Τι πρέπει να κάνουν οι επιχειρήσεις για να επιβιώσουν στην πανδημία

Η κρίση του κορoνοϊού που προστέθηκε σ’ αυτή των πολιτικών ιών (από το 2008 κι εδώθε) θα μπορούσε να ιδωθεί ως μια ευκαιρία αναδιάταξης δυνάμεων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων προκειμένου να επιβιώσουν κατά τη μακρά περίοδο του επιπολασμού του και της αντικειμενικής αδυναμίας των “καπεταναίων” της οικονομίας να διαχειριστούν την τρικυμία της.

Τα υποκείμενα (ή υποχθόνια) νοσήματα τα οποία δεν περιορίζονται μόνο στα πρόσωπα και στο κράτος θέτοντας σε κίνδυνο την ύπαρξή τους, αναδύονται και στην επιχείρηση που λειτουργούσε υπό το καθεστώς “όπως όλοι κι εμείς” ή νοοτροπίας της αρπαχτής. Και ενώ το κράτος διατηρείται διασωληνωμένο στη ΜΕΘ της κατακερματισμένης ΕΕ, πολλές ακόμη ελληνικές επιχειρήσεις βρίσκονται αντιμέτωπες με το θάνατό τους και μάλιστα, χωρίς διασωλήνωση και με αμφίβολη την καταχώρησή τους στα στατιστικά υγείας της οικονομίας τα οποία τεχνηέντως παρουσιάζονται.

Η κρίση της πανδημίας, με άλλα λόγια, που προστέθηκε σ’ εκείνη της οικονομίας η οποία είχε από καιρό εξαντλήσει τα όποια αντισώματά της, προκάλεσε ανήκεστη βλάβη στις επιχειρήσεις εκείνες που επαναπαύονταν στις υποσχέσεις των “πατερούληδων” της πολιτικής των οποίων τα συμφέροντα είναι διαφορετικά. Όσες, λοιπόν, απ’ αυτές δεν αρκούνται ούτε και έχουν πρόσβαση στα αδύναμα “οικονομικά εμβόλια” που ως σωτήρια προβάλλονται από τα τηλεοπτικά κανάλια, θα ήταν καλύτερο να κάνουν τη σούμα τους ώστε να δουν τι μπορεί να διασωθεί και πώς, τι πρέπει να αλλάξει (ξεκινώντας από τις αντιλήψεις των διοικούντων) και με ποιο τρόπο, προκειμένου να σταθούν όρθιες.

Με βασικό υποχθόνιο νόσημα μια νοοτροπία που διατηρεί την ύπαρξη μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και την πίστη ότι θα επανέλθει το σύστημα στην προηγούμενη “κανονικότητά” του, διακινδυνεύουν ό,τι τους έχει μείνει, παραβλέποντας πως όταν η κρίση χτυπά ένα πολύπλοκο σύστημα ποτέ δεν επανέρχεται στην προηγούμενή του κατάσταση.

Επένδυση σε ανθρώπους

Η απραξία στην οποία καθήλωσε την ήδη πληγωμένη –από τους ιούς– αγορά ο κορονοϊός, είναι καιρός να αξιοποιηθεί με την βελτίωση του μηχανισμού λήψης αποφάσεων και την απαλλαγή από βαρίδια του παρελθόντος, υποβάλλοντας το νου στην “αμμοβολή” των ιδεών και εμπειριών όσων προηγήθηκαν. Με τη διαδικασία αυτή αποβάλλεται η “σκουριά” παρωχημένων ιδεών/γνώσεων/προκαταλήψεων, ενισχύεται ο μηχανισμός μάθησης και μετάβασης προς νέα πεδία γνώσης εμπλουτίζοντας το (επιθετικό) οπλοστάσιό τους με υψηλού επιπέδου δεξιότητες και μέσα.

Καθώς δε, τίποτα –σχεδόν– δεν θα είναι το ίδιο με πριν, η επένδυση σε ανθρώπους και τεχνολογία είναι μονόδρομος χωρίς να τρομάζει το κόστος της, μιας και ό,τι αδυνατούν να καλύψουν σε τεχνητή νοημοσύνη μπορούν να το αναπληρώσουν με τη συλλογική νοημοσύνη των στελεχών τους. Με τους διαθέσιμους πόρους στο ναδίρ, αποτελεί συνθήκη “εκ των ων ουκ άνευ” ο προσεκτικός σχεδιασμός της επένδυσης σε ανθρώπους και τεχνολογία προκειμένου να καταστεί δυνατή η βελτίωση της εμπειρίας των πελατών, η διευκόλυνση των ανθρώπων της και η ταυτόχρονη αύξηση της παραγωγικότητας.

Στις τρέχουσες συνθήκες τα οφέλη της επένδυσης μπορεί να είναι κρίσιμα για την επιβίωσή τους, όπως κι ένα κακό σχέδιο εφαρμογής μπορεί να διαταράξει όσες δραστηριότητες απέμειναν ασκώντας μεγαλύτερη πίεση στα οικονομικά τους μεγέθη. Όχι, λοιπόν, υπό το κράτος πανικού ή παρορμητισμού αλλά με προσεκτική χάραξη πορείας προκειμένου να εντοπιστούν εκείνα τα πεδία δράσης τα οποία υπόσχονται τα περισσότερα αποφεύγοντας δαπανηρά λάθη ή πρωθύστερα.

Επιχειρήσεις με κουλτούρα εξ αποστάσεως εργασίας

Η εξ αποστάσεως εργασία, η οποία ήρθε για να μείνει, θα μειώσει αισθητά το κόστος λειτουργίας των εγκαταστάσεων, ακόμη και μετά την ανάληψη εκείνου που συνεπάγεται η λειτουργία των στελεχών τους από τα σπίτια τους (ίντερνετ, σύγχρονος και ασφαλής εξοπλισμός, θέρμανση κλπ.). Επιβάλλει, όμως, κι ένα απαιτητικότερο στυλ μάνατζμεντ το οποίο οφείλει να αποκτήσει νέα εργαλεία (πολλαπλών χρηστών/χρήσεων, συγχρονισμένης και σε πραγματικό χρόνο ενημέρωσης κλπ.) και συνήθειες για την εξ αποστάσεως καθοδήγησή τους, θέτοντας σαφείς στόχους και εξηγώντας παράλληλα τον τρόπο που οι ρόλοι τους (εκτελούμενοι αθέατα αλλά υπεύθυνα χωρίς επικαλύψεις και συγχύσεις) ταιριάζουν με τη συνολική στρατηγική των εταιρειών.

Προς τούτο λοιπόν, η ανάπτυξη μιας κουλτούρας με γνώμονα τα αποτελέσματα είναι σημαντική, όπως κι αυτή της διατήρησης επαφής μαζί τους με τακτικές συναντήσεις, φυσικές ή μέσω Skype/Viber κλπ. Όταν οι άνθρωποί τους νιώθουν ότι στέκονται δίπλα τους θα αναπληρώσουν ό,τι χαθεί (συνοχή/άρρητη πίεση/εταιρική ταυτότητα κλπ.) από το ενιαίο περιβάλλον εργασίας με την ευσυνειδησία και τη δημιουργικότητά τους. Και τούτο με τη βεβαιότητα πως οι (συχνά αθέατες) άτυπες σχέσεις ενισχύουν το ομαδικό πνεύμα και την αίσθηση του “ανήκειν”, όπως και ότι η αναγνώριση αξίζει πολλά χωρίς να κοστίζει μία, ενώ η παραγνώριση κοστίζει πολλά χωρίς-απολύτως-καμία αξία!

Δεδομένου δε, ότι οι διαδικτυακές πωλήσεις θα καταλαμβάνουν μεγαλύτερο ποσοστό του συνόλου των πωλήσεων, απαιτείται συνεχής βελτίωση των ιστοσελίδων (φιλικότητα/λειτουργικότητα/αποτελεσματικότητα/ασφάλεια συναλλαγής κλπ.) όπως και αυξημένη προβολή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με εστίαση στην κατάλληλη ομάδα-στόχο των δυνητικών αγοραστών.

Προσφυγή στις σύγχρονες τεχνολογίες

Η επιλογή της κατάλληλης προς το επιχειρηματικό μοντέλο στρατηγικής ηλεκτρονικού εμπορίου αποτελεί κρίσιμο παράγοντα αφού ο ανταγωνισμός, οι δομές κόστους και τα μοντέλα διανομής ποικίλουν στο διαδίκτυο, όπως άλλωστε και στα παραδοσιακά κανάλια. Τα έξοδα αποστολής, η διαχείριση αποθεμάτων και παραγγελιών είναι μερικές από τις προκλήσεις του που απαιτούν χρόνο προκειμένου να ελεγχθεί η στρατηγική και να βεβαιωθεί η αποτελεσματική ικανοποίηση των πελατών.

Με τις ταχύτητες που εξελίσσεται ο κόσμος είναι σημαντικό να παρακολουθούνται οι ανάγκες των πελατών οι οποίες εκδηλώνονται μέσα από τα “ψηφιακά” σχόλιά τους, θετικά ή αρνητικά, προκαλώντας ιδέες νέων προϊόντων/υπηρεσιών ή ευκαιρίες βελτιώσεων και αλλαγών γενικότερα, για την περαιτέρω ανάπτυξη των κάθε μεγέθους επιχειρήσεων.

Ακόμη και το υποτιμημένο Quora μπορεί να γίνει τόπος αλίευσης πελατών αλλά και καινοτόμων ιδεών αρκεί να διασφαλιστούν οι κατάλληλες για τούτο δεξιότητες ώστε να ανιχνεύονται οι ενδιαφέρουσες ερωτήσεις για να δοθούν οι δέουσες απαντήσεις. Σε κάθε περίπτωση, ο κίνδυνος επανάπαυσης και παραμονής στο χθες είναι μεγαλύτερος –σε κόστος και συνέπειες– από εκείνον της μεταστροφής στο νέο επιχειρηματικό μοντέλο.

Τα διαδοχικά “lock down” της αγοράς, ως συνέπεια της αβελτηρίας των κυβερνώ-ντων και του κορονοϊού, αλλάζουν –με τάση μονιμοποίησης– τις καταναλωτικές συνήθειες πάνω στις οποίες επιβάλλεται να επενδύσουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις ώστε να μην εξοστρακιστούν αλλά και να αξιοποιήσουν τη νέα επιχειρηματική πραγματικότητα. Η επιβεβλημένη προσφυγή των καταναλωτών στη χρήση των σύγχρονων τεχνολογιών όχι μόνο μείωσε το ποσοστό των τεχνοφοβικών και το κόστος εξυπηρέτησης ή αγοράς αγαθών και υπηρεσιών, αλλά κατέδειξε και την ευκολότερη διαδρομή ικανοποίησής τους η οποία, όπως δείχνουν οι έρευνες, εκτιμάται ότι θα καθιερωθεί ως “συντομοτέρα πάσης άλλης γραμμής”.