Μπορούν τα Τέμπη να ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό;

Όλες οι μετρήσεις είναι σαφείς μετά τα Τέμπη. Σήμερα, μετά τον Κυριάκο υπάρχει μόνο ο Κανένας. Αυτό το σκηνικό πρέπει να αλλάξει. Εάν δεν ανακατευτεί η τράπουλα, το παιχνίδι μοιάζει με στημένο. Επιτέλους, να δοθεί ένα τέλος. Είναι ευθύνη των κομμάτων. Των ηγεσιών και των οργάνων τους. Τώρα, όχι βεβαίως μετά τις εκλογές.

Γιατί τότε θα έχουν χαρίσει πάλι την εξουσία στη ΝΔ. Ο μόνος τρόπος να συμβεί, είναι αυτή η συζήτηση να ενταθεί, όχι να κουκουλωθεί. Δεν επιτρέπεται, σε αυτή τη συγκυρία, μια ολόκληρη χώρα να μην έχει εναλλακτική κυβερνητική επιλογή. Κάτι αντίστοιχο δεν συμβαίνει πουθενά, σε ολόκληρο τον κόσμο.

Οι έρευνες μετά τα Τέμπη

Οι έρευνες της κοινής γνώμης φωνάζουν. Τα ποσοστά δεν χρειάζονται ανάλυση, είναι εκκωφαντικά. Οι σημερινοί αρχηγοί δεν μπορούν να γίνουν πρωθυπουργοί. Ξέρει κάποιος από όλους αυτούς να κερδίζει εθνικές εκλογές; Όχι. Το έχει ξανακάνει; Η απάντηση είναι πάλι Όχι. Τα όργανα όλων αυτών των κομμάτων δεν μπορούν να παριστάνουν ότι δεν βλέπουν.

Έχουν ευθύνη απέναντι στην κοινωνία. Απέναντι στην ιστορία των παρατάξεών τους. Εάν τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν, ο Μητσοτάκης θα προκηρύξει νωρίτερα εκλογές για να τους πιάσει στον ύπνο. Και τότε, θα κάνει περίπατο για την πρώτη θέση. Η αναβολή επίλυσης του θέματος δεν είναι λύση. Τα κόμματα που θα έπρεπε σήμερα να διεκδικούν την εξουσία, κάθε μήνα που περνάει πέφτουν ακόμα χαμηλότερα.

Το πρόβλημα δεν είναι πολιτικό. Οι εγωισμοί είναι το ζήτημα. Αυτοί που δεν μπορούν να κάνουν λίγο στην άκρη για να μην αφήσουν την καρέκλα τους. Αυτοί που βάζουν πρώτα τον εαυτό τους και μετά το κόμμα, την παράταξη και την πατρίδα. Yπάρχει εναλλακτική μετά τον Μητσοτάκη; Τώρα πια, ναι. Υπάρχουν οι δυνατότητες. Τα λάθη της κυβέρνησης έχουν δημιουργήσει τις προϋποθέσεις. Χωρίς να έχει συμβάλλει σε τίποτα η αντιπολίτευση. Για αυτό είναι αναγκαίο να ληφθούν τώρα από όλα τα κόμματα οι μεγάλες αποφάσεις. Να ωριμάσουν οι προτάσεις και να αποκτήσουν όνομα και επώνυμο.

Η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ

Πρώτα από όλα στο ΠΑΣΟΚ. Γιατί αυτό έχει την ιστορική ευθύνη. Το μπιλιάρδο δεν είναι πολιτική στρατηγική. Μπορεί με δύο καραμπόλες να μην άλλαξε στις εσωκομματικές εκλογές ο αρχηγός. Μπορεί με άλλες τέσσερις καραμπόλες να έγινε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης, να αποχώρησαν 11 βουλευτές και να συγκρότησαν τη Νέα Αριστερά, να έφαγαν μετά τον Στέφανο από τον ΣΥΡΙΖΑ και να δημιουργήθηκε ένα ντόμινο νέων αποχωρήσεων για να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτά δεν θα ξανασυμβούν. Μετά τη αυτοδιάλυση του ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν τα δύσκολα.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν επιτρέπεται να έχει 6% με 7% καταλληλότητα για πρωθυπουργός. Είκοσι έως τριάντα μονάδες λιγότερες από τον Κανένα. Και οι αρχηγοί των μικρότερων κομμάτων να απέχουν μία ή δυο μονάδες από αυτόν. Στα όρια του στατιστικού λάθους. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Και δεν διορθώνονται. Χάνουν χρόνο και χρήματα όσοι βαυκαλίζονται ότι μπορεί κάτι να γίνει με εκδηλώσεις ανά την επικράτεια και ανά θεματική ενότητα για την ενίσχυση της κυβερνησιμότητάς του. Πεταμένα λεφτά. Αυτή η ψευδαίσθηση δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Αυτά τα πράγματα φαίνονται από την αρχή. Ένα μήνα μετά την εκλογή του στη ηγεσία της ΝΔ τον Ιανουάριο του 2016, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεπερνούσε τον τότε πρωθυπουργό κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία, σύμφωνα με την MRB. Και τον Απρίλιο του 2016, σύμφωνα με την Pulse, η διαφορά τους είχε εκτοξευτεί στις 7 μονάδες. Σε 3 μόλις μήνες.

Πρακτικά, λοιπόν, για να μην αρχίσουν σε κάποιους μήνες πάλι οι συζητήσεις για εσωκομματικές εκλογές, η προεδρία του κόμματος μπορεί να μείνει ίδια. Να οργανώσει τον κομματικό μηχανισμό που ελέγχει πολύ καλά και διασφαλίζει την εκλογή της. Αντίστοιχα όμως με τις περισσότερες από τις αναπτυγμένες χώρες του κόσμου, τα όργανα του κόμματος μπορούν να προτείνουν άλλον υποψήφιο πρωθυπουργό.

Αυτόν που έχει τη μόρφωση, το κύρος, την επαγγελματική εμπειρία και το χάρισμα να γίνει πρωθυπουργός. Η λύση πια είναι εύκολη. Μπορεί να αποδειχτεί από όλες τις μετρήσεις. Έχει ονοματεπώνυμο. Είναι ο Παύλος Γερουλάνος. Αυτός μπορεί να κερδίσει και να διαδεχτεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αυτή είναι η μοναδική περίπτωση το ΠΑΣΟΚ να διατηρήσει την αυτόνομη πορεία του.

Ο μονόδρομος της Αριστεράς

Στην Αριστερά οφείλουν, επίσης, να βάλουν τα πράγματα κάτω και να αποφασίσουν. Όσοι θέλουν να κερδίσουν τη ΝΔ πρέπει, χωρίς άλλες καθυστερήσεις, να διαχωριστούν από τους χομπίστες και να συνεργασθούν. Προφανώς, φυσικός αρχηγός τους είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Και ένα μικρό παιδί μπορεί να το δει. Αρκεί να τον πείσουν ότι δεν θα αρχίσουν πάλι τα ίδια και τα ίδια, υπονομεύοντας ουσιαστικά την Αριστερά.

Δεν είναι μόνο ζήτημα Δημοκρατίας. Δεν είναι μόνο για το Κράτος Δικαίου. Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της Μetron Analysis, το 52% των πολιτών βρισκόταν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση το 2019 σε σχέση με σήμερα. Οι δυνατότητες υπάρχουν. Εάν τα στελέχη της Αριστεράς δεν θέλουν να τις δουν και δεν καταφέρουν να πείσουν ούτε τον άνθρωπο που τους ανέδειξε, ευθύνη τους είναι να υποστηρίξουν τον υποψήφιο πρωθυπουργό του ΠΑΣΟΚ.

Τα αποκαλυπτήρια της Δεξιάς

Τέλος, τα κόμματα της Δεξιάς ήρθε η ώρα να αποδείξουν εάν θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα. Εάν είναι όντως ενάντια στο σύστημα. Γιατί εάν παραμείνουν διασπασμένα, όπως είναι σήμερα, μόνο το σύστημα εξυπηρετούν. Ήρθε η ώρα, συνεπώς, να ενωθούν και να αποκτήσουν μια ηγεσία ικανή να διεκδικήσει την εξουσία. Θα μπορούσαν να κάνουν και ανοικτές εκλογές για την ανάδειξή της. Έτσι ώστε να αποκτήσουν μεγαλύτερη συσπείρωση και κοινωνική νομιμοποίηση.

Έχει κόσμο η Δεξιά. Εάν γίνονταν όλα αυτά, στις επόμενες εθνικές εκλογές θα υπήρχαν τέσσερα κόμματα με ποσοστό μεγαλύτερο από 20%. Τότε πια το πολιτικό σκηνικό θα είχε αλλάξει. Όμως, αυτά δεν γίνονται. Η κοινή λογική δεν επικρατεί. Επιβάλλονται οι εγωισμοί. Στην πράξη, ένας μόνο από αυτούς τους τρεις φορείς θα καταφέρει να ξεπεράσει τις εσωτερικές αγκυλώσεις των κομμάτων τους και να συγκρουστεί ευθέως με την κυβέρνηση. Αυτός θα κερδίσει το στοίχημα των επόμενων εκλογών.