Τα συγχαρητήρια των δανειστών στο προτεκτοράτο

Η ένατη μεταμνημονιακή έκθεση των Θεσμών, δηλαδή των δανειστών της χώρας μας για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, ξεπέρασε και τις συνταγές των πλέον φανατικών νεοφιλελεύθερων και μάλιστα σε μια εποχή όπου διεθνώς, ο ρόλος του κράτους κρίνεται από όλους μονόδρομος για την αντιμετώπιση της πρωτοφανούς σε έκταση και ένταση πανδημίας.

Συνιστά μάλιστα προσβολή για μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα. Και αυτό, διότι είναι άλλο να παρουσιάζεις τα προβλήματα και τις ανάγκες ώστε η κυβέρνηση να βρει και να καθορίσει για τα εθνικά συμφέροντά της τις καλύτερες δυνατές λύσεις και άλλο διατάσεις ότι θα κάνετε ότι λέμε εμείς.

Το να απονέμεις για παράδειγμα εύσημα για την μεταρρυθμιστική τόλμη στην υπουργό Παιδείας, μόνο και μόνο επειδή εξομοίωσε τα πτυχία των κολεγίων με τα ΑΕΙ, χωρίς να έχουν υποβληθεί προτάσεις για τους μηχανισμούς αναβαθμίσεων και ελέγχων στα ιδιωτικά κολέγια ώστε να ανταποκρίνονται με το επίπεδο σπουδών στα ΑΕΙ, είναι πρόκληση. Είναι πρόκληση να μην βλέπεις την εξαφάνιση της κοινωνικής, της πολιτικής και τη σωματικής αγωγής από την ελληνική Παιδεία και την εισβολή του θρησκευτικού σκοταδισμού σε αυτήν.

Προτείνουν την ανατροπή στο ασφαλιστικό σύστημα, την μετατροπή του από αναδιανεμητικό σε κεφαλαιοποιτικό και κατάργηση κάθε δημόσιας επικουρικής συμβολής στην σύνταξη. Οι έχοντες να αγοράσουν ιδιωτικές ασφαλίσεις θα ζήσουν. Οι φτωχοί μπορούν να μεταβούν στην αιώνια ζωή νωρίτερα.

Και συνεχίζουν ζητώντας αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις προς όφελος του κεφαλαίου. Θα τολμούσαν άραγε να προτείνουν παρόμοιου τύπου αλλαγές σε χώρες με ισχυρό δημόσιο τομέα και κατακτημένες εργασιακούς κανόνες που τους υπερασπίζονται ισχυρά συνδικάτα; Θα τολμούσαν να ζητήσουν κάτι παρόμοιο στην Γερμανία την Γαλλία για παράδειγμα, όπου, συν τις άλλοις, η ανώτατη παιδεία είναι Δημόσια ευθύνη;

Προτείνουν μεταρρυθμίσεις στην Υγεία. Δεν αποκάλυψαν ποιες και γιατί. Απαιτούν την απελευθέρωση των πλειστηριασμών για να γλιτώσουν οι τράπεζες από τα βαρίδια των κόκκινων δανείων. Οι αρχιτέκτονες της φούσκας, επιβραβεύονται και προστατεύονται με νομοθετική ασυλία και αποκτούν την ελευθερία να κατασχέσουν περιουσίες δανειοληπτών εν μέσω μιας πρωτοφανούς κρίσης που παρέλυσε την παγκόσμια οικονομία.

Τι ακριβώς προτείνουν

Για να είμαστε και δίκαιοι, προτείνουν να γίνουν περαιτέρω βήματα σε τομείς όπως η καταπολέμηση της διαφθοράς, η εφαρμογή ενιαίων λογιστικών προτύπων. Επίσης επισημαίνουν ότι απαιτείται μεταρρύθμιση της δικαιοσύνης με στόχο την αποτελεσματικότητα του δικαστικού συστήματος και αναφέρεται ως παράδειγμα οι καθυστερήσεις στις ιδιωτικές επενδύσεις!

Καταπολέμηση της διαφοράς από μια κυβέρνηση που ποντάρει στο πελατειακό σύστημα, διαχειριζόμενη αυθαίρετα το δημόσιο χρήμα σε όσους διαθέτουν πιστοποιητικά κομματικών φρονημάτων; Από μια κυβέρνηση που ασκεί ασφυκτικό έλεγχο για τα πολιτικά συμφέροντά της, σε κάθε μορφής εξουσία πέρα από την εκτελεστική και την νομοθετική; Που απειλεί και απολύει με φωτογραφικές διατάξεις δικαστικούς λειτουργούς ελέγχοντας την ενημέρωση των πολιτών με την κυριαρχία των χορηγών της στα μεγάλα ΜΜΕ;

Τι ακριβώς προτείνουν λοιπόν για την αντιμετώπιση της διαφθοράς; Πώς για παράδειγμα η πλέον διεφθαρμένη δημόσια υπηρεσία, όπως η πολεοδομία θα γίνει αποτελεσματική και δεν θα ξαναζήσουμε εγκλήματα σαν αυτά που είδαμε στο Μάτι, στην Μάνδρα, στην Εύβοια, τη Θεσσαλία και την Κεφαλονιά; Ακόμα αυτή η χώρα δεν έχει ολοκληρώσει το δημόσιο κτηματολόγιο! Προτείνουν κάτι;

Μιλούν για πλεονεκτήματα στο προτεκτοράτο

Γιατί στην πλέον υπερχρεωμένη χώρα μέλος της ΕΕ και εταίρο τους, για να την βοηθήσουν, υποτίθεται να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις, δεν εγγυώνται τουλάχιστον την εθνική της ασφάλεια γλιτώνοντας την από υπερβολικές εξοπλιστικές δαπάνες; Διότι δεν θεωρούσαν και δεν θεωρούν την Ελλάδα χώρα κανονική και ικανή να αντισταθεί στις απαιτήσεις και τα σχέδια που έχουν γι’ αυτήν. Και τα σχέδια είναι, να διαμοιράσουν τα καλύτερα περιουσιακά στοιχεία της και να απολαμβάνουν τη ζωή σε ιδιόκτητα κομμάτια υπέροχης φύσης.

Μιλούν για τα πλεονεκτήματα του ιδιωτικού τομέα, αλλά τέτοιος τομέας δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Ουσιαστικά δεν υπήρξε ποτέ εθνική αστική τάξη με όραμα προόδου. Οι κοτσαμπάσηδες, οι τοκογλύφοι και καραβοκύρηδες, αφού ξεφορτώθηκαν τον επικίνδυνο Καποδίστρια κυριάρχησαν με τη βοήθεια των “προστάτιδων” δυνάμεων. Έκπληκτοι έμεινα οι αμερικανοί από το πλιάτσικο που έγινε στην βοήθεια που προσέφεραν μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και είναι γνωστή ως σχέδιο Μάρσαλ.

Μιλούν για επενδύσεις, αλλά για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι οι προνομιακοί μονοπωλιακοί τομείς του δημοσίου τομέα, όπως είναι η ενέργεια, και τα δημόσια έργα. Καμία άμεση εξωστρεφής ξένη επένδυση δεν έχει γίνει ουσιαστικά στη χώρα τα τελευταία χρόνια, ενώ βιομηχανικοί τομείς συρρικνώνονται μέχρι εξαφάνισης. Χάθηκε ο τομέας της ξυλείας, της επιπλοποιίας, των λιπασμάτων, της σωληνουργίας. Συρρικνώνεται ο τομέας της ναυπηγικής βιομηχανίας των οικιακών συσκευών, της χαλυβουργίας αλλά αυτό δεν αφορά τους θεσμούς των δανειστών. Αυτό είναι δικό μας πρόβλημα.

Οι μεταρρυθμίσεις που προτείνουν δεν αφορούν το μέλλον μιας ανεξάρτητης χώρας. Αλλά την απόλυτη ιδιωτικοποίηση του ελληνικού κράτους, στηρίζοντας πρόθυμες και υπάκουες κυβερνήσεις να υπηρετούν τα συμφέροντά τους. Τα καλύτερα ελληνόπουλα θα αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό και αυτοί που μείνουν θα γίνουν τα γκαρσόνια της Ευρώπης. Υπάρχει μέλλον για μια χώρα που γερνά και συρρικνώνεται ταχύτατα;