Στον δρόμο της κατάρρευσης η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία

Η χώρα μας βρίσκεται σε ένα οριακό σημείο καμπής οικονομικής ανάκαμψης. Από τη δυναμική των αποφάσεων της κυβέρνησης τόσο στο διπλωματικό όσο και στον αμυντικό τομέα θα εξαρτηθεί η διατήρηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, λόγω της καθημερινής αυξανόμενης τουρκικής προκλητικότητας που βιώνουμε καθημερινά. Ένας τομέας που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την οικονομία και την αμυντική ισχύ της χώρας είναι η αμυντική εγχώρια βιομηχανία κρατική και μη.

Μία έννοια που η λογική της έχει παρεξηγηθεί και παραμεληθεί διαχρονικά από τις εκάστοτε κυβερνήσεις είτε από ανωριμότητα, είτε λόγω άλλης κουλτούρας, που συνίσταται από αμάθεια ως προς το αντικείμενο, είτε ως προς την αντιμιλιταριστική φιλοσοφία, είτε λόγω συμφερόντων, είτε λόγω σκοπιμοτήτων προμηθειών από τις ξένες αγορές. Είναι μία άρρωστη κατάσταση που συμβάλει αρνητικά στην οικονομία μας και στο έργο των Ενόπλων Δυνάμεων .

Η κυβέρνηση ένα χρόνο τώρα το θέμα της αμυντικής βιομηχανίας δεν το έχει αγγίξει, παρότι καθημερινά ακούμε τις πατριωτικές κορώνες από τους υπεύθυνους υπουργούς. Όμως οι πατριωτικές κορώνες δεν λύνουν τα θέματα και, αυτό λέγεται πατριδοκαπηλία, που όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου με τυχόν απώλειες το αντίτιμο θα είναι πολύ βαρύ. Ας δούμε τι γίνεται στη μία και μοναδική αεροπορική βιομηχανία της χώρας την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία.

Η εταιρία έχει αναλάβει την συντήρηση των αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας και παράλληλα την αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16 σε viper, των C-130 που η Πολεμική Αεροπορία καίγεται κυριολεκτικά λόγω της μικρής διαθεσιμότητας σε μεταφορικά αεροσκάφη, των P-3B Orion επίσης καίγεται το Πολεμικό Ναυτικό και, δομικών μερών της ατράκτου των αεροσκαφών C-130J και F-16 προγράμματα σε συνεργασία με την Lockheed Martin που η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία έχει αναλάβει την διεθνή πατέντα κατασκευής, κ.α.

Η εταιρία βρίσκεται σε θλιβερή οικονομική κατάσταση. Έρχεται ο υπουργός Οικονομικών κ. Σταϊκούρας με μία αιφνιδιαστική κίνηση να αμφισβητήσει κάποια επιδόματα των εργαζομένων ως παράνομα, όπως είναι το επικινδύνου και ανθυγιεινής εργασίας κ.α, με αποτέλεσμα να έχουμε απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων με αποκορύφωμα την διαμαρτυρία τους στην βουλή. Γεγονότα που οδήγησαν στο πάγωμα όλων των εργασιών των προγραμμάτων της Πολεμικής Αεροπορίας, σε μία εποχή που αυτά πρέπει να τρέξουν με πολύ γρήγορους ρυθμούς για προφανείς λόγους.

Διοίκηση για το θεαθήναι

Το υπουργείο των οικονομικών, αφού ήρθε προηγουμένως σε σύγκρουση με το σωματείο των εργαζομένων, θέλει το ποσό των 3,2 εκατομμυρίων ευρώ που αφορά μη μισθολογικές παροχές των εργαζομένων, ελαττωμένο, να το ενσωματώσει στις μηνιαίες αποδοχές. Θέλει, επίσης, το ποσό της επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας να το διαθέσει ανάλογα την επικινδυνότητα της εργασίας του κάθε εργαζομένου, που αυτό είναι δύσκολο να αξιολογηθεί και να διαχωριστεί λόγω των ειδικών συνθηκών εργασίας .

Ένα κρίσιμο σημείο είναι ότι η Διοίκηση της εταιρίας δεν έχει την δυνατότητα της ευελιξίας να προσλάβει άμεσα το απαραίτητο τεχνικό προσωπικό για να τρέξει τα προγράμματα, να διαχειριστεί τα οικονομικά της και τελικά να σχεδιάσει και να διαπραγματευτεί νέα προγράμματα με διεθνείς οίκους της Ευρώπης, των ΗΠΑ καθώς και με χώρες της Βαλκανικής χερσονήσου, κ.α.

Δηλαδή ουσιαστικά έχουμε μία Διοίκηση για το θεαθήναι, χωρίς να διαθέτει τα κατάλληλα εργαλεία να σχεδιάσει, να προγραμματίσει και να διαχειριστεί με επιτυχία τα αναδυόμενα προβλήματα. Επίσης από ότι φαίνεται δεν έχει την απαραίτητη στήριξη του υπουργείου των Οικονομικών και του υπουργείου της Εθνικής Άμυνας. Μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι το υπουργείο Εθνικής Άμυνας παραμένει αμέτοχο σ’ αυτή την ιστορία, λες και τα προγράμματα της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας ανήκουν σε άλλο φορέα.

