Το ελληνικό χρέος στην κρησάρα του ευρωιερατείου

Μια πρώτη συζήτηση σχετικά με την καθαρή ή μη έξοδο της Ελλάδας από τα προγράμματα στήριξης ξεκίνησε την περασμένη Πέμπτη σε ευρωπαϊκά όργανα και ήδη διαφαίνονται δύο τάσεις, τόσο σε ότι αφορά την σχέση της Ελλάδας με τους δανειστές, όσο και για το τι θα γίνει σχετικά με την ελάφρυνση χρέους.

Στο θέμα αυτό τοποθετείται με αποκλειστική συνέντευξή του στην «Καθημερινή» και ο  ο απερχόμενος επικεφαλής του EuroWorkingGroup, Τόμας Βίζερ, ο οποίος εκτιμά ότι μετά τον Αύγουστο του 2018 θα έχουμε ελάφρυνση του χρέους αλλά με επιπλέον υποχρεώσεις της Αθήνας έναντι των δανειστών και όχι καθαρή έξοδο, όπως ελπίζει η ελληνική κυβέρνηση.

Ο Βίζερ ανήκει βέβαια σε εκείνο το γκρουπ του ευρωιερατείου, το οποίο εκφράζει την σκληρή γραμμή και στην ουσία αποτελεί πυλώνα της πολιτικής του Σόιμπλε. Έτσι, αν και σημειώνει ότι ακόμη δεν έχει συζητηθεί ποια θα είναι η σχέση Ελλάδας – δανειστών από τον Αύγουστο που τελειώνει το πρόγραμμα, προκρίνει ότι όλα θα εξαρτηθούν από τι θα συμφωνήσουν οι δύο πλευρές για την μείωση του χρέους.

«Εάν υπάρξει περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους μετά το τέλος του προγράμματος, τότε λογικό είναι να επιτευχθεί κάποια περαιτέρω συμφωνία», υπογραμμίζει ο Ευρωπαίος αξιωματούχος, υπενθυμίζοντας ότι όλες οι χώρες που πέρασαν από τα μνημόνια έχουν διαφορετική σχέση με τους εταίρους. Αναφέρεται φυσικά στην ενισχυμένη εποπτεία, η οποία εφαρμόζεται στην Ιρλανδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Κύπρο. Πρόκειται για το ειδικό καθεστώς που εφαρμόζεται μέχρι να αποπληρωθεί το 75% των δανείων, κάτι που με τα σημερινά δεδομένα για την Ελλάδα τοποθετείται γύρω στο 2060!

Δύο μέτρα και δυο σταθμά 

Ο Βίζερ σημειώνει επίσης ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που παραμένει άλυτο, παρά τα οκτώ χρόνια προγραμμάτων προσαρμογής, είναι ότι οι ξένες επενδύσεις δεν είναι ευπρόσδεκτες στην Ελλάδα. Υπογραμμίζει ακόμη, ότι «μόλις πρόσφατα η Ελλάδα έπαψε να αποτελεί τεράστιο ρίσκο για επενδύσεις, καθώς τα τελευταία χρόνια κανένας λογικός επενδυτής δεν θα επένδυε» στην χώρα. Αναφέρει μάλιστα ως βασικό λόγο για αυτό «το δικαστικό σύστημα», για το οποίο ωστόσο σημειώνει ότι αποτελεί ευθύνη της εγχώριας κυβέρνησης και τονίζει ότι «το πρόγραμμα δεν μπορεί να αποτελεί το μέσο με το οποίο αλλάζουν οι συνταγματικοί πυλώνες μιας χώρας»!

Οι δηλώσεις Βίζερ διαπνέονται από την σκληρή γερμανική αντίληψη και αυτήν ακριβώς την πολιτική εκφράζουν. Το ερώτημα πλέον είναι τι δυνατότητες έχει η άλλη πλευρά, αυτή της πιο χαλαρής δημοσιονομικής πολιτικής και της κοινωνικής Ευρώπης, που φαινομενικά συσπειρώνεται γύρω από τις προτάσεις Μακρόν. Μπορεί πράγματι ο  νέος επικεφαλής του Eurogroup, ο Πορτογάλος Μάριο Σεντένο, να διαφοροποιηθεί από την πολιτική του προκατόχου του Γερούν Ντάισελμπλουμ;

Οι μετεκλογικές εξελίξεις στην Γερμανία και κυρίως το πρόσφατο κείμενο συμφωνίας Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών, στο οποίο γίνεται σαφής αναφορά για ένα «νέο ξεκίνημα» στην Ευρώπη, αφήνουν περιθώρια για την υπόνοια κάποιων μικρών ρηγμάτων στην παντοδυναμία της πολιτικής που επέβαλε ο Σόιμπλε.

Σε αυτήν την κατεύθυνση κινούνται και οι δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο οποίος δύο ημέρες μετά την συμφωνία σημείωσε: «Οι Χριστιανοδημοκράτες στο παρελθόν καθόριζαν περισσότερα στην ευρωπαϊκή πολιτική, για παράδειγμα στην περίπτωση της Ελλάδας. Το λάθος αυτό δεν θα πρέπει να επαναληφθεί».