Από τι απειλείται η κυβέρνηση Μητσοτάκη

Όπως έχουν αυτή τη στιγμή τα πράγματα, από το μόνο που απειλείται η κυβέρνηση Μητσοτάκη στο κοντινό, ορατό μέλλον, είναι τα ελληνοτουρκικά. Όσο εκεί τα πράγματα είναι ανεκτά, η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο, ενώ με τον Δένδια πήρε και ανάσα. Με την αναμενόμενη άφιξη του Τσαβούσογλου στην Αθήνα η ανάσα θα σβήσει και τυπικά όπως υποστήριξα από την πρώτη στιγμή.

Η όποια αντιπολίτευση, εσωκομματική, αξιωματική, νεόκοπη της δεξιάς, πασχίζει αλλά δεν καταφέρνει να αλλάξει το κλίμα. Διότι κανείς, από τον Τσίπρα ως τον Τράγκα και από τον Σαμαρά ως τον Βελόπουλο, δεν έχει να προτείνει κάτι καινούργιο, πειστικό, εφαρμόσιμο. Η αδυναμία πειθούς δεν οφείλεται στην κυριαρχία της κυβέρνησης επί των ΜΜΕ.

Αν υπήρχε αξιόλογη νέα πρόταση θα την προσέχαμε. Δυστυχώς δεν υπάρχει, ούτε η ιδέα ούτε η ομάδα, ούτε ο άνθρωπος που θα έπειθε ότι, αν τον εμπιστευόμασταν θα μπορούσε να μετατρέψει την ιδέα σε πραγματικότητα. Αντ’ αυτού καταλήγουμε συνήθως σε μια θλιβερά άγονη αντιπολίτευση, όσο απογοητευτική είναι συχνά η εικόνα της κυβέρνησης.

Στα ελληνοτουρκικά πρέπει να πάρουμε απόφαση ότι το αν ο Ερντογάν χρεοκοπήσει την Τουρκία, αν βάζει χέρι στο ταμείο του Κράτους, αν προδίδει φίλους και συναλλάσσεται με εχθρούς, όλα αυτά είναι απλώς καλές αφορμές για προπαγάνδα. Καμία κυβέρνηση δεν έπεσε από την εχθρική προπαγάνδα. Οι ελιγμοί του Ερντογάν, οι παλινδρομήσεις των ΗΠΑ, οι ρωσικές υστεροβουλίες, δεν αλλάζουν τα πράγματα.

Μόνο με την άδεια των Αμερικανών

Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, οι ΗΠΑ προσπαθούν να ρίξουν ή έστω να στριμώξουν τον Ερντογάν δημιουργώντας οικονομική ασφυξία και αποκόπτοντάς τον από πιθανές συμμαχίες. Είναι εντελώς αμφίβολο το αποτέλεσμα. Η Κίνα προσφέρει οικονομική διέξοδο και η Ρωσία μπορεί να καλύψει το κενό ασφάλειας, αν και το αντίτιμο σταδιακά θα τείνει να γίνει βαρύ έως ασφυκτικό για την Τουρκία.

Η στρατηγική των ΗΠΑ πάσχει επειδή η χώρα δεν έχει την παλιά της ισχύ και Ρωσία-Κίνα είναι αποτελεσματικοί ανταγωνιστές. Κυρίως, όμως, η τυχόν πτώση του Ερντογάν θα ωφελήσει τις ΗΠΑ αλλά όχι αναπόφευκτα και εμάς. Οι διάδοχοι θα συνεχίσουν απέναντί μας την ίδια πολιτική, πιθανότατα πιο απελευθερωμένοι γιατί θα ομνύουν την πίστη τους στο μοναδικό θεό, το ΝΑΤΟ. Τα συμφέροντα της Τουρκίας είναι πάγια, δεν είναι προσωπικά του Ερντογάν.

Στην Ελλάδα στιγμιαίες εξάρσεις “τύπου Δένδια” ευχαριστούν αλλά δεν γιατρεύουν. Η Τουρκία απειλεί αλλά δεν μας επιτίθεται επειδή δεν έχει την άδεια των Αμερικανών, όπως στην περίπτωση της Κύπρου. Οι ΗΠΑ δεν θέλουν να γίνει η Τουρκία μόνος και ανεξέλεγκτος κύριος της ΝΑ Μεσογείου. Και υπολογίζουν ότι αν η Τουρκία πάρει αντάλλαγμα σε βάρος μας, αντί να επανέλθει στη Δύση, απλώς θα ζητήσει κι άλλα.

Η λογική του ψυχρού πολέμου

Οι πόλεμοι κερδίζονται στο πεδίο των μαχών αλλά ενίοτε τα κέρδη χάνονται στα σαλόνια των διαπραγματεύσεων. Στα σαλόνια έχουν δύναμη μόνο οι Μεγάλες Δυνάμεις που ξέρουν να συμβιβάζονται… υπέρ των συμφερόντων τους και να αφήνουν τους νικητές του πολέμου πεινασμένους. Ύστερα από τόσα χρόνια οι τουρκικοί εκφοβισμοί δεν καταφέρνουν να λυγίσουν αποτελεσματικά την Ελλάδα. Ο Σημίτης αναγνώρισε τουρκικά συμφέροντα στο Αιγαίο αλλά για την Τουρκία αυτό δεν είναι ούτε καν ορεκτικό. Ο Σημίτης πολιτικά αυτοκτόνησε με αυτά που έκανε, όπως τέλειωσε και ο Τσίπρας με τις Πρέσπες και τις κωλοτούμπες του, η κυβέρνηση συνοδοιπορεί. Τι απομένει;

Η λογική του Ψυχρού Πολέμου λέει ότι η ένοπλη σύγκρουση μπορεί να αποφευχθεί και οι λύσεις να αναζητηθούν συζητώντας πίσω από τις κουρτίνες. Παράδειγμα: Ελλάδα και Τουρκία, δεν πάνε στη Χάγη διότι δεν μπορούν να συμφωνήσουν στο συνυποσχετικό, στους όρους προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο. Η λύση που απομένει είναι να κατασκευαστεί εκ του μηδενός μια καινοφανής φόρμουλα, ένα νομικό πλαίσιο ταιριαστό στην ειδική περίπτωση του Αιγαίου, των ελληνοτουρκικών.

Έτσι ώστε το νέο, “τοπικό”, Διεθνές Δίκαιο να καλύπτει με περίτεχνες διατυπώσεις τους προσυμφωνημένους συμβιβασμούς. Όπου, ας πούμε, ο “σημιτισμός” (το άλλο όνομα του ενδοτισμού) θα κυκλοφορεί “μέσα από τις γραμμές” του εν λόγω νομικού πλαισίου, αλλά θα είναι πολύ δύσκολο να γίνει αντιληπτός από τους μη μυημένους στις νομικές τρικλοποδιές. Τότε, όλα είναι εφικτά. Άλλα θα βλέπουμε οι απλοί πολίτες στην Αθήνα και άλλα θα έχουν συμφωνηθεί στην Ουάσιγκτον, μου έλεγε χασκογελώντας φίλος, απόστρατος, συζητώντας, ως λογικό σενάριο, τα προηγούμενα.

Κυβέρνηση Μητσοτάκη και κορονοϊός

Τέτοιες ραφιναρισμένες δουλειές, τρικλοποδιές και ίντριγκες τις αναλαμβάνει συνήθως η γηραιά Αλβιών, έμπειρος μπάτλερ των ΗΠΑ, απελευθερωμένη πια από τις χοντροκομμένες γερμανικές γαλότσες, τις διάφανες παριζιάνικες μηχανορραφίες και απαλλαγμένη από τους άχρηστους ηλίθιους των Βρυξελλών.

Η κυβέρνηση και οι εταίροι της ΕΕ (με την εξαίρεση Ουγγαρίας και Αυστρίας) εφαρμόζουν τις εντολές των Βρυξελλών/Βερολίνου για τον κορονοϊό και την επάνοδο στην “ομαλότητα”. Είναι σχεδόν αφοπλιστική και πάντως μοναδική στα χρονικά η δημόσια ομολογία του πρωθυπουργού ότι αν φέρει το ρωσικό εμβόλιο θα πέσει η κυβέρνηση και γι’ αυτό ακολουθεί ξένες εντολές (Βερολίνου/Βρυξελλών/ ΗΠΑ). Στην ίδια εντολή υπακούει όλη η ΕΕ, εκτός από τις Ουγγαρία-Αυστρία. Γιατί, λοιπόν, αφού υπακούουν σε εντολές για την υγεία και τη ζωή των πολιτών τους, να αντισταθούν στις υποδείξεις για το Αιγαίο;

Η υποταγή της ηγεσίας στην ΕΕ, για λόγους πολιτικής εναντίον της Ρωσίας-Κίνας, και υπέρ των φαρμακευτικών εταιριών, σε βάρος της υγείας και της ίδιας της ζωής των πολιτών είναι πρωτοφανής και προκλητική. Οι αισιόδοξοι ελπίζουν ότι αργά ή γρήγορα ο κόσμος θα τους το πληρώσει. Αλλιώς τι;

ΥΓ. Στην ερώτηση ποιος μπορεί να διαδεχθεί την κυβέρνηση δεν υπάρχει προφανής απάντηση επειδή, εξίσου προφανώς, δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία.