Αυτογκόλ του Μητσοτάκη η καλλιέργεια της προεδρολογίας

Το Μαξίμου μπορεί να ισχυρισθεί ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης απείχε συστηματικά από την προεδρολογία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το Μαξίμου δεν υποκίνησε την προεδρολογία μέσω των φιλικών και ελεγχόμενων μέσω ενημέρωσης και μάλιστα με τρόπο τραυματικό προς το θεσμό.

Η πυροδότηση της προεδρολογίας σχετίζεται πρώτον με την εντυπωσιακή πτώση της ΝΔ από το 41% στο 28% μεταξύ των βουλευτικών εκλογών του 2023 και των ευρωεκλογών του 2024 και την ενίσχυση των κομμάτων στα Δεξιά της. Δεύτερον με την άχρωμη προεδρία της κας Σακελλαροπούλου, η οποία δέχθηκε και πολλαπλές κριτικές. Κάπου εκεί, σημειώθηκε το πρώτο φάουλ που αφορούσε ευθέως την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Αν ο Μητσοτάκης ήταν σίγουρος θα είχε άμεσα κόψει κάθε συζήτηση και θα δήλωνε πως είναι αυτονόητο ότι θα την ξαναπροτείνει, γεγονός που θα δυσκόλευε την αντιπολίτευση, καθώς αυτή είχε εκλεγεί με 261 ψήφους σε 294 παρόντες. Το ότι άφησε να σέρνεται η αβεβαιότητα για έξι μήνες και να αρχίσει η ονοματολογία σήμαινε δύο πράγματα: Ένα, ότι υπό τις ευρύτερες πιέσεις σκεφτόταν αν πρόσωπο που θα ικανοποιούσε την πατριωτική Δεξιά, εντός και εκτός ΝΔ, θα ήταν βολικό.

Έκανε φάουλ ο Μητσοτάκης

Κατά διαβολική σύμπτωση διέρρευσε η γαργαλιστική είδηση ότι εν μέσω ακραίας ακρίβειας και έγινε θέμα στη Βουλή η αύξηση των δαπανών της Προεδρίας της Δημοκρατίας κατά 30% στην πενταετία. Έτσι, βολιδοσκοπήθηκε ο Νίκος Δένδιας, παρασκηνιακά ή δια του τύπου, ο οποίος αρνήθηκε κατ΄επανάληψη. Αυτό ήταν το δεύτερο φάουλ έναντι της Προέδρου κας Σακελλαροπούλου, αλλά και του ίδιου του θεσμού.

Ακολούθησε η ανάρμοστη πρόταση Σαμαρά για τον Κώστα Καραμανλή, που επίσης απορρίφθηκε. Ακολούθησε η οπορτουνιστική από τη Νέα Αριστερά πρόταση για τον Χρήστο Ράμμο, η οποία κάηκε στον αέρα. Έτσι, ο Κυριάκος, μιλώντας στην ΕΡΤ προ ημερών δήλωσε ότι θα ανακοινώσει τις αποφάσεις του για το πρόσωπο που θα προτείνει το β’ δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου. Μια πιθανή υπαναχώρηση στο πρόσωπο της κας Σακελλαροπούλου θα ήταν τρανταχτή απόδειξη αδυναμίας και τεκμηρίωσης του πολιτικάντικου παιγνίου που διαδραματίστηκε εις βάρος της. Θα είχε γούστο να την προτείνει τελικά κι αυτή να αρνηθεί.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που άλλαξε. Η τεράστια αφέλεια της γκάφας με την περιβόητη Διακήρυξη των Αθηνών μαζεύεται και ο “διάλογος” μάλλον “παγώνει”, οπότε δεν υπάρχει ανάγκη για έναν πρόεδρο που θα ήταν ευνοϊκός στην υπογραφή μιας όποιας τουρκοελληνικής συμφωνίας ή μιας απόφασης (όχι της Χάγης) αλλά του Δικαστηρίου του Αμβούργου. Οπότε, τι;

Το βάρος του προσώπου

Τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι το Μαξίμου έπαιξε την προεδρολογία, δεν του βγήκαν οι καταστάσεις και τώρα ψάχνεται. Διότι πρώτον, χρειάζεται μια πρόταση που δεν θα φτάσει στην έσχατη πέμπτη ψηφοφορία για την ανάδειξη Προέδρου με 151 ψήφους. Δεύτερον, πρέπει να βγάλει Πρόεδρο στην τρίτη ψηφοφορία τουλάχιστον με 180 (3/5 της Βουλής) για να ικανοποιήσει όπως όπως την πολιτική απαίτηση της ελάχιστης συναίνεσης για το πρόσωπο που θα αναδειχθεί στον ανώτατο πολιτειακό θεσμό. Τώρα, αν προταθεί πρόσωπο που θα ψηφισθεί με 200 ψήφους (2/3 της Βουλής) τότε η πρόταση θα καταγράψει πολιτικά οφέλη.

Σε κάθε περίπτωση ο θεσμός χρειάζεται ένα βαρύ όνομα με πολιτικότητα, όχι κατ΄ ανάγκη πολιτικό, αλλά που θα έχει χρώμα ως προσωπικότητα και εκτόπισμα με διεθνές βεληνεκές. Απ΄ ό,τι διαφαίνεται ισχυρή πρόταση από πλευράς Μητσοτάκη μπορεί να είναι η πασοκογενής υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη. Όμως, αυτή θα μπορούσε αντί να διεμβολίσει το ΠΑΣΟΚ, να το προκαλέσει καθώς κανείς δεν ξεχνά ότι η κα Μενδώνη είναι εξωμότης. Η πρώην Επίτροπος Άννα Διαμαντοπούλου αν προταθεί από τον Μητσοτάκη μπορεί να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σε διάσπαση. Η Μαρία Ευθυμίου και η Γιάννα Αγγελοπούλου δεν θα συσπειρώσουν ψήφους, ούτε η Μαρία Δαμανάκη, ούτε η Λούκα Κατσέλη. Το ίδιο ισχύει και για τον Ιωάννη Σαρμά, υπηρεσιακό πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά Ευάγγελος Βενιζέλος θα είναι πρόβλημα, έχει άποψη και υψηλή φόρτιση, αλλά μπορεί να είναι μια κάποια λύσις. Τέλος έχουν παίξει τα ονόματα του Λουκά Παπαδήμου και του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννη Στουρνάρα. Ο πρώτος έχει διάφορα πλεονεκτήματα, αλλά όπως και ο Βενιζέλος έχει το στίγμα του PSΙ και της μεταφοράς του ελληνικού χρέους στο αγγλικό δίκαιο. Ο Στουρνάρας έχει πολιτικό βάρος, αλλά δεν θα πάρει ψήφους από την Αριστερά.

Εδώ μπαίνει το κόμμα Κασσελάκη που ετοιμάζεται με συγκροτήσει κοινοβουλευτική ομάδα και να παίξει ρόλο. Πολλά ακούγονται για κάποιο deal! Αυτό μπορεί να λύσει τα χέρια του Ανδρουλάκη και να προτείνει το ΠΑΣΟΚ μια ανταγωνιστική προσωπικότητα και μάλλον οφείλει να το κάνει ούτως ή άλλως αν θέλει τον de jure ρόλο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να τον κάνει ουσιαστικότερο πολιτικά. Σε κάθε περίπτωση η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ενδέχεται να διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό σκηνικό μέσω των συμμαχιών που θα εκδηλωθούν. Η εκλογή Προέδρου είναι κατά κάποιο τρόπο και μια prova generale για την συνταγματική αναθεώρηση, προς το τέλος του 2025.

Ας θυμίσουμε τα θεσμικά. Η θητεία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου λήγει τον Μάρτιο του 2025. Ένα μήνα πριν ο πρόεδρος της Βουλής συγκαλεί το Σώμα για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, με ψηφοφορίες που πραγματοποιούνται ανά πέντε ημέρες με ονομαστική ψηφοφορία, και οι οποίες συνεχίζονται μέχρι να εκλεγεί κάποιος/α με 151 ψήφους.