Το “Ψίμυθο” και όχι μόνο χρειάζεται επειγόντως γιατρό!

Κι αυτό δεν αφορά μεμονωμένα περιστατικά ή συνειδητές επιλογές λίγων, αλλά μια τάση, που τείνει να καταστεί κυρίαρχη, η οποία και θα πρέπει να αξιολογηθεί. Πώς μπορεί, για παράδειγμα, να αναπτύσσεται μια συζήτηση στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ) για ένα νησί στην Ελλάδα, το “Ψίμυθο”, που δεν υπάρχει; Πρόκειται για ένα δημιούργημα της φαντασίας, που ξεκίνησε για πλάκα και πήρε απίστευτες διαστάσεις. Επιβεβαιώνει τούτο την ευκολία να πλασάρεται ένας μη πραγματικός, ψεύτικος κόσμος.

Το Ψίµυθο

Στην Ελλάδα, λοιπόν, μια συζήτηση στο πεδίο των ΜΚΔ για το «νησί» Ψίµυθο άναψε τα… αίματα. Μέχρι και η κυβέρνηση με την αντιπολίτευση διασταύρωσαν τα ξίφη τους. Και ο λόγος; Για την δήθεν παραίτηση του γιατρού από το νησί που δεν υπάρχει. Ο πολιτικός καυγάς δεν έχει και τόση σημασία καθώς αυτός είναι καθημερινός και ενίοτε άνευ λόγου και σημασίας. Αλλά κι αυτός ο συγκεκριμένος καυγάς δείχνει και πόσο στημένο είναι το παιχνίδι. Κυρίως όταν η πολιτική αντιπαράθεση γίνεται χωρίς πολιτικά χαρακτηριστικά καθώς δεν υπάρχουν εν πολλοίς (πολιτικές) διαφορές.

Το ενδιαφέρον σε αυτή τη διαδικτυακή συζήτηση, με αναρτήσεις και κουβεντολόι, είναι πως όλα αυτά οδήγησαν τις… αντιπαραθέσεις στα άκρα. Για το πόσο καλά ήταν τα προηγούμενα χρόνια στο νησί (!) αλλά και πόσο ακρίβυνε στις ημέρες μας. Μέσα στη υπερβολή κάποιος έφτιαξε δήθεν σχετικό λήµµα της Βικιπαίδειας ενώ άλλος «θυμάται» που ψάρευε σκουµπριά και τα δίνανε «στο καφενείο της κυρά Λένης και µας τα έψηνε…» (εφ. Καθημερινή των Αθηνών).

Όλα αυτά προφανώς γίνονται για πλάκα. Τουλάχιστον για κάποιους. Kαθώς άλλοι, που δεν κατάλαβαν ότι το νησί δεν υπάρχει, ο γιατρός δεν παραιτήθηκε και δίκλινο με 90 ευρώ ημερησίως με κλιματιστικό δεν μπορείς να ενοικιάσεις, συνέχισαν τις «επιδρομές» στα ΜΚΔ. Και τούτο που αποδεικνύεται είναι πως ναι μεν το νησί Ψι-μύθος δεν υπάρχει αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Κάπως έτσι, με άλλα θέματα «ενδιαφέροντος» περνά η ημέρα πολλών φανατικών των ΜΚΔ.

Ψίµυθο και ΜΚΔ

Πιστεύουν ό,τι αναρτάται από κάποιον που δεν τον ξέρουν. Το πιστεύουν, το αναπαράγουν και ενίοτε προσθέτουν και τη δική τους… αλήθεια. Ο Αυστραλός διανοούμενος και στοχαστής Ντέιβιντ Τσάλμερς στο βιβλίο του «Πραγματικότητα+, Εικονικοί κόσμοι και τα προβλήματα της φιλοσοφίας» (εκδόσεις Allen Lane), αναφέρεται στην εικονική πραγματικότητα και διερωτάται κατά πόσο θα μπορούσαμε να ζούμε σε μια τεράστια προσομοίωση, που έχει δημιουργηθεί από έναν υπολογιστή («Κ», 21.8.2022). Σε ένα, δηλαδή, δεύτερο κόσμο, παράλληλο και μη πραγματικό. Στις πλείστες φορές εν αγνοία των περισσοτέρων.

Κι όλα αυτά, τα παρακολουθούμε, ενώ γύρω μας συμβαίνουν πόλεμοι, θάνατοι, καταστροφή, φτωχοποίηση. Σε αυτό το σκηνικό παρασύρεται η Ευρώπη και οι κοινωνίες της ακολουθώντας τους αμερικανικούς σχεδιασμούς στη δική μας περιοχή. Είναι η λογική της οικονομίας του πολέμου, τις επιπτώσεις της οποίας βιώνουν οι πολίτες. Η ακρίβεια και η λιτότητα είναι σχεδόν μόνιμη και μη αντιμετωπίσιμη.

Είναι σαφές πως τη στιγμή κατά την οποία εναλλακτική δε φαίνεται να υπάρχει στο πεδίο της πολιτικής, αναλαμβάνουν άλλοι, που οδηγούν τους πολίτες σε μια άλλη πραγματικότητα, που αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά δεδομένα. Η πραγματικότητα είναι αυτή που βιώνουμε, η άλλη είναι αυτή που παρηγορεί. Αλλά η ψευδαίσθηση, η εικονική πραγματικότητα, δεν οδηγεί στη σταθερότητα, στην ειρήνη στην ανάπτυξη. Δεν αντιμετωπίζει τη φτωχοποίηση, η οποία κάποιους εξυπηρετεί γιατί μέσω αυτής γιγαντώνεται το ταμείο τους.

Είναι σαφές πως η γεωπολιτική καταιγίδα δεν βρίσκεται στη σφαίρα της θεωρίας αλλά μια πραγματικότητα, ένα τσουνάμι. Και η “Γαλάζια Πατρίδα” προελαύνει. Και το Ψίµυθο; Χρειάζεται επειγόντως γιατρό και αναβάθμιση υποδομών!