Πως χορεύεται σωστά το ελληνοκινέζικο “τάνγκο”

Το να καταστεί ο Πειραιάς τα επόμενα χρόνια το πρώτο λιμάνι της Ευρώπης είναι γεγονός κορυφαίας σημασίας για τη χώρα μας, όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως ταυτόχρονα ο Πειραιάς θα είναι το “κεφάλι του Δράκου”, κι αυτό είναι ένα ζήτημα που αφορά το ελληνοκινέζικο “τάγνκο”. Η γκρίνια των Αμερικανών και των Ευρωπαίων έναντι των ελληνικών ανοιγμάτων προς την Κίνα είναι γνωστή και έντονη. Γι΄ αυτό και πρέπει να διασκεδαστεί και ταυτόχρονα να αποτελέσει μοχλό πίεσης προς των εταίρους μας.

Αν στην Ελλάδα της τελευταίας εικοσαετίας, πέρα από την χρεοκοπία και την κοινωνική αποσάθρωση, έγινε κάτι ουσιαστικό ήταν η συμμαχία με το Ισραήλ και η ανάπτυξη των σχέσεων με την Κίνα, με αιχμή τη συμφωνία για το λιμάνι του Πειραιά. Η Κίνα μπορεί να αποτελέσει μείζον γεωπολιτικό ατού, τόσο έναντι των φίλων μας, όσο και έναντι της Τουρκίας.

Η συμπεριφορά των Βρυξελλών και του Βερολίνου στην κρίση του ελληνικού χρέους, η εγκατάλειψη της Ελλάδας στο ζήτημα του μεταναστευτικού και της Κύπρου, η μη εκχώρηση ενταξιακής προοπτικής σε Βόρεια Μακεδονία και Αλβανία και δεκάδες άλλες αφορμές, αλλά και η αστάθεια του αμερικανικού παράγοντα, επιβάλλουν την διπλωματική και γεωπολιτική εξισορρόπηση αυτών των παραγόντων από ένα τρίτο παράγοντα.

Η Κίνα μπορεί να παίξει στα ελληνικά συμφέροντα αυτό το ρόλο: Πρώτον, γιατί είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας και διαθέτει αυξανόμενη επιρροή στον ΟΗΕ. Δεύτερον, γιατί προβάλει μια τεράστια οικονομική και τεχνολογική ισχύ σε παγκόσμιο επίπεδο και τρίτον, γιατί παίζει καταλυτικό πλέον ρόλο στην ισορροπία του διεθνούς συστήματος.

Η Κίνα απέναντι στην Τουρκία

Η Κίνα έχει ένα μουσουλμανικό πρόβλημα με στις δυτικές της επαρχίες με τους τουρκογενείς πληθυσμούς, όπως άλλωστε και η Ρωσία στο μαλακό υπογάστριο της οποίας βρίσκονται μεγάλοι τουρκογενείς μουσουλμανικοί πληθυσμοί. Τόσο η Ρωσία, όσο και η Κίνα γνωρίζουν καλά τόσο τις οθωμανικές βλέψεις της Άγκυρας, όπως και τα επικίνδυνα εργαλεία του ισλαμισμού και του παντουρκισμού, όπως γνωρίζουν και τις πυρηνικές φιλοδοξίες της Άγκυρας.

Συνεπώς, ανεξάρτητα από τους τρέχοντες χειρισμούς της Μόσχας και του Πεκίνου σε ότι αφορά την Τουρκία, η χώρα αυτή, ο αναθεωρητισμός της και η δυναμική της δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στα στρατηγικά τους συμφέροντα. Κανείς από τους δύο δεν θέλει την περαιτέρω ισχυροποίηση της Τουρκίας, ούτε φυσικά οι δυτικοί.

Στο πλαίσιο αυτό, το Πεκίνο μπορεί να αποτελέσει διπλωματικό σύμμαχο στην αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής, αλλά και διαχείρισης των ισχυρών ‘φίλων’ μας, όμως με ειδικούς χειρισμούς, που να καθησυχάζουν και τους δυτικούς παίκτες. Οι καλές συμφωνίες κάνουν τους Κινέζους καλούς φίλου και κλείνουν τα στόματα των Αμερικάνων και των Ευρωπαίων. Οι συμφωνίες πρέπει να δείχνουν πως τυπικά τουλάχιστον η Ελλάδα διατηρεί τον έλεγχο των σχέσεων και των επενδύσεων με την Κίνα. Αυτό μπορεί να το καταλάβει το Πεκίνο γιατί εξυπηρετεί τα στρατηγικά του συμφέροντα. Όλα μπορούν να προχωρούν γρήγορα, αλλά με μαλακό τρόπο.

Τα Εξάρχεια ως Chinatown

Μέχρι τώρα όλα έχουν συμβεί με τον δέοντα πολιτικό καθωσπρεπισμό. Η συμμετοχή της Ελλάδας στην πρωτοβουλία “17+1” και κυρίως οι 16 συμφωνίες που υπογράφτηκαν από τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ στην Αθήνα, θα προκαλέσουν αντιδράσεις στη Δύση. Η ίδρυση στην Αθήνα Γραφείου της China Development Bank και υποκαταστήματος της Bank of China, καθώς και η επικείμενη εγκατάσταση Γραφείου Αντιπροσωπείας της International Commercial Bank of China, με στόχο να διευκολύνουν τις κινεζικές επενδύσεις στη χώρα μας, δεν θα αφήσουν αδιάφορες τις Βρυξέλλες και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Το ίδιο ισχύει και για τις ελληνικές προτάσεις με βάση το Μνημόνιο Κατανόησης για την προώθηση της αμφίδρομης επενδυτικής συνεργασίας που συνίσταται στην είσοδο κινεζικών επιχειρήσεων στα ΕΛΠΕ, τη ΔΕΠΑ, στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, στο έργο ηλεκτρικής διασύνδεσης Αττικής-Κρήτης καθώς και σε μια σειρά αιολικών πάρκων.

Χωρίς αμφιβολία οι 16 συμφωνίες είναι εξαιρετικά σημαντικές και μερικές από αυτές, έχουν στρατηγικό χαρακτήρα. Ο υπερδιπλασιασμός των τακτικών αεροπορικών δρομολογίων μεταξύ των δύο χωρών, σε 35 την εβδομάδα από 14 και ο στόχος προσέλκυσης 500.000 Κινέζων τουριστών έως το 2021, αποτελούν καλή είδηση για τον ελληνικό τουρισμό. Η οριστικοποίηση της τουριστικής συμφωνίας που θα γίνει τον Απρίλιο του 2020 στο Πεκίνο, προβλέπει απευθείας αεροπορική σύνδεση της Ελλάδας με συνολικά τέσσερις πόλεις της Κίνας.

Με δεδομένη την επερχόμενη επιβράδυνση της ευρωπαϊκής οικονομίας και το Brexit, αν και ο Κινέζος τουρίστας δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί στον τουρισμό, μπορεί να αποτρέψει την εκκολαπτόμενη φούσκα των 40+20 νέων ξενοδοχείων στην Αθήνα, όπου ο ανταγωνισμός με τα apartments και τα AirB&B γίνεται λυσσαλέος. Λέγεται πως δεν θα αργήσουν να μπουν στον ανταγωνισμό και τα 700 διαμερίσματα που φέρεται να έχει αγοράσει στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων Κινέζος επενδυτής, εξ ου και η επιχείρηση εκκαθάριση της περιοχής από τον Χρυσοχοϊδη, ώστε να δημιουργηθεί μια αξιοπρεπής Chinatown.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο “τάνγκο” που χορεύουμε με την Κίνα, η ντάμα είναι η Ελλάδα και ότι το τάνγκο χορεύεται με ψηλά τακούνια, που σημαίνει ότι χρειάζεται μεγάλη μαεστρία και επιτηδειότητα για να το χορέψεις στην πίστα του γλιστερού ευρωαμερικανικού κλαμπ…