Στ. Λυγερός: Τι παράγει η κίνηση Πούτιν, ο ρόλος των ΗΠΑ και οι Γεωπολιτικές προεκτάσεις

Ο επικεφαλής του slpress.gr, αρθρογράφος και αναλυτής, Σταύρος Λυγερός μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό 98.4 , εξηγεί που κατά την γνώμη του αποσκοπεί αλλά και τι δρομολογεί το διάγγελμα Πούτιν, πως κινείται στον ίδιο πλαίσιο ο Μπάιντεν, που οδηγούμαστε γεωπολιτικά, γιατί η Ευρώπη χάνει από αυτή την εξέλιξη με την κλιμάκωση της έντασης, αλλά και τι σηματοδοτεί για την Ελλάδα και την Τουρκία, νέα κατάσταση που χτίζεται πλέον γεωστρατηγικά.

Όπως είπε, ο Σταύρος Λυγερός, το Κρεμλίνο χτύπησε, αλλά όχι όπως μας προειδοποιούσαν οι Δυτικοί ηγέτες. Τα ρωσικά τεθωρακισμένα δεν εισέβαλαν στην Ουκρανία, αλλά η αντιρωσική ρητορική του Κιέβου δεν έμεινε χωρίς επιπτώσεις. Με το διάγγελμα Πούτιν, οι δύο αποσχισθείσες περιοχές στη νοτιοανατολική Ουκρανία αναγνωρίσθηκαν από τη Μόσχα ως ανεξάρτητα κράτη, δημιουργώντας στην περιοχή ένα δεύτερο διπλωματικό τετελεσμένο μετά την προσάρτηση της Κριμαίας.

Προς το παρόν, με την αναγνώριση των δύο αποσχισθέντων περιοχών της νοτιοανατολικής Ουκρανίας, το Κρεμλίνο έκανε την κίνησή του. Από την αντίδραση της Δύσης θα κριθεί εάν θα έχουμε ένα σπιράλ κλιμάκωσης ή μία νέα ισορροπία. Όταν μιλάμε για αντίδραση προφανώς αναφερόμαστε σε πράξεις, όχι στις δεδομένες ρητορικές καταδίκες. Προφανώς, ρόλο θα παίξει και η αντίδραση του Κιέβου. Σ’ αυτή τη συγκυρία, όμως, ο Ζελένσκι δεν έχει την πολυτέλεια να κινηθεί αυτόνομα. Θα ευθυγραμμισθεί με την Ουάσινγκτον, ακολουθώντας τις οδηγίες της.

Εάν οι ουκρανικές δυνάμεις επιτεθούν εναντίον είτε του Ντονέτσκ είτε του Λουγκάνσκ, θα το πράξουν, έχοντας το «πράσινο φως» από τους Αμερικανούς. Και βεβαίως μία τέτοια επίθεση είναι αναπόφευκτο να προκαλέσει ρωσική στρατιωτική αντίδραση. Εάν ο Πούτιν επιδιώκει την εισβολή, θα του έχουν δώσει την ευκαιρία. Εάν δεν την επιδιώκει (για να μη φέρει ο ίδιος το ΝΑΤΟ, έστω και στη δυτική Ουκρανία) θα τον εξωθήσουν ή σε μία ευρείας κλίμακας εισβολή ή σε επιχειρήσεις τοπικής κλίμακας, αλλά με σκοπό την καταστροφή των επιτιθέμενων ουκρανικών δυνάμεων.

Και για να μην αφήσει καμία αμφιβολία έστειλε ήδη ρωσικά στρατεύματα στις δύο αποσχισθείσες περιοχές υποτίθεται σε ρόλο ειρηνευτικών δυνάμεων. Αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση ουκρανικής επέμβασης θα προκύψει σύγκρουσή τους με ρωσικές δυνάμεις. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι σε τέτοιες καταστάσεις αναπτύσσεται μία δυναμική σύγκρουσης, η οποία έχει την τάση να κλιμακωθεί και ενδεχομένως να καταστεί ανεξέλεγκτη.

Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να τονισθεί ότι η παράταση της κατάστασης «με το όπλο παρά πόδα» που επικρατούσε όλο το προηγούμενο διάστημα στο ουκρανικό μέτωπο δεν συνέφερε τη Ρωσία και βεβαίως ούτε την Ουκρανία. Αντιθέτως, συνέφερε τις ΗΠΑ, οι οποίες είναι πολύ μακριά από το μέτωπο, συμμετέχοντας στην αντιπαράθεση μόνο με διπλωματικούς όρους. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Πούτιν έκανε την κίνησή του, δημιουργώντας με την αναγνώριση διπλωματικό τετελεσμένο και αφήνοντας να εννοηθεί πως εάν προκληθεί έχει και άλλα χαρτιά να παίξει. Ουσιαστικά, λοιπόν, επιδιώκει να εξωθήσει τα πράγματα σε μία διαπραγμάτευση-διευθέτηση με τους Δυτικούς, αν και όλα δείχνουν ότι η Ουάσινγκτον θα επιλέξει τον άλλο δρόμο που οδηγεί ακόμα πιο βαθιά στο νέο Ψυχρό Πόλεμο.