Σε ποια επαγγέλματα οι περισσότερες προσλήψεις την περίοδο 2015-2023
08/10/2024
Το τμήμα μελετών της Eurobank, σε ανάλυσή του περιέλαβε τον παρακάτω Πίνακα 1, στον οποίο εμφανίζεται η εξέλιξη ετήσιου ισοζυγίου προσλήψεων- αποχωρήσεων ανά επάγγελμα (2015-2023) με βάση τα στοιχεία του προγράμματος ΕΡΓΑΝΗ. Δηλαδή τον αριθμό των καθαρών προσλήψεων (διαφορά μεταξύ προσλήψεων και αποχωρήσεων) στην ελληνική αγορά εργασίας την περίοδο 2015-2023 ανάλογα με το επάγγελμα.
Δια γυμνού οφθαλμού και με απλή παρατήρηση των δεδομένων φαίνεται ότι είναι κυρίως τα επαγγέλματα που σχετίζονται με τον κλάδο του τουρισμού που παρουσιάζουν συνολικά τον υψηλότερο αριθμό καθαρών προσλήψεων στην αγορά εργασίας.
Και για του λόγου το αληθές πρόκειται για τα ακόλουθα επαγγέλματα: Σερβιτόροι, τραπεζοκόμοι, μπάρμαν, υπάλληλοι υποδοχής και ενημέρωσης πελατών, ρεσεψιονίστ, γκρουμ, καμαριέρες, διευθυντές ξενοδοχείων, μάγειρες, ψήστες, λαντζέρηδες, καθαριστές, καθαρίστριες, οδηγοί. Επίσης η κατηγορία των εκπαιδευτικών είναι σημαντική, αλλά και των εκπαιδευτικών και των ηθοποιών-τραγουδιστών-μουσικών-χορευτών-σκηνοθετών-ορογράφών-ντισκ τζόκεϊ-μάγων-ζογκλέρ-μίμων.
Επαγγέλματα και παραγωγικό μοντέλο
Εκείνο που έχει σημασία να υπογραμμισθεί είναι το ότι ο συγγραφέας της μελέτης θεωρεί ότι όλοι οι παραπάνω κλάδοι συμμετέχουν στην παραγωγή διεθνώς εμπορεύσιμων υπηρεσιών! Γράφει συγκεκριμένα: «Όμως, όπως έχει πολλές αναφερθεί στο δημόσιο διάλογο, παραμένει η πρόκληση της αλλαγής του παραγωγικού υποδείγματος της χώρας προς κλάδους που παράγουν και προσφέρουν όχι μόνο διεθνώς εμπορεύσιμες υπηρεσίες αλλά και διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά όπως π.χ. ο Πρωτογενής τομέας και η Μεταποίηση. Με αυτό τον τρόπο θα δημιουργηθούν περισσότερες και μονιμότερου χαρακτήρα θέσεις απασχόλησης, ανθεκτικότερες σε πιθανές μελλοντικές αρνητικές διαταραχές της οικονομίας, συγκριτικά με κλάδους παροχής υπηρεσιών που παρουσιάζουν εποχικότητα στη δραστηριότητα τους ενώ θα βελτιωθεί περεταίρω το βιοτικό επίπεδο των πολιτών και συνολικά η μακροχρόνια βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας».
Αυτή η αλλαγή παραγωγικού υποδείγματος αποτελεί τη μόνιμη επωδό κάθε οικονομολόγου που δεν θέλει να παραδεχθεί την πραγματικότητα, αλλά και την πιθανότερη μελλοντική εξέλιξή της που προφανώς δεν είναι αυτή που ο ίδιος γενικά και αόριστα εύχεται. Τόσα χρόνια ο οικονομικός εκσυγχρονισμός της χώρας, με φορέα το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Δημοκρατία, τα Μνημόνια (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΑΝΕΛ, ΛΑΟΣ , ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ) το μόνο που έχει καταφέρει είναι η μη αλλαγή του παραγωγικού υποδείγματος.
Παρόλα αυτά όλα τα παραπάνω αναφερόμενα κόμματα συνεχίζουν να ομιλούν αδιάντροπα για την πρόκληση της αλλαγής του παραγωγικού υποδείγματος! Κάτι που προφανώς συνιστά απλά απάτη, και όχι αυταπάτη, με δεδομένο το ιστορικό αποτύπωμα αλλά και τις μελλοντικές προβλέψεις για τις υπαρκτές δυνατότητες (και όχι φανταστικές) της ελληνικής οικονομίας.
Η συγκεκριμένη και μόνιμη αναφορά προφανώς υποκρύπτει: α) την αδυναμία αντίληψης της ιστορικής πραγματικότητας της ελληνικής οικονομίας και β) την προσαρμογή στην εύκολη λύση (φυσικό συγκριτικό πλεονέκτημα: τουρισμός) που την καθιστά όμως ακόμη χειρότερη η ενσυνείδητη άρνηση βελτίωσης των υπαρκτών αδυναμιών της και η έλλειψη αναγνώρισης των ορίων της και των παράπλευρων απωλειών που προκαλεί.
