Αφωνία στον ΔΗΣΥ για τα αίτια της ήττας – Τι μέλλει γενέσθαι

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Πινδάρου, για να θυμηθούμε τον πάντα επίκαιρο Καρλ Μαρξ. Το φάντασμα της ήττας, από τη στιγμή που παραμένει ορφανό, ενδέχεται να τιμωρήσει το κόμμα της δεξιάς, τον ΔΗΣΥ. Είναι σαφές πως μετά από ένα τέτοιο αποτέλεσμα, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω ήταν αναμενόμενο, οι αναταράξεις δεν αντιμετωπίζονται μόνο με εκλογές. Ειδικά όταν οι διεκδικητές αποτελούν μέρος του προβλήματος.

Ήταν βασικοί συντελεστές της διαχείρισης που έγινε προεκλογικά. Το κυνήγι μαγισσών και η λογική του ταμπελώματος ήταν βασικά εργαλεία της προεκλογικής εκστρατείας. Είχε χαρακτηριστεί, για παράδειγμα, ο νεοεκλεγέντας Πρόεδρος “αποστάτης” την ώρα, που ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος, έχει ιστορία στο θέμα αυτό.

Χρησιμοποίησε την αποστασία ως πολιτικό και εκλογικό εργαλείο. “Αποστάτες” μπαινόβγαιναν στο κόμμα, στη Βουλή αλλά και στην κυβέρνηση. Αυτή η τακτική κατάφερε να συσπειρώσει μόνο τους εκφραστές του πολιτικού χουλιγκανισμού, κι αυτό φάνηκε εκ του αποτελέσματος. Δεν ακούστηκε από κανένα από τους διεκδικητές της Προεδρίας να αντιδρούν στις λογικές αυτές. Και δεν αντέδρασαν γιατί εργάσθηκαν ως στενοί συνεργάτες του κ. Αβέρωφ Νεοφύτου, στην προεκλογική του εκστρατεία.

Τι απέδειξαν αυτές οι εκλογές σε σχέση με τον χώρο της δεξιάς; Η εκλογική βάση του ΔΗΣΥ για μια ακόμη φορά δεν άκουσε την ηγεσία του. Όπως στο δημοψήφισμα του 2004, που δεν έπεισε ούτε η επιστράτευση του Γλαύκου Κληρίδη. Όπως συμβαίνει κι όταν η λαϊκή δεξιά βρίσκεται απέναντι από νεοφιλελεύθερες προσεγγίσεις. Η εκλογική βάση, σε μεγάλο βαθμό, στην εβδομάδα πριν το δεύτερο γύρο των εκλογών, δεν άκουσε τις πιεστικές υποδείξεις μιας ομάδας στην Πινδάρου και ανθρώπων της στις επαρχίες, να κάνουν την υπέρβαση.

Οι μαθητευόμενοι μάγοι και η καρέκλα

Ο Χάρης Γεωργιάδης και ο Δημήτρης Δημητρίου δεν ήταν ανάμεσα σε αυτούς της υπέρβασης, αλλά κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δεν φαίνεται να προσπάθησαν να αλλάξουν την απόφαση του κόμματος και μαζί την επιλογή. Όλα αυτά αφορούν και την Πρόεδρο της Βουλής, Αννίτα Δημητρίου, που ενδεχομένως να είναι μέρος του πάζλ των διεκδικητών της Προεδρίας. Η κ. Δημητρίου, η οποία από… καραμπόλα, με το γνωστό νεύμα του Αβέρωφ προς την γαλαρία της ΔΗΠΑ και του ΕΛΑΜ έχει εκλεγεί στην Προεδρία της Βουλής, έχει μεν ψηλή δημοφιλία, πλην όμως δεν δοκιμάστηκε πολιτικά.

Η ήττα δεν αντιμετωπίζεται μόνο με εκλογές και ποιος θα πάρει την καρέκλα. Οι εκλογές είναι η μια παράμετρος και θα πρέπει να γίνουν. Το βασικό, όμως, είναι μην κρύβονται τα αίτια της ήττας κάτω από το χαλί. Γιατί κάποια στιγμή θα τα βρουν ξανά μπροστά τους.

Το τι θα γίνει στον ΔΗΣΥ έχει σημασία καθώς είναι το μεγαλύτερο κόμμα. Έχει, μεταξύ άλλων, ενδιαφέρον και ο τρόπος, που θα ασκήσει την αντιπολίτευσή του. Τα βαρύγδουπα για τον “περήφανο” συναγερμικό κόσμο και για την “αυθεντικότητα” (!), που ακούγονται από κλαψιάρηδες “επαγγελματίες” στελέχη, είναι έπεα πτερόεντα. Μετά από μια εκλογική ήττα αναδεικνύονται παθογένειες, διαχρονικά προβλήματα. Γιατί μπορεί η φθορά της εξουσίας να έχει κόστος, αλλά αυτό δεν προκαλείται από την κούραση των πολιτών. Η φθορά προκαλείται και από τη διαφθορά.

Γι’ αυτό και στην Πινδάρου, με τον όποιον ηγέτη εκλεγεί, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και το συγκεκριμένο ζήτημα. Όπως και το γνωστό θέμα έμμεσων ή άμεσων εισφορών στον ΔΗΣΥ από πρόσωπα που έλαβαν κυπριακό διαβατήριο. Το θέμα, όπως είναι γνωστό, επαναφέρθηκε στο προσκήνιο από τον βουλευτή του ΑΚΕΛ, Χρίστο Χριστοφίδη την 1η Σεπτεμβρίου (2022) σε συνεδρία της κοινοβουλευτικής επιτροπής Ελέγχου. Με το ζήτημα αυτό θα ασχοληθεί και η Ανεξάρτητη Αρχή κατά της Διαφθοράς όπως και με άλλες υποθέσεις που σχετίζονται με το Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα. Και θα είναι ένα θέμα, που θα απασχολήσει το κόμμα και την κοινωνία.

Στον ΔΗΣΥ ότι και να λένε, δεν έχουν συνηθίσει στην ήττα. Και μάλιστα αυτού του μεγέθους. Για αυτό και ενδέχεται, εάν δεν καταφέρουν να συνεννοηθούν οι διάφορες φυλές, να αντιληφθούν γιατί έχασαν, να αρχίσει η συρρίκνωση.