Δειλός ή συνετός ο καγκελάριος Σολτς;

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ο υπογράφων παρακολουθεί σειρά δημοσιευμάτων στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο αναφορικά με την στάση της Γερμανίας και κυρίως του σοσιαλιστή καγκελαρίου Σολτς και την έως τώρα άρνηση της γερμανικής κυβέρνησης να αποστείλει στην Ουκρανία τεθωρακισμένα άρματα μάχης τύπου Leopard 2. Οι χαρακτηρισμοί περί δειλίας είναι συχνοί, καθώς και οι “άκοποι” αφορισμοί.

Ήδη σε παλαιότερο άρθρο μας, είχαμε επισημάνει ότι ιδεολογικά για τον καγκελάριο Σολτς η επιλογή της άμεσης αυτόνομης πολεμικής εμπλοκής της Γερμανίας, έξω από συμμαχικές συνεργασίες στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, δεν αποτελούσε επιλογή, ή μάλλον αποτελούσε “ultima ratio”. Επίσης ο καγκελάριος πιστεύει βαθιά ότι το ενδεχόμενο επέκτασης του πολέμου προς την Κεντρική Ευρώπη είναι πιθανό, καθώς και η χρήση πυρηνικών.

Η διαχρονική αξιακή θέση μετά τους δυο Παγκοσμίους πολέμους που διατρέχει σε πλειοψηφικό ποσοστό την γερμανική κοινωνία, η γνωστή “Nie wieder Krieg”, “Ποτέ πια, ξανά πόλεμος”, αποτελεί για τον Όλαφ Σολτς εσωτερικό οδηγό. Όμως, η πίεση που δέχεται η Γερμανία για το θέμα της απευθείας παράδοσης των Leopard 2 στην Ουκρανία είναι πολύ μεγάλη. Η Γερμανία πιέζεται επίσης, μετά από αίτηση των κρατών που θέλουν να παραδώσουν αυτά τα ήδη δικά τους Leopard 2 στην Ουκρανία, να εγκρίνει εγγράφως το σχετικό αίτημα για την χρήση τους, όπως συμβατικά προβλέπεται από τις συμφωνίες πώλησης των σχετικών όπλων.

Οι βασικός λόγος που η Γερμανία διστάζει εδώ και μήνες να συμφωνήσει στην απευθείας παράδοση Leopard 2 στην Ουκρανία – και όχι στα πλαίσια συνεργασίας χωρών του ΝΑΤΟ – είναι ότι σε αυτήν την περίπτωση η Ρωσία θα θεωρήσει πιθανότατα την Γερμανία ως αυτοτελώς επιτιθέμενο κράτος, με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον.

Γιατί διστάζει ο Σολτς

Ο καγκελάριος ζητάει επίμονα από τις ΗΠΑ να δεσμευθούν ότι και αυτές θα στείλουν παραλλήλως τεθωρακισμένα τύπου Abrams στην Ουκρανία, στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ χρησιμοποιώντας σειρά δικαιολογιών, αρνούνται κάτι τέτοιο. Δηλαδή, οι ΗΠΑ αρνούνται την παράδοση τεθωρακισμένων Abrams, ενώ παράλληλα απαιτούν