Χρειάζεται η Αριστερά νέο κόμμα;

Οι ζωντανοί οργανισμοί όσο προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες στις νέες συνθήκες, επιβιώνουν. Φυσικά προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να αντιλαμβάνονται τις αλλαγές στο περιβάλλον, διότι εάν δεν κατανοούν τις νέες συνθήκες γηράσκουν και πεθαίνουν. Και αυτοί που προσαρμόζονται πεθαίνουν, αλλά συνήθως μακροημερεύουν ως είδος. Αυτό ισχύει και με τους πολιτικούς οργανισμούς, τα κόμματα.

Η ΝΔ από κόμμα του ριζοσπαστικού κοινωνικού φιλελευθερισμού μεταλλάχθηκε σταδιακά σε νεοφιλελεύθερο κόμμα και επιβιώνει. Το ΠΑΣΟΚ από σοσιαλιστικό κόμμα εξελίχθηκε σε σοσιαλδημοκρατικό που φλερτάρισε ξεδιάντροπα με τον νεοφιλελευθερισμό μέχρι που έπεσε σε κώμα. Στην Αριστερά, οι μεταλλάξεις εκδηλώνονται κυρίως υπό τη μορφή των διασπάσεων και ενίοτε των συνενώσεων, που όμως δεν είναι συνήθως οργανικές, είναι τακτικές και έχουν τα χαρακτηριστικά συνομοσπονδίας. Κάπως έτσι, από το ΚΚΕ Εσωτερικού, την Συμμαχία, την ΕΑΡ, τον Συνασπισμό, τη ΔΗΜΑΡ έφτασε η αριστερά στο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.

Όμως, από το 32% που κατάφερε ο Αλέξης Τσίπρας στις εκλογές του 2019 φαίνεται να έχει απομείνει ένα 20-25% παρά τις δραματικές ευκαιρίες για γόνιμη αντιπολίτευση. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μάλλον επειδή η συνομοσπονδία του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν αντιλαμβάνεται τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται και αδυνατεί να προσαρμοστεί. Έχει περιπέσει στην άρνηση για όλα…

Μάχες οπισθοφυλακών

Για να κατανοήσεις τις περίπλοκες αλλαγές του περιβάλλοντος πρέπει να ξέρεις τι σου συμβαίνει γιατί μόνο μέσω αυτής της εμπειρίας έχεις τη δυνατότητα κατανόησης του κοινωνικοπολιτικού οικοσυστήματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ/ΠΣ δεν κατάφερε να παρουσιάσει μια σοβαρή θεωρία γιατί έχασε. Το πόρισμα Δραγασάκη και λοιπών των 80 σελίδων εξαφανίστηκε, αλλά εκ των πραγμάτων ήταν στρογγυλό, αφού το έφτιαξαν οι υπεύθυνοι της ήττας. Ότι διέρρευσε ήταν ένα σλάλομ αποφυγής των βράχων. Πχ δεν υπήρξε αναφορά στο τραπεζικό “Ματζικέρτ” του ΣΥΡΙΖΑ για την 3η ανακεφαλαιοποίηση κ.ο.κ.

Συνέδριο δεν έγινε και όποια άνθη μπουμπουκιάζουν πνίγονται από τα παράσιτα και τους οπορτουνιστές. Ο λόγος του κόμματος, με εξαίρεση τον Τσίπρα, προκαλεί σύγχυση και αμηχανία. Στην ουσία δεν λέει τίποτε… κραυγές και ψίθυροι. Παράδειγμα: «Ο κύριος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του αντί να αποφασίσουν να δώσουν μια μάχη για την έγκαιρη επάρκεια εμβολίων, την εξασφάλιση της πατέντας ώστε να παραχθεί μαζικά και γρήγορα το εμβόλιο και να μην κρέμεται όλος ο ευρωπαϊκός πληθυσμός από το πλάνο παραγωγής τριών βιομηχανιών, επέλεξε να κάνει απλά μια κίνηση εντυπωσιασμού, μόνο και μόνο για να ακουστεί ότι κάτι έκανε”… “Tο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο απέρριψε την καταφανώς προβληματική από πλευράς θεμελιωδών δικαιωμάτων πρότασή του και το μόνο που του μένει είναι ένα ακόμη πιστοποιητικό επιπολαιότητας και πολιτικής ανικανότητας»

Μπορεί και να έχει δίκιο ο ΣΥΡΙΖΑ, έστω στα μισά, αλλά ο καταγγελτικός λόγος έχει χάσει την ουσία του, δεν τον ακούει κανείς. Ο κόσμος βαρέθηκε τα παχιά λόγια, τα μεγάλα.

Η πανεπιστημιακή νομενκλατούρα και το άσυλο

Η ιντελιγκέντσια του ΣΥΡΙΖΑ που ελέγχει τα πανεπιστήμια λουφάζει στο βόλεμα και δίνει μάχες οπισθοφυλακών. Ελάχιστοι αρθρογραφούν για να επικρίνουν την πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ακόμη πιο λίγοι υπερασπίζονται τις πολιτικές επιλογές του κόμματος, πίσω από την ταμπέλα του οποίου εξασφαλίζουν την πανεπιστημιακή τους επιβίωση, όχι από την επιστημοσύνη. Όσοι δε αριστεροί επιστήμονες-διδάσκοντες-καθηγητές παράγουν επιστημονικό έργο, εάν δεν προσκυνήσουν την κομματική νομενκλατούρα, απομονώνονται και υποσκάπτεται το έργο τους.

Η πανεπιστημιακή νομενκλατούρα του ΣΥΡΙΖΑ είναι σε συνεχή συναλλαγή με την αντίστοιχη δεξιά παράταξη και με τις νεολαίες για να διατηρεί τα κεκτημένα και να κρύβει την απουσία επιστημονικού έργου. Η νομενκλατούρα αυτή μασάει πόρους και προγράμματα και ουσιαστικά είναι ένα από τα δομικά προβλήματα της Αριστεράς.

Η μιζέρια και η απουσία ακαδημαϊκής ατμόσφαιρας στα πανεπιστήμια οφείλεται σε αυτή την κατάσταση. Η αστυνόμευση των πανεπιστημίων είναι εκ των ουκ άνευ. Οι πρυτανείες απέτυχαν, οι φοιτητικές παρατάξεις το ίδιο και είναι προφανές ότι δυο ιδιωτικοί σεκιουριτάδες στην είσοδο δεν μπορούν να αποτρέψουν το “έλα να δεις” μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους. Οι μπάτσοι ίσως τα καταφέρουν… Ίσως.

Η συντριπτική πλειονότητα των φοιτητών θέλει να μπει τάξη στα πανεπιστήμια. Η τρομοκρατία των λίγων πρέπει να σταματήσει. Στο ίδιο κλίμα και οι αντιδράσεις για το κλίμα των όψιμων καταγγελιών για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και εκβιασμούς. Το τι γράφουν στα κοινωνικά δίκτυα, ακόμη και γυναίκες, δεν λέγεται. Η νομενκλατούρα είναι εκτός κοινωνικής πραγματικότητας.

Μπορεί να υπάρξει νέο κόμμα της Αριστεράς;

Δεν είναι εύκολο, χρειάζονται σοβαρά κεφάλαια κινήσεως και κάποιο δυναμικό ιδεολόγημα για να τραβήξει κόσμο. Φυσικά υπάρχει η ευκαιρία της απλής αναλογικής που θα φέρει κάποια γκρουπούσκουλα στις οθόνες μας κατά την προεκλογική περίοδο. Η αποχή ενδέχεται να κάνει θραύση.

Ο ΣΥΡΖΑ/ΠΣ μπορεί; Στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα, μάλλον όχι. Έχει τόσα πολλά να κάνει για να βγει με αξιώσεις στο πολιτικό προσκήνιο που δεν μοιάζει να μπορεί. Ακόμη δεν έχουν ξεκαθαρίσει μεταξύ τους αν φταίει ο Τσακαλώτος που έχασαν τη μεσαία τάξη ή κάποιος άλλος και κυρίως ποιες πολιτικές που εφαρμόστηκαν ή δεν εφαρμόστηκαν. Η πλάκα είναι πως ακόμη και οι προεδρικοί διασπάστηκαν. Γελάει και το παρδαλό κατσίκι.

Για τους αντιδεξιούς ψηφοφόρους υπάρχει και η λύση του ΚΚΕ. Έτσι, ως εκδίκηση της γυφτιάς. Έχουμε και στο παρελθόν επισημάνει πως ένα από τα βασικά πολιτικά καθήκοντα του ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να είναι ο απεγκλωβισμός των εργατικών δυνάμεων από το ΚΚΕ-ΠΑΜΕ. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με γενική ιδεολογική επίθεση κατά του θεοκρατικού ΚΚΕ και με την προσκόμιση του αντιδραστικού του ρόλου στην χειραφέτηση των μαζών. Ακόμη και η διεκδίκηση της απελευθέρωσης των αρχείων του ΚΚΕ είναι ένα ιστορικό καθήκον για την αριστερά.