Εμφανίζεται όμως ο υπουργός της Εθνικής Άμυνας και δηλώνει ότι όλα τα προγράμματα της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας προχωρούν κανονικά και, δεν θα υπάρχουν καθυστερήσεις αποσιωπώντας συνειδητά τα υπαρκτά προβλήματα που θα οδηγήσουν στο αυτονόητο. Οφείλει να αντιληφθεί η κυβέρνηση ότι με σπασμωδικές κινήσεις, όπως συμβαίνει τώρα, δεν λύνονται τα προβλήματα, απλά μία αρρωστημένη κατάσταση θα συνεχίζεται.

Νέο νομικό πλαίσιο για την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία

Η βιομηχανία που λέγεται Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία χρειάζεται άλλο πλαίσιο νομικής λειτουργίας,  ευέλικτο, προκειμένου να δημιουργηθούν εκείνες οι προϋποθέσεις που θα την καταστήσουν παραγωγική με αναπτυξιακό ορίζοντα. Σε αντίθετη περίπτωση η σταδιακή συρρίκνωση και απαξίωση της θα είναι το έργο που θα το δούμε προσεχώς.

Αν μεταβούμε λίγο πιο πέρα, στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) θα συναντήσουμε σχεδόν το ίδιο έργο. Μία εταιρία με σοβαρά οικονομικά προβλήματα ρευστότητας, μία τεχνογνωσία που χάνεται σταδιακά με παρωχημένο εξοπλισμό και χωρίς μελλοντικά προγράμματα. Είναι σίγουρο ότι η εταιρία βαδίζει το δρόμο της ολικής κατάρρευσης στο προσεχές διάστημα, αν η κυβέρνηση δεν σκύψει με ευλάβεια να λύσει τώρα -όχι αύριο- τα συσσωρευμένα συνολικά προβλήματα της εταιρίας.

Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί δεν υπάρχει κυβερνητικό στρατηγικό εφαρμόσιμο επιχειρησιακό σχέδιο που θα δώσει αναπτυξιακή τροχιά στην εταιρία και όραμα στους εργαζόμενους. Είναι ακόμη μία άρρωστη κατάσταση που συντηρείται μάλλον για πολιτικές σκοπιμότητες σε βάρος της οικονομίας μας και του έργου των ΕΔ που έχει άμεση ανάγκη από πυρομαχικά και φορητό οπλισμό.

Ναυπηγεία Ελευσίνας

Θέλετε να πάμε στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας; Εκεί έχουμε την διαμάχη για το αύριο του ναυπηγείου, μεταξύ του Ν. Ταβουλάρη, της ONEX του Π. Ξενοκώστα και των εργαζομένων. Είναι μία ταινία που παίζεται περίπου ένα χρόνο χωρίς αποτέλεσμα. Ωστόσο, παραμένουν αιχμάλωτα τα δύο πλοία του Πολεμικού Ναυτικού παρότι έχουν περάσει δώδεκα χρόνια, χωρίς να γνωρίζουμε τον ακριβή χρόνο παράδοσης πλήρως επιχειρησιακά στο Πολεμικό Ναυτικό και, παρότι έχουν σπαταληθεί 350 εκατομμύρια ευρώ περίπου από τις συνεχείς χρηματοδοτήσεις της εταιρίας από το δημόσιο.

Είναι χρήματα που στερήθηκε συνειδητά ο ελληνικός λαός για να τα καρπωθούν κάποιοι λίγοι όλα αυτά τα χρόνια. Ακούσαμε δε, τον υπουργό της Εθνικής Άμυνας σε πρόσφατες δηλώσεις του να συγχωρεί τα όποια συνειδητά λάθη έχουν γίνει από τους εμπλεκόμενους φορείς, λες και εμείς έχουμε το δικαίωμα να απονείμουμε δικαιοσύνη κατά το δοκούν. Αναρωτιόμαστε, όμως, ποιος θα πληρώσει τελικά τα χρέη της εταιρίας;

Η αρμόδια κυβέρνηση και φυσικά οι αρμόδιοι για την αμυντική εγχώρια βιομηχανία κρατική και ιδιωτική, έχουν την υποχρέωση να δούνε το όλο θέμα συνολικά με φορέα που θα έχει τα κατάλληλα εργαλεία να σχεδιάζει και να συντονίζει το όλο έργο, σε συνδυασμό με την πανεπιστημιακή κοινότητα, και μεμονωμένα για κάθε βιομηχανία ανάλογα με το αντικείμενό της. Φυσικά αυτό οφείλουν να το κάνουν μόνο αν όντως θέλουν από τη βιομηχανία να συνεισφέρει, αποτελεσματικά στην ελληνική οικονομία, σε νέες θέσεις εργασίας επιστημονικού και τεχνικού προσωπικού, στην έρευνα και, στο βαρύ έργο των Ενόπλων Δυνάμεων για την ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας.