Πως το κυνήγι για σπάνιες γαίες προκαλεί ένοπλες συγκρούσεις

Αίφνης έχει αρχίσει να επαναχρησιμοποιείται το επιχείρημα-καραμέλα ότι για τα πετρέλαια γίνονται πόλεμοι. Η πραγματικότητα είναι ότι για όλες τις ορυκτές πρώτες ύλες γίνονται πόλεμοι. Η Πράσινη Ανάπτυξη έχει, και θα συνεχίσει να έχει όλο και πιο έντονα, το δικό της μερίδιο στους πολέμους των ορυκτών. Η Πράσινη Ανάπτυξη ή Πράσινη Συμφωνία στηρίζεται στα κρίσιμα ορυκτά, τις περίφημες σπάνιες γαίες.

Ας εξετάσουμε ορισμένες γεωγραφικές περιοχές στις οποίες αυτή τη στιγμή υφίστανται πολεμικές συγκρούσεις/κρίσεις και ταυτόχρονα υπάρχει παρουσία από αποθέματα κρίσιμων ορυκτών. Καταρχήν, ας δούμε βάσει χαρτών ποιες χώρες είναι εμπλεκόμενες αυτή τη στιγμή σε πόλεμο/συγκρούσεις/κρίσεις.

Στους συνδέσμους των cfr.org, emmeline.carto.com, crisisgroup.org μπορούμε να τις δούμε. Το 2015 και το 2019 είχε πραγματοποιηθεί κατάταξη χωρών σύμφωνα με τον γεωπολιτικό κίνδυνο. Βασικό κριτήριο της κατάταξης ήταν τα αποθέματα των σπάνιων γαιών. Πρώτη στην κατάταξη -μικρότερος γεωπολιτικός κίνδυνος- ανεδείχθη η Γροιλανδία τόσο το 2015 όσο και το 2019. Το 2019 ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Tραμπ ήθελε να αγοράσει τη Γροιλανδία.

Από τη λίστα χωρών που έχουν αποθέματα σπάνιων γαιών και κρίσιμων ορυκτών αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε πόλεμο/συγκρούσεις/κρίσεις κ.λπ οι κάτωθι με σειρά κατάταξης από τον μικρότερο γεωπολιτικό κίνδυνο προς τον μεγαλύτερο.

Η Αρμενία βρίσκεται περίπου στο μέσο της κατάταξης. Όταν δημιουργήθηκε η συγκεκριμένη κατάταξη δεν υφίσταται η πολεμική σύγκρουση στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και γι’αυτό βλέπουμε την Αρμενία στο μέσο της κατάταξης χωρών. Πιθανώς, η Αρμενία ίσως να έχει κατέβει στην κατάταξη, δηλαδή να έχει καταστεί πιο “επικίνδυνη”. Χωρίς να υπάρχει μεγάλη απόκλιση από την πραγματικότητα, η Αρμενία φέρεται να διαθέτει αποθέματα ουρανίου -συνεπώς και σπάνιων γαιών- κοντά στις σε “φλεγόμενες” περιοχές. Σύμφωνα με παλαιότερα δημοσιεύματα, η παρουσία ουρανίου σε αυτές τις περιοχές αποτελούσε κίνδυνο ανάφλεξης.

Ας συνεχίσουμε στη λίστα χωρών στις οποίες υπάρχει παρουσία κρίσιμων ορυκτών που είναι απαραίτητες για την Πράσινη Συμφωνία) και ταυτόχρονα υφίστανται πόλεμοι/συρράξεις/κρίσεις/αναφλέξεις: Μοζαμβίκη, Ουγκάντα, Κένυα, Μπαγκλαντές, Γουινέα, Ζιμπάμπουε, Καμερούν, Ταϊλάνδη, Τατζικιστάν, Νιγηρία, Μπουρούντι, Κογκό (εκεί το 2018 περίπου 40 χιλιάδες παιδιά έσκαβαν στα ορυχεία κοβαλτίου δηλαδή για προϊόντα άμεσα εμπλεκόμενα με την Πράσινη Συμφωνία, π.χ. ηλεκτρικά αυτοκίνητα), Λιβύη, Αφγανιστάν, Μιανμάρ (προτελευταία στην κατάταξη) και Σομαλία (τελευταία στην κατάταξη, πιο επικίνδυνη περιοχή).

Σπάνιες γαίες και παιδική εργασία

Οι πόλεμοι αυτοί ίσως θα πολλαπλασιασθούν στο μέλλον επειδή: Πρώτον, μέχρι το 2050 -έτος απεξάρτησης από τους υδρογονάνθρακες- η ζήτηση αυτών των κρίσιμων ορυκτών θα υπερ-πολλαπλασιασθεί. Σύμφωνα με κάποιους μπορεί να είναι έως και 12 φορές. Δεύτερον, για να ανοιχθεί ένα ορυχείο κρίσιμων ορυκτών στις δυτικές χώρες περνούν από 10 εώς 50 χρόνια. Είναι οι πόλεμοι που θα πρέπει να έχει η καθεμία και ο καθένας στο μυαλό της/του όταν αγοράζει ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο, εγκαθιστά ανεμογεννήτριες ή φωτοβολταϊκά.

Ας μη χρησιμοποιούν λοιπόν ορισμένοι γκρίζες ψυχολογικές επιχειρήσεις εναντίον των “κακών” υδρογονανθράκων. Είναι εξίσου “κακές” και οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, καθώς αυτή τη στιγμή σε αρκετές περιοχές του πλανήτη ίσως γίνεται πραγματικό αιματοκύλισμα και δουλεία/παιδική εργασία για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, τις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά.