Άλλοτε τον σουβλίζανε, τώρα τον στέλνουν πίσω…

Τι το ήθελε ο ευλογημένος το ταξίδι στη Σμύρνη, δεν του έφθανε το Παρίσι, όπως νεόνυμφου συναδέλφου του; Τα έξοδα πληρωμένα από τον φορολογούμενο, αφού αμφότεροι σιτίζονται στο Πρυτανείο. Από της εποχής φιλοσκοπιανού δημάρχου, η ιθαγενής ελίτ έλκεται από ταξιδάκια σε γειτονικές χώρες, ιδίως κατόπιν συστάσεων εγχωρίων “δεξαμενών σκέψης” (τηλελληνιστί θινκ-τανκ) να τις γνωρίσουμε καλύτερα και τελικά “να τα βρούμε μαζί τους”.

Στο κάτω της γραφής, λέγονται “δεξαμενές”, επειδή έχουν κι αυτές δικαιώματα στο Τουρκολίμανο, τα Τουρκοβούνια και τα ανεγερθέντα τζαμιά από Κομοτηνής μέχρις Βοτανικού. Η φιλογειτονία μας χρήζει εθνικής ψυχαναλύσεως: Ενώ ο χύδην λαός απεχθάνεται τους γείτονες, με τα όσα έχει υποφέρει, η ηγεσία του ξιπάζεται όταν προσκαλείται σε κάποια βεγκέρα βαθέως κράτους της γειτονιάς. Πετάει τη σκούφια της να μεταβεί στο βιλαέτι είτε ως Ευρωπαίος είτε ως ραγιάς, μήπως τον “σφάξει ο Αγάς κι αγιάσει” – έστω και κρατούμενος για έξι ώρες ως κύριος περιφερειάρχης. Άλλοτε τον σουβλίζανε. Τώρα επέστρεψε με τζετ στην πατρίδα.

Το γειτονικό παζάρι προσφέρεται για ψώνια (κιλίμια, τζατζαλομάντζαλα και επίχρυσα μπιζού) τώρα μάλιστα που τα ευρώ είναι περιζήτητα, αφού ο πληθωρισμός των Παντισάχ-οικονόμικς καλπάζει. Τα χάνια είναι πάμφθηνα -έστω κι αν δεν επιτρέπει το Κοράνι μία μπύρα- και η υποδοχή των χαμάληδων άψογη, εκτός εάν το γινάτι της μυστικής αστυνομίας ή το “Σαράϊ” κάνει καψόνι στον επίσημο.

Επισκέψεις άνευ νοήματος

Από τις συχνές επισκέψεις των επισήμων Ευρωπαίων κι απίστων “γκιαούρηδων” δεν προκύπτει κάτι το ουσιώδες ή ωφέλιμο. Το αναπόφευκτο μπλα-μπλα στις συσκέψεις άνευ σκέψεως φθάνει στο έπακρον, αφού είναι γνωστό ότι η Ευρώπη τελειώνει στον Έβρο κι όχι στο Αφγανιστάν, κατά δήλωσιν του Μακρόν. Το μάθημα εκ της τελευταίας φάρσας ευτυχώς έλαβε ο κύριος δήμαρχος κι ακύρωσε το ταξιδάκι για ένα καλό κεπάμπ στην αυλή του τεμένους της Ayasofyas.

Για τα απαραίτητα αντίποινα προτείνεται να επιτραπεί η ακώλυτος είσοδος της γειτονικής ελίτ στο αεροδρόμιο των Σπάτων και η διοργάνωση επιτοπίως των “τζιώτικων παραβαΐσων” της Ευρώπης, οπότε τα μεν ευρώ θα μένουν στην χώρα, οι δε μουσαφίρηδες θα αναλογίζονται ότι πράγματι η δημοκρατία εγεννήθη στην παρακμάζουσα χώρα, δια όσην αξία έχει η κομπορρημοσύνη μας αυτή.