθος δασμολογικών και μη δασμολογικών εμποδίων, καθώς και την τεράστια συμβολή του φθηνότερου μεταφορέα που είναι η Ναυτιλία. Έτσι ο ένας παραγωγός στέκεται ανταγωνιστικά απέναντι στον άλλον, με όρους κόστους και ποιότητας, αξιοποιώντας συγκριτικά και ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα κάθε χώρας προς όφελος της παγκόσμιας ευημερίας.

Η επιδιωκόμενη διόρθωση του εμπορικού ελλείμματος μέσω δασμών και ίσως κάποιας εξασθένησης του δολαρίου παραβιάζει κάθε κανόνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Επίσης, αποτελεί την πλέον ανορθόδοξη μέθοδο, αν και δεν είναι τόσο ανορθόδοξη, όταν πρόκειται για τη χώρα με το μεγαλύτερο ΑΕΠ του πλανήτη, που έχει τους πόρους και τα μέσα να παράγει σχεδόν τα πάντα, αδιαφορώντας για όποιες αρνητικές επιπτώσεις στις άλλες χώρες, καθώς και την ίδια που τις θεωρεί προσωρινές και θα τις αντιμετωπίσει.

Δεν ρωτάνε κανέναν οι ΗΠΑ

Σε όλους τους πολέμους που έκαναν οι ΗΠΑ, ποτέ δεν ρώτησαν κανέναν. Γιατί να το κάνουν για έναν ακόμη πόλεμο, τον πόλεμο δασμών; Αν αντιμετώπιζε το δημοσιονομικό πρόβλημα μόνον με δημοσιονομικά μέτρα, σίγουρα θα μείωνε κατά πολύ το σημερινό ρυθμό ανάπτυξης 2,7%, πιθανόν στα όρια της ύφεσης, κάτι που θεωρεί πως θα αποφύγει με την αναμενόμενη εκτεταμένη υποκατάσταση εισαγωγών. Για το ύψος των δασμών που επιβάλει και θεωρεί ανταποδοτικούς, δεν λαμβάνει υπ’ όψη μόνον τους υπάρχοντες δασμούς των άλλων χωρών, αλλά και τα ισοδύναμα δασμών μη δασμολογικά εμπόδια των άλλων χωρών.

Έτσι ενώ στην περίπτωση των αυτοκινήτων που εισάγουν μέχρι τώρα οι ΗΠΑ απ’ την ΕΕ επιβάλλουν δασμό 2,5% και η ΕΕ 10% στα εισαγόμενα απ’ τις ΗΠΑ, το δασμολογικό τείχος τις ΕΕ εκτιμάται πολύ υψηλότερο. Βλέποντας το ύψος των εξαγωγών της ΕΕ 20% προς τις ΗΠΑ έναντι 13% των ΗΠΑ προς αυτή, με εμπορικό πλεόνασμα που ξεπερνά τα 200 δισ., αλλά και τη δομή των εισαγωγών από τις ΗΠΑ όπου κυριαρχούν τα ενεργειακά προϊόντα LNG, πετρέλαιο, φάρμακα, ιατρικός εξοπλισμός, όπλα κτλ οι δυνατότητες ανταπόδοσης είναι περιορισμένες.

Μόνον κούφιες ρητορείες και λεονταρισμοί, από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, οι οποίες λειτουργούν σαν πιστοί υπάλληλοι της κυβέρνησης Μπάϊντεν. Στις μονοθεματικές συνάξεις τους, κυριαρχεί το γνωστό ανέκδοτο για την συντριβή της Ρωσίας. Η στάσιμη και υφεσιακή κατάσταση της ευρωπαϊκής οικονομίας των τελευταίων τριών ετών, που συνεχίζεται μετά το φιάσκο των αυτοκτονικών κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, τώρα θα επιδεινωθεί όταν κλείνει άλλη μία πόρτα.

Με δασμούς ή χωρίς, η Ευρώπη καταρρέει. Χρειαζόμαστε μια νέα Συνθήκη Ασφαλείας που θα περιλαμβάνει οπωσδήποτε τη Ρωσία και την πλήρη αποκατάσταση σε όλα τα επίπεδα των σχέσεων με τον γείτονα όπως λειτούργησε τα τελευταία 35 χρόνια. Αυτόν που αποτελεί για την Ευρώπη στρατηγικό πλεονέκτημα, ποτέ απειλή, με τους άφθονους και πολύτιμους πόρους, την μεγάλη αγορά της. Μόνον τότε μπορεί η Ευρώπη να γίνει ανταγωνιστική και να βγει απ’ το τέλμα. Μόνον τότε μπορεί να σταθεί όρθια στον Κόσμο, σύμφωνα το όραμα του Ντε Γκώλ: Από τα Ουράλια στον Ατλαντικό, από τη Λισαβώνα ως το Βλαδιβοστόκ. Μόνον τότε μπορεί να αντιμετωπίσει προβολές ισχύος και εκβιασμών σαν το σημερινό πόλεμο δασμών. Μόνον τότε θα πάψει να σύρεται άβουλη σε ξένους τυχοδιωκτισμούς. Μοναδικό εμπόδιο και απειλή το πολιτικό προσωπικό της…