Από ποιες ασθένειες πάσχουν τα ελληνικά κόμματα

Η πολιτική στην Ελλάδα δεν ασκείται δια της θεωρίας, αλλά δια της ιατρικής συμπτωματολογίας. Σε συνέχεια προηγούμενου άρθρου μου στην SLpress.gr, διαπίστωσα κάποια νέα δεδομένα. Πχ το ένα κόμμα έχει μόνιμα αυχενικό σύνδρομο και δεν μπορεί να κινεί καθόλου το κεφάλι [και τη σκέψη του] προς τα αριστερά, το δεύτερο πάσχει από αυτοκτονικό ιδεασμό και αρέσκεται ν’ αυτοτραυματίζεται [κόβοντας κατά καιρούς τα δάχτυλά του], το τρίτο διαγνώστηκε με προχωρημένο καταρράκτη και στα δύο μάτια, με συνέπεια να τα βλέπει όλα “διπλά”, το τέταρτο προσβλήθηκε από σκορβούτο γιατί έχει πολλά χρόνια να καταναλώσει φρέσκες ιδέες.

Πλάι όμως στους χρόνιους πάσχοντες κυκλοφορούν και διάφοροι με πολύχρωμες μπλούζες, που “υποδύονται” τους θεράποντες και οι οποίοι αντί να διορθώνουν τη βλάβη, αρκούνται στο να καταγγέλλουν το σύστημα “πολιτικής υγείας”, αφού οι ίδιοι είναι πάντοτε αλάθητοι στις διαγνώσεις [μερικοί και στις προγνώσεις]. Οι εν λόγω είναι επίσης ασθενείς καθώς η παντογνωστίτιδα,η λησμονίτιδα και η πολυγλωσσίτιδα τους έχει δημιουργήσει διαχρονικές συν-νοσηρότητες.

Οι ασθένειες

Μερικοί πρόσφατα προσβλήθηκαν κι από την ανώτατη μορφή επικίνδυνου Ιού, την κυβιστίτιδα, η οποία μαζί με τα τρία εκ γενετής σύνδρομα [ανομία-αφασία-αμνησία] έχουν προκαλέσει καρδιακές αρρυθμίες σε όλους τους συγγενείς και φίλους τους που τους συνέτρεξαν. Όσοι δεν έχουν διαγνωσθεί με ιδεολογική αναιμία και πολιτική ανοσία αγέλης, καλά θα ήταν να αλλάξουν θεράποντα γιατρό το ταχύτερο δυνατό, γιατί αυτές οι παθήσεις είναι μολυσματικές και “κολλητικές”.

ΥΓ. Η θεωρητική προσέγγιση ότι η Κεντρική Επιτροπή ενός κόμματος μπορεί να ερμηνεύει “πολιτικά” [;] κατά το δοκούν και κατά περίσταση  την ευθύνη κάποιου, μήπως οδηγεί στην τυραννία της πλειοψηφίας και την κατάργηση των όποιων δεσμεύσεων επί της καταστατικής αρχής;

ΥΓ2. Εκτός από εκείνους που “αποφαίνονται” επί παντός του επιστητού, υπάρχουν κι αυτοί που στήνουν το σκηνικό χωρίς να “φαίνονται”;