Χριστοδουλίδης και υπουργικό συμβούλιο θα κριθούν από το έργο τους

Ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, έχει αναλάβει από χθες τα ηνία του κράτους και καλείται για τα επόμενα πέντε χρόνια να ηγηθεί της χώρας, να διαχειριστεί τα μεγάλα ζητήματα και τις προκλήσεις, που διανοίγονται ενώπιον μας. Αλλά και να διαχειριστεί- διά της κυβέρνησης του, των υπουργών του- τα ζητήματα, που απασχολούν την κοινωνία, τους πολίτες, τα πιεστικά ζητήματα της καθημερινότητας.

Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης έχει θέσει ψηλά τον πήχη. Αλλά και η κοινωνία, έθεσε τις προσδοκίες της πολύ ψηλά, καθώς είναι κουρασμένη από τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος. Μπορεί ο Νίκος Χριστοδουλίδης να μην θεωρείται αντι-συστημικός, αλλά εξέφρασε σε μεγάλο βαθμό το ρεύμα εκείνο της κοινωνίας, που ήθελε και εκλογικά να απαξιώσει το πολιτικό σύστημα. Ο νέος Πρόεδρος δεν στάθηκε απέναντι στα κόμματα και δεν θα το πράξει ιδιαίτερα τώρα, που όπως ανέφερε χθες ενώπιον της Βουλής, επιζητεί τη συνεργασία τους.

Όπως συναφώς σημείωσε σε συνέντευξή του στο «Φ» της Κυριακής ( στην Ανδρούλα Ταραμουντά), ο γενικός διευθυντής της Pulse Market Research, Παναγιώτης Παναγιώτου, «ξεθωριάζει η κομματική ταύτιση όπως την ξέραμε πριν 20 χρόνια και μεγαλώνει η κινητικότητα του εκλογικού σώματος μεταξύ των επιλογών που έχουν. Παρατηρείται επίσης μια αναχαίτιση της αυξητικής πορείας της αποχής που και αυτό συμβάλει στην αλλαγή της εκλογικής κουλτούρας». Αυτό εκφράσθηκε μέσα από την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη και την εκλογή του. Κι αυτό είναι ένα ζήτημα, που θα το διαπιστώσουμε και σε άλλες εκλογικές αναμετρήσεις.

Ο Αγάθων

Ο αρχαίος τραγικός ποιητής Αγάθων (448-400 π.Χ.) είχε γράψει πως «ο άρχοντας πρέπει να θυμάται τρία πράγματα: πρώτον ότι κυβερνά ανθρώπους, δεύτερον ότι κυβερνά σύμφωνα με τους νόμους και τρίτον ότι δεν θα κυβερνά για πάντα». Αυτό το τρίπτυχο θα πρέπει να συνοδεύει τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας και γι αυτό οφείλει να μην αποκοπεί από το κοινωνικό γίγνεσθαι. Ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μπορεί και πρέπει να αποφύγει εκείνο που κάποιοι προκάτοχοί του έκαναν.

Σε κάποια φάση της θητείας τους, βρέθηκαν να ζουν απομονωμένοι στο προεδρικό, σε ένα “γυάλινο σπίτι”. Η αποκοπή τους από την κοινωνία, τους τοποθετούσε σε μια άλλη πραγματικότητα, που δεν έχει καμία σχέση με το γίγνεσθαι. Τότε ήταν που έχαναν το παιχνίδι και τους στόχους. Γινόντουσαν απόμακροι. Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, νέος πολιτικός, που δεν έχει περάσει από τον όποιο κομματικό σωλήνα και από τις πολιτικές κι άλλες ελίτ, καλείται να διατηρήσει την επαφή με την κοινωνία.

Όπως πολλές φορές έχει αναφέρει και ο ίδιος, προεκλογικά και μετεκλογικά, η πορεία του προς τους πολίτες τον έχει βοηθήσει σημαντικά. Τους αφουγκράστηκε και διαμόρφωσε το πρόγραμμα του. Η πορεία προς την κοινωνία, τους πολίτες είναι μια διαρκής διαδικασία, διαρκούσης της πενταετίας. Για να μην λένε οι πολίτες ότι οι πολιτικοί τους θυμούνται «κάθε πέντε χρόνια».

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης έχει ένα… φορτίο από ζητήματα, προβλήματα, που πρέπει να αντιμετωπίσει. Ζητήματα, που απαιτούν αμέσως επίλυση, αλλά και διαχρονικές παθογένειες. Η διαφθορά, η διαπλοκή, η αναξιοκρατία, η ευνοιοκρατία είναι, όπως είπε στην ομιλία του χθες στη Βουλή, στην ατζέντα των προτεραιοτήτων του. Η καταπολέμηση της διαφθοράς είναι αναγκαία, επείγει, γιατί τέτοια φαινόμενα υπονομεύουν τη δημοκρατία. Μεγαλώνουν τα δημοκρατικά ελλείμματα όσο δεν αντιμετωπίζεται η διαφθορά.

Την περασμένη Δευτέρα ο Πρόεδρος διόρισε το υπουργικό του συμβούλιο. Όλοι, όπως συνήθως λέγεται, θα κριθούν εκ του αποτελέσματος. Δεν θα απαξιωθούν πριν αναλάβουν, αν και τούτο είναι το ίδιον της κυπριακής κοινωνίας. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης έθεσε προεκλογικά και μετεκλογικά ένα πλαίσιο κριτηρίων. Τα κριτήρια, τα οποία τέθηκαν ανέβαζαν ψηλά τον πήχη. Με τα κριτήρια αυτοεγκλωβίσθηκε και δεν θα έπρεπε.

Με το διορισμό των υπουργών, κάποια κριτήρια δεν εκπληρώθηκαν. Οι διορισμοί κινήθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση, δίνουν μια «φρεσκάδα», έχει το στοιχείο της εμπλοκής τεχνοκρατών και συμμετέχει αριθμός γυναικών. Οι απαιτήσεις είναι μεγάλες και οι πολίτες θέλουν αμέσως να διαπιστώσουν έργα, πράξεις και δεν θα κολλήσουν προφανώς σε κριτήρια και ποσοστώσεις.