Το επιτόκιο της ελευθερίας

του Μάκη Ανδρονόπουλου

Ήταν τελικά ακριβό το επιτόκιο της εξόδου μας στις αγορές; Το ερώτημα που τέθηκε, από αυτούς που τέθηκε, είναι λάθος και προφανώς παραπειστικό. Διότι η ελευθερία δεν έχει τιμή και η σταδιακή προσπάθεια της χώρας να χρηματοδοτείται από τις αγορές είναι για να μην υπάρξει 4^ο μνημόνιο. Κάποιοι το επιδιώκουν για λόγους πολιτικοοικονομικής επικυριαρχίας και κάποιοι άλλοι εντός για την παλινόρθωση του παλιού καθεστώτος.

Η σπέκουλα της Δεξιάς και των συστημάτων συμφερόντων που την στηρίζουν με τα χρηματοοικονομικά της χώρας είναι γνωστή από την εποχή των υποτιμήσεων της δραχμής του Ανδρέα Παπανδρέου. Έφθασε δε στο απόγειό της την περίοδο Απριλίου 2014-Ιανουαρίου 2015 με την άτυπη προτροπή για έξοδο των κεφαλαίων από τις τράπεζες.

Μετά την επιτυχία της έκδοσης, η σκοπιμότητα φαίνεται από το γεγονός ότι συμπεριλαμβάνεται στα «αποδομητικά» επιχειρήματα και το κόστος της έκδοσης, δηλαδή τα 1,9 εκατ. ευρώ. Είναι κι αυτό ένα ακόμη σκάνδαλο της κυβέρνησης! Πρόκειται για επιχειρήματα ακραίου λαϊκισμού.

«Γραμμή» Σόιμπλε

Εκεί όμως που οι αποκαλύψεις είναι εντυπωσιακές, είναι στον γερμανικό Τύπο. Η συντηρητική Welt κάτω από τον τίτλο “Η Ελλάδα μπορεί πάλι να καταπολεμήσει τα χρέη με χρέη” ομολογεί: «Στη Γερμανία τουλάχιστον είναι σχεδόν αδύνατο να εξηγηθεί πολιτικά ότι η Ελλάδα αρχίζει πάλι να δανείζεται από ιδιώτες πιστωτές». Και διαπιστώνει: «γιατί από την άλλη οι δημόσιοι πιστωτές, δηλαδή οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών της Ευρωζώνης, θα κληθούν του χρόνου να παραιτηθούν από επιστροφές δανείων ύψους δισεκατομμυρίων, επειδή το ελληνικό χρέος δεν θα μπορεί να αποπληρωθεί».

Η ανάλυση είναι επιεικώς σατανική! Στο ίδιο κλίμα κινούνται -μετά την πρώτη έκπληξη της σχετικής επιτυχίας- και οι άλλες εφημερίδες με το που πήραν γραμμή από το υπουργείο του κυρίου Σόιμπλε. Για την εγχώρια αντιπολίτευση η έξοδος στις αγορές έχει και μια άλλη πιο βαθιά, ψυχαναλυτική ίσως, εξήγηση. Η διαδικασία επιστροφής στον ελεύθερο δανεισμό αποκαλύπτει ένα μυστικό καταχωνιασμένο στο ντουλάπι της λήθης των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης.

Ιστορική στιγμή

Πρόκειται για το βάρος της αβάσταχτης ενοχής για το έγκλημα της μεταφοράς του ελληνικού χρέους από τα χέρια των ιδιωτών στα χέρια κρατών. Εξ ου και ο προσδιορισμός “αποικία χρέους”. Η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ γι’ αυτό είναι ιστορική.

Τελικά έπεσε ο ιστορικός κλήρος στην κυβέρνηση Τσίπρα να βγει στις αγορές και δι’ αυτών να επιδιώξει την ανάκτηση μέρους της εθνικής κυριαρχίας. Αρχίζει να γίνεται σαφές πως η ελευθερία περνάει μέσα από την επανιδιωτικοποίηση του χρέους!

Υπό αυτές τις συνθήκες το επιτόκιο της ελευθερίας δεν έχει και τόσο βαρύνουσα σημασία μέσα στον βάλτο του ελληνικού χρέους. Άλλωστε, στον πολιτισμένο κόσμο μας, τα χρέη δεν είναι για να εξοφλούνται, αλλά για να εξυπηρετούνται…