Αρνητικό προηγούμενο για τον Ελληνισμό η Ουκρανία;

Ο πόλεμος αυτός κόστισε 350 δισ. $ στον Αμερικανό φορολογούμενο και 120 δισ. $ στον Ευρωπαίο πολίτη, ενώ θυσιάστηκαν εκατοντάδες νέοι άνθρωποι στον βωμό της υπερφίαλης πολιτικής του ΝΑΤΟ. Αυτή είναι η περιγραφή της προχθεσινής ημέρας, 13 Φεβρουαρίου, μέσα «σ’ ένα καρυδότσουφλο», που για τον ιστορικό του μέλλοντος θα γραφεί ως η τρίτη φορά που η Αμερική σώζει την Ευρώπη από έναν πόλεμο (1918, 1945, 2025). Την ίδια στιγμή, η Γαλλο-Γερμανική συμμαχία χάνει άλλη μία σύγκρουση από τη Ρωσία (1815, 1917, 2025).

Εντούτοις, το κόστος της πανευρωπαϊκής «ειρήνης» θεωρείται υψηλό: η Ουκρανία χάνει το 1/5 των εδαφών της (Κριμαία και τις ανατολικές, ρωσόφιλες επαρχίες της), καθώς και την εθνική της κυριαρχία, αφού σβήνει το «όνειρο» (εφιάλτης κατά τους Ρώσους) της ένταξής της στη Βορειοατλαντική Συμμαχία.

Το ΝΑΤΟ, άλλωστε, στέρησε το 1974 την αυτοδιάθεση του ενός άλλου ευρωπαϊκού λαού, των Ελληνοκυπρίων. Οι Ερινύες πάλι έδρασαν για τους τότε νατοϊκούς εφιάλτες, με την τουρκική εισβολή και κατοχή, που διαρκεί ακόμη 50 χρόνια μετά. «Ειρηνικά», κατά τον Ερντογάν.

Η ουκρανική ειρήνη αγγίζει και την Ελλάδα. Πέραν των όσων ζημιών προξένησε η ανιστόρητη κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη στα εθνικά συμφέροντα της χώρας, κηρύσσοντας «πόλεμο» με τη Ρωσία, προκαλεί ένα εξόχως επικίνδυνο προηγούμενο: νομιμοποιεί μία – έστω δικαία – διαμάχη της «φιλελεύθερης ηγεμονίας» του αλήστου μνήμης προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον στον πλανήτη, που θα μπορούσε να δικαιολογήσει στο μέλλον την εισβολή της Κίνας στην Ταϊβάν και της Τουρκίας στο Αιγαίο, με το επιχείρημα «ειρήνης έναντι εδάφους».

Η ουκρανική ειρήνη ως προηγούμενο

Με την ίδια ελαφρότητα που σήμερα θυσιάζονται τα συμφέροντα της Ουκρανίας, θα μπορούσε αύριο να επιχειρήσει ο Ερντογάν την κατάληψη μίας ελληνικής νήσου στο Αιγαίο ή στα Δωδεκάνησα ως τίμημα της υποσχόμενης «ειρήνης»! Κινδυνολογία; Όχι ακριβώς. Τι συμβαίνει τους τελευταίους 16 μήνες στο Αιγαίο; Έναντι μίας επίπλαστης «ηρεμίας», η Τουρκία προωθεί την ατζέντα της, παραβιάζοντας τα ελληνικά θαλάσσια σύνορα, εμποδίζοντας την πόντιση ηλεκτροκαλωδίου στην Κάσο και την έρευνα ευρωπαϊκού πλοίου στο Κρητικό Πέλαγος απέναντι από το Λασίθι.

Και ο μεν κ. Γεραπετρίτης αναμένει εναγωνίως πότε ο «παντισάχ» της Άγκυρας θα ορίσει συνάντηση κορυφής με την ελληνική ηγεσία, για να ζητήσει αυτός την παράδοση του Αιγαίου πέραν του 25ου μεσημβρινού, όπως ο Πέρσης «βασιλεύς των βασιλέων» ζητούσε πριν 2.505 έτη από τον Αθηναίο Θεμιστοκλή. Οι Πανέλληνες απάντησαν τότε «Μολών Λαβέ» στις Θερμοπύλες. Το ίδιο έκανε κι ο Λάζαρος Κουντουριώτης όταν ο Ιμπραήμ Πασάς του ζήτησε την παράδοση των 150 πλοίων του Υδραϊκού στόλου το 1826 – του μήνυσε «έλα να τα πάρεις». Λίγο αργότερα, ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας της νέας Ελλάδος αποκατέστησε την ελευθερία των Κυκλάδων.

Τουτ’ αυτό χρειάζεται και τώρα: η αποπομπή των Ανταλκιδών από την ελληνική κυβέρνηση και η ισχυρή παρουσία της Πολεμικής Αεροπορίας με τα 25 Rafale στους αιγαιοπελαγίτικους αιθέρες μέχρι το Καστελλόριζο, προτού είναι αργά και μας επιβάλουν καμιά «ουκρανική ειρήνη».

Θαρσείν χρή.