Τα αθέατα μειονεκτήματα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας

*Γράφει ο Γιώργος Βλάχος

Η κυβέρνηση δεν έπρεπε να σπεύσει να κλείσει τις επτά λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, οι οποίες μάς παρείχαν ετήσια ηλεκτρική ενέργεια 5 GW. Δυστυχώς, η ενέργεια αυτή θα πρέπει να αναπληρωθεί με εισαγωγή ακριβού φυσικού αερίου, φωτοβολταϊκών ή ανεμογεννητριών, παρά τα πολλά μειονεκτήματα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Λόγω της ενεργειακής κρίσης, έγινε προσπάθεια να ξαναλειτουργήσουν οι λιγνιτικές μονάδες. Όμως, η μονάδα της Πτολεμαϊδας έκλεισε εντελώς, ενώ οι άλλες έξι υπολειτουργούν, με αποτέλεσμα να μην λαμβάνουμε την πλήρη ισχύ των 5 GW αλλά πολύ μικρότερη.

Επιπλέον, η κυβέρνηση, μέσω των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, δεν μας ενημερώνει ποτέ για τα μειονεκτήματα-προβλήματα που παρουσιάζουν τα φωτοβολταϊκά και ιδίως οι ανεμογεννήτριες. Αναφέρει μόνο ότι παρέχουν καθαρή και φτηνή ενέργεια και ότι η ΕΕ επιδοτεί τα κράτη-μέλη της, με μεγάλα χρηματικά ποσά.

Σε γενικές γραμμές, τα φωτοβολταϊκά παράγουν ηλεκτρική ενέργεια μεταξύ 0% έως 25% της λειτουργικής τους διάρκειας ζωής. Οι ανεμογεννήτριες παράγουν ηλεκτρική ενέργεια μεταξύ 0% έως 35%. Αυτή η ασταθής διακύμανση ισχύος των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, έχει ως αποτέλεσμα ορισμένες περιοχές να αναγκάζονται να κλείνουν την αιολική ή την ηλιακή ισχύ σε περιόδους αιχμής.

Oι λεγόμενες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας παράγουν 300 φορές περισσότερα απόβλητα από ένα συγκρίσιμο πυρηνικό εργοστάσιο, προκειμένου να παράγουν την ίδια ποσότητα ενέργειας. Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας απαιτούν πάνω από 400 φορές περισσότερη γη από ό,τι τα πυρηνικά εργοστάσια, για να επιτύχουν την αντίστοιχη παραγωγή. Επιπλέον, για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, υπάρχει πρόβλημα στην αποθήκευση της ενέργειάς τους.

Οι μπαταρίες δεν μπορούν να επιλύσουν το πρόβλημα της αποθήκευσης. Είναι υπερβολικά δαπανηρές. Και, παρόλο που οι λύσεις δικτύου ιόντων λιθίου μπορούν να αποθηκεύουν ενέργεια με ασφάλεια για μικρά χρονικά διαστήματα, είναι γεγονός ότι όσο μεγαλύτερη είναι η απαιτούμενη αποθηκευτική ικανότητα, τόσο λιγότερο αποδοτική και πιο προβληματική γίνεται η αποθήκευση μπαταριών. Έτσι, όχι μόνο η εξάρτηση από την αποθήκευση μπαταριών θα αυξήσει ακόμη περισσότερο τις τιμές καταναλωτή, αλλά είναι απίθανο ότι τα συστήματα δικτύου ιόντων λιθίου θα είναι ικανά να καλύψουν τη μεταβλητή ζήτηση σε κλίμακα που πλησιάζει την απαιτούμενη.

Φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες

Τα φωτοβολταϊκά παρουσιάζουν τα εξής μειονεκτήματα: Η διάρκεια ζωής τους είναι μικρή (25 έως 30 χρόνια). Δεν παρέχουν σταθερή ενέργεια, λόγω μη σταθερής ηλιοφάνειας, για αυτό, η απόδοσή τους είναι πολύ χαμηλή και μεταβλητή από 0 έως 25%. Η δε ενέργειά τους αποθηκεύεται, αλλά είναι προβληματική. Τέλος, πολλοί από τους ηλιακούς συλλέκτες που εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του 2000, πρέπει τώρα να καταστραφούν.

Ειδικά εργοστάσια μπορούν να βγάλουν τα πολύτιμα στοιχεία όπως, το γυαλί, το πλαίσιο αλουμινίου, τα καλώδια χαλκού και το πλαστικό κουτί διακλάδωσης, τα οποία μπορούν να ανακυκλωθούν. Το υπόλοιπο μέρος καίγεται σε τσιμεντοκάμινους. Πρόκειται για μια απίστευτα ενεργοβόρα διαδικασία. Θα απαιτηθεί πρόσθετη ενέργεια για την αποτέφρωση των 78 εκατομμυρίων μετρικών τόνων ηλιακών συλλεκτών, που εκτιμάται ότι υπάρχουν μέχρι το 2050.

Οι ηλιακοί συλλέκτες δεν μπορούν να απορριφθούν με ασφάλεια στις χωματερές, καθώς περιέχουν επικίνδυνα επίπεδα μολύβδου, καδμίου και άλλων τοξικών χημικών ουσιών. Σε ότι αφορά τις ανεμογεννήτριες, αυτές παρουσιάζουν τα ακόλουθα μειονεκτήματα:

• Η διάρκεια ζωής τους είναι μικρή (περίπου 20 χρόνια).
• Δεν παρέχουν σταθερή ενέργεια, λόγω μη σταθερού αέρα. Για αυτό, η απόδοσή τους είναι πολύ χαμηλή και μεταβλητή από 0 έως 35%, σε αντίθεση με τις λιγνιτικές μονάδες των οποίων η απόδοση είναι σταθερή 47,5%.
• Τα πτερύγιά τους περιέχουν τοξικές ουσίες, δεν ανακυκλώνονται και καταλήγουν σε ταφή.
• Δεν μπορούν να αποθηκεύσουν ενέργεια.

Τι αναφέρει ο Άκης Τσελέντης

Σύμφωνα με την άποψη του κορυφαίου επιστήμονα ΄Ακη Τσελέντη, ο οποίος διατελεί Διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Τσουνάμι και Καθηγητής Σεισμολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών:«…Οι ανεμογεννήτριες απαιτούν την υποστήριξη θερμοηλεκτρικών σταθμών. H παραγόμενη ενέργεια είναι ασταθής. Κυμαίνεται μεταξύ του μηδενός και του μέγιστου, ώστε τα αιολικά πάρκα ποτέ δεν θα μπορέσουν να παράγουν φορτίο βάσης. Το σύστημα δεν μπορεί να βασιστεί μόνο στα αιολικά πάρκα για να μείνει σταθερό, αλλά χρειάζεται πάντα διαθέσιμες εφεδρείες (φορτίο βάσης) από άλλη πηγή, όπως τα ορυκτά καύσιμα.

Όταν ο άνεμος σταματάει να φυσάει ή φυσάει λίγο, οι σταθμοί ορυκτών καυσίμων αναλαμβάνουν να παρέχουν ηλεκτρικό ρεύμα. Η ισχύς (MW) της εφεδρείας για να ανταποκρίνεται στη αιχμή ζήτησης, πρέπει να είναι ισοδύναμη με την ισχύ των αιολικών πάρκων σ’ ένα επιπλέον ποσοστό ασφάλειας περίπου 20%. Μάλιστα για να πετύχουν την αναπλήρωση, οι θερμοηλεκτρικοί σταθμοί χρειάζεται να βρίσκονται σε συνεχή λειτουργία, επειδή απαιτούνται πολλές ώρες για να έρθουν σε σημείο που να παράγουν ρεύμα. Οι ανεμογεννήτριες παράγουν ρεύμα χαμηλότερο της ονομαστικής αξίας τους.

Καμία πηγή ενέργειας που χρησιμοποιούμε, δεν δουλεύει με απόδοση 100%. Για παράδειγμα, οι θερμοηλεκτρικοί σταθμοί άνθρακα λειτουργούν με απόδοση 47,5% και οι πυρηνικοί σταθμοί με απόδοση 92,5%. Aντίθετα, οι ανεμογεννήτριες μεταξύ των ορίων ταχύτητας του ανέμου που λειτουργούν, παράγουν λιγότερο από το μισό της ονομαστικής τους αξίας. Κατά προσέγγιση, παράγουν έως 35% της ονομαστικής τους αξίας. Η ονομαστική ισχύς δεν συμπίπτει σε καμιά περίπτωση με την πραγματική παραγόμενη ισχύ, γεγονός που αποκρύπτεται από την αιολική βιομηχανία. Πρακτικά, για να βρούμε την πραγματικά παραγόμενη ισχύ, πολλαπλασιάζουμε την ονομαστική επί 35% (δηλ. 1MW X 35% = 0,35 ΜW πραγματική ισχύς)»…