Αναγκαία η αντίσταση στο καθεστώς Μητσοτάκη

Αν κανείς θα μπορούσε να δει την αστεία πλευρά του φαινομένου, όπου οι βουλευτές της κυβέρνησης Μητσοτάκη και της κυβερνητικής πλειοψηφίας κρύβονται για να μην εμφανιστούν στην αίθουσα, η πλειονότητα αυτών να ψηφίζει από απόσταση και τελικά να διασώζουν συναδέλφους τους που αναφέρονται σε δικογραφία της ευρωπαίας εισαγγελέως, θα γλύτωνε από τις αναγκαίες συνεδρίες στους ειδικούς, για να μπορέσει να ξεπεράσει τον παραλογισμό και την απόλυτη ηθική κατάπτωση ενός καθεστώτος, που πεθαίνει και βάλει ευθέως κατά των θεμελίων την Δημοκρατίας.

Τα πράγματα όμως δεν μπορεί να είναι αστεία. Τα πράγματα έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της κοινωνικής ανοχής και της θεσμικής αντοχής.  Η εκτροπή από τα οριζόμενα εκ του Συντάγματος, αλλά και των κοινοβουλευτικών ηθών, επιβάλει σε όλους τους πολίτες να ξαναδιαβάσουν το άρθρο 120 του θεμελιώδους νόμου. Στην κλασική εποχή (πριν ακριβώς 2.400 χρόνια) ο Δημόφαντος (προϋπήρχε διάταξη κι από τον Σόλωνα) προώθησε ένα ψήφισμα για τις ενέργειες του λαού σε περίπτωση προσπάθειας κατάλυσης της Δημοκρατίας.

Επειδή βέβαια την τελευταία δεκαπενταετία έχουμε ζήσει προσπάθειες ανατροπής έστω κι αυτής της κολοβής δημοκρατίας από δυναμικές μειοψηφίες, που θα ήθελαν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, ουδόλως αναφέρομαι σε ενέργειες αυτού του είδους (“να καεί να καεί το μπ… η Βουλή” και άλλα “χαριτωμένα”)

Η προσήκουσα αντίσταση που προτείνεται και από το Σύνταγμα είναι η εγρήγορση των πολιτών και η “αντίσταση” σε αυτό που πλέον έχει γίνει καθημερινότητα και απαγγέλλεται με περίσσιο θράσος από υπουργούς της Κυβέρνησης ότι “νόμος είναι ό,τι πει η (επίπλαστη-χαριστική κι όχι πραγματική) πλειοψηφία”, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την Δικαιοσύνη (Ελληνική και Ευρωπαϊκή), την διάκριση των εξουσιών και την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.

Στο σημείο που έχει περιέλθει η χώρα και ο ελλιπής κοινοβουλευτισμός, η μόνη διέξοδος είναι η “αντίσταση” των πολιτών στην συνέχιση της εξουσίας αυτού του καθεστώτος. Ένα είναι βέβαιο πια. Η Κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, υπό το βάρος των σκανδάλων και των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων, δεν θα αντέξει για πολύ. Κατά συνέπεια σύντομα θα προσφύγει σε εκλογές. Ο εκλογικός νόμος παρόλο που πριν λίγα χρόνια προσαρμόστηκε στις ανάγκες για την κυριαρχία της παρούσας παράταξης, τώρα δίνει κατ’ απόλυτο τρόπο την ευκαιρία να αναδιαταχθεί το πολιτικό σκηνικό

Το μεγάλο στοίχημα για τη πτώση Μητσοτάκη

Η ΝΔ σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις κινείται λίγο πάνω ή κάτω από το όριο του 25%. Το όριο αυτό εκτός του ψυχολογικού χαρακτήρα έχει κι μία πολύ σημαντική πρακτική σημασία, όσον αφορά την κλιμακωτή κατανομή των εδρών που δίνεται χαριστικώς στο πρώτο κόμμα και μπορεί να φτάσει μέχρι τις πενήντα συνολικά, υπό προϋποθέσεις.

Η μοναδική ευκαιρία που δίνεται λοιπόν στον ελληνικό λαό με τις επόμενες εκλογές, είναι να δημιουργήσει αυτές τις προϋποθέσεις (με τη καταδίκη των πολιτικών του παρόντος καθεστώτος) ούτως ώστε να μην λάβει ούτε κατ’ ελάχιστο το προαναφερόμενο μπόνους των χαριστικών εδρών. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το μεγάλο στοίχημα και αυτό το στοίχημα πρέπει οι πολίτες αυτής της δύσμοιρης χώρας να το κερδίσουν. Πέραν από “μέτωπα”, πέραν από οποιεσδήποτε συμμαχίες, αυτό που προέχει, είναι να μοιραστούν οι έδρες αναλογικά σε όλα τα κόμματα που θα επιλέξει ο λαός με την ψήφο του.

Με αυτό το δεδομένο, θα δοθεί η ευκαιρία να κυβερνηθεί η χώρα, επιτέλους, με συνεργασία όλων όσων πιστεύουν στην πρόοδο και στην προκοπή αυτής της κοινωνίας με διαφάνεια, ισονομία, ισοπολιτεία, δικαιοσύνη.

Επειδή κάποιοι θα προλάβουν να πουν, ότι είχαμε κι άλλες κυβερνήσεις συνεργασίας πρόσφατα, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία (στο οποίο θα συμφωνήσω) η απάντηση είναι ότι όλες αυτές (είτε το 1991, είτε το 2012, είτε το 2015) δεν είχαν εκείνο το στοιχείο που θα δημιουργούσε την προαναφερόμενη προοπτική, στη βάση ενός προγράμματος αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, παραγωγικής ανασυγκρότησης, θεσμικής λειτουργίας, συμμετοχικότητας, εμβάθυνσης της δημοκρατίας, αλλά ήταν κατά κάποιο τρόπο ετερόκλητες και “ειδικού σκοπού”, γι αυτό δεν είχαν την ανάλογη επιτυχία.

Όμως. για να στεφτεί με επιτυχία το παραπάνω εγχείρημα, κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι χρειάζονται και οι αναγκαίες πλειοψηφίες, προκειμένου με ομαλό τρόπο να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για προοδευτικές συγκλήσεις, που θα οδηγήσουν στη σωτηρία της χώρας και της κοινωνίας. Προς αυτή την κατεύθυνση, κρίσιμο και χρήσιμο είναι να αποφευχθούν οι αυτοπαγιδεύσεις και η υποστήριξη των ακραίων αντιδράσεων, των αδιέξοδων διακηρύξεων, καθώς και των λαϊκίστικων μεθοδεύσεων (από ακροαριστερά και ακροδεξιά) γιατί θα οδηγήσουν τη χώρα σε νέα αδιέξοδα.

Απαιτείται να υποστηριχθούν δυνάμεις που πιστεύουν στη Δημοκρατία, στην ομαλότητα, στη συνεννόηση και στην πρόοδο. Μόνο έτσι θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, χωρίς ακρότητες και φωνασκίες, για να γυρίσουμε σελίδα και να ανασυγκροτήσουμε όλοι μαζί τη χώρα, χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς ηγεμονισμούς. Ας μην χάσουμε κι αυτή την ευκαιρία…