Πώς μπορεί να αξιοποιηθεί το ελληνικό “μαύρο χρήμα” στο εξωτερικό

Με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση διάβασα πρόσφατο άρθρο του Μάκη Ανδρονόπουλου, για την χρηματοδότηση των εξοπλισμών για την δημιουργία ενός νέου χρηματοπιστωτικού συστήματος, μέσα από το να αξιοποιηθεί το ελληνικό κεφάλαιο που λιμνάζει στις τράπεζες της αλλοδαπής ή/και σε φορολογικούς παραδείσους. Σε πρόταση που είχα διατυπώσει το 2020 έγραφα ότι τα ελληνικά κεφάλαια που λιμνάζουν στις ξένες τράπεζες είναι της τάξεως των 60.000.000.000 ευρώ.

Ο κ. Ανδρονόπουλος παραθέτει ακόμη μεγαλύτερα ποσά, κατά την εκτίμηση της εφημερίδος “Το Βήμα”, που μιλούσε για 160 δισ. ευρώ, ενώ επισημαίνει ότι «άλλοι αναλυτές έχουν γράψει για 200 και άλλοι για 600 δισ. ευρώ». Προφανώς, είναι τόσο μεγάλο το ύψος των ελληνικών κεφαλαίων εκτός Ελλάδος που το ακριβές ποσόν δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.

Άλλωστε, όπως και εγώ, έτσι και ο κ. Ανδρονόπουλος, ορθώς, εστιάζει το ενδιαφέρον του στα κεφάλαια που εξήχθησαν παρανόμως, δηλαδή κεφάλαια προερχόμενα από μη νόμιμες δραστηριότητες, από φοροδιαφυγή, παράνομες προμήθειες, λαθρεμπόριο, υπεξαίρεση επιδοτήσεων κλπ. Αυτά είναι τα κεφάλαια που έχουν ανάγκη νομιμοποιήσεως, την οποία μόνον η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να τους προσφέρει, με αντάλλαγμα την χρησιμοποίησή τους για την εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος.

Το κίνητρο της νομιμοποίησης

Στην πρότασή μου, την οποία θεωρώ πάντοτε επίκαιρη –και σήμερα περισσότερο απαραίτητη από ποτέ– έγραφα ότι από τα κεφάλαια αυτά αρκεί να συγκεντρώσουμε ένα ποσόν της τάξεως των 10-20 δισ. Για 20 δισ. κάνει λόγο και ο κ. Ανδρονόπουλος. Προφανώς, μπορούμε να συγκεντρώσουμε ένα πολύ μεγαλύτερο ποσόν, ώστε να χρηματοδοτηθεί τόσο το εξοπλιστικό μας πρόγραμμα όσο και η αναδημιουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος άρα και η ευχερής χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που στην συντριπτική τους πλειοψηφία ασφυκτιούν εκτός τραπεζικού συστήματος.

Την επαναφέρω σήμερα και επισημαίνω ότι έχει μεγάλη σημασία ο μηχανισμός μέσω του οποίου τα ποσά αυτά θα προσελκυσθούν και θα νομιμοποιηθούν. Είναι το μόνο σημείο που διαφοροποιούμαι από τον κ. Ανδρονόπουλο, καθ’ ότι θεωρώ ανέφικτη την επίσημη προσέγγιση των παράνομων αυτών κεφαλαιούχων: Ουδείς θα αποδεχθεί να συνομιλήσει σε τέτοια βάση και ουδένα μέσον πιέσεως έχει η ελληνική κυβέρνηση.

Μόνον το –ελκυστικότατο– κίνητρο της νομιμοποιήσεως μπορεί να προσφέρει και σε συνθήκες πλήρους ανωνυμίας και ασυλίας, άλλως ουδείς θα ανταποκριθεί. Μόνη ρήτρα ότι σε περίπτωση που αποδειχθεί ότι τα κεφάλαια αυτά προέρχονται από εγκληματικές δραστηριότητες, όπως εμπορία ναρκωτικών και λευκής σαρκός, η ασυλία δεν θα ισχύει και η Δικαιοσύνη θα έχει το λόγο. Ας μην ανταποκριθούν οι κάτοχοι κεφαλαίων εγκληματικής προελεύσεως, η ασυλία ας περιορισθεί σε αμιγώς οικονομικά αδικήματα, αλλά να είναι πλήρης και εξασφαλισμένη.

Έκδοση ομολόγων

Η διαδικασία για να γίνει αυτό είναι σχετικώς απλή: Η νομιμοποίηση θα περάσει μέσα από την έκδοση σειράς ομολόγων διαφόρων κλάσεων (3ετούς, 5ετούς, 7ετούς, 10ετούς και 20ετούς διάρκειας) της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τραπέζης Επενδύσεων Α.Ε. (πρώην Ταμείο Ανάπτυξης Νέας Οικονομίας Α.Ε.) ή/και μιας νέας επενδυτικής και αναπτυξιακής τραπέζης που θα ιδρύσει η ελληνική κυβέρνηση. Κάθε ενδιαφερόμενος θα είναι υποχρεωμένος να κατανείμει το κεφάλαιό του, αναλογικώς, σε ομόλογα όλων των κλάσεων και εκεί θα τελειώνει η υποχρέωσή του.

Μόνη προϋπόθεση η απόδειξη της ελληνικής εθνικότητος του κεφαλαιούχου. Τα ομόλογα αυτά θα μπορεί κάθε αγοραστής να τα διαθέσει στην δευτερογενή αγορά. Προφανώς, το discount (η έκπτωση επί της ονομαστικής αξίας) θα είναι υψηλό & ασύμφορο για τους συνήθεις επενδυτές, αλλά ελάχιστη σημασία θα έχει για τους πρώην κατόχους παράνομων κεφαλαίων, οι οποίοι αν μπορούσαν να τα νομιμοποιήσουν θα έπρεπε να καταβάλλουν ως “λύτρα” τουλάχιστον 40% έως 50% της αξίας των.

Έτσι, ένα discount ακόμη και 10% ή 15% θα είναι απολύτως αποδεκτό, ενώ θα αποτελέσει πρώτης τάξεως κίνητρο για την απορρόφηση αυτών των –κατά τα λοιπά απολύτως αξιόπιστων– ομολόγων. Ταυτοχρόνως, η ελληνική κυβέρνηση θα έχει εξασφαλίσει μακροπρόθεσμα και φθηνά κεφάλαια, τόσο για την χρηματοδότηση του εξοπλιστικού της προγράμματος όσο –και κυρίως– για την χρηματοδότηση της οικονομίας. Ακριβώς αυτό που οι Αγγλοσάξωνες αποκαλούν “win-win situation” κι ας μην συναινέσει ποτέ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή!