Στόχος για 4% ανάπτυξη – Ο εξορκισμός του αναπόφευκτου

Η υπόσχεση για 4% ανάπτυξη προσκρούει και αυτή στο αναπόφευκτο. Το αναπόφευκτο δεν είναι άλλο από την αναδιάρθρωση του χρέους. Όσο και να το ξορκίζουν ορισμένοι η οικονομική πραγματικότητα δεν μπορεί να αγνοηθεί. Συγκεκριμένα τέτοιους ρυθμούς ανάπτυξης 4% ή μεγαλύτερους είναι ελάχιστες οι φορές στην πρόσφατη ιστορία όπου η ελληνική οικονομία κατάφερε να πετύχει.

Τα τελευταία 40 χρόνια μόνο τεσερεις φορές κατόρθωσε η ελληνική οικονομία να σημειώσει αντίστοιχους ρυθμούς ανάπτυξης. H πιο πρόσφατη είναι το 2006 όπου κατέγραψε αύξηση το ΑΕΠ κατά 5,65% αποκλειστικά και μόνο λόγω της δημοσιονομικής επέκτασης.

Το άλλο δεδομένο είναι ότι για να επιτευχθεί αύξηση 4% μόνο μέσω των ιδιωτικών επενδύσεων πρέπει οι ιδιωτικές επενδύσεις να αυξηθούν κατά 60% γεγονός που δεν συνέβη ποτέ στην μεταπολεμική ιστορία. Γι’ αυτόν άλλωστε τον λόγο οι επίσημες προβλέψεις για τη μελλοντική πορεία της ελληνικής οικονομίας κάνουν όλες λόγο για έναν ρυθμό αύξησης 1,5-2%.

Άρα, αυτό που θα χρειαστεί για να επιτευχθεί ο στόχος του 4%, είναι ένα μεγάλο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Για να υλοποιηθεί όμως αυτό απαιτείτε αναθεώρηση του δημοσιονομικού στόχου έτσι ώστε να απελευθερωθούν πόροι προκειμένου να υλοποιηθεί ένα μεγάλο πρόγραμμα κατασκευής και συντήρησης δημοσίων υποδομών

Συνεχίζουμε λέγοντας ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι του 3,5% δεν προέκυψαν αυθαίρετα. Δεν αποτέλεσαν έμπνευση κάποιου Ευρωπαίου η Αμερικάνου τεχνοκράτη αλλά προέκυψαν από την ανάγκη στήριξης της καμπύλης του χρέους. Με αλλά λόγια ορίστηκε το αναγκαίο ποσοστό του δημοσιονομικού πλεονάσματος που πρέπει να παράγει η ελληνική οικονομία προκειμένου να δοθεί μια επίφαση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Η οποιαδήποτε αλλαγή θα επηρεάσει την κατά δήλωση βιωσιμότητα του χρέους.

Συνοψίζοντας, για να απελευθερωθούν πόροι για το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων πρέπει να μειωθεί ο δημοσιονομικός στόχος και για να μειωθεί ο δημοσιονομικός στόχος πρέπει ξανά (για τέταρτη φορά) να συζητήσουμε για το χρέος. Όσο όμως ξορκίζουμε αυτή την συζήτηση για το χρέος τόσο ο στόχος του +4% θα ακούγεται ως ευχή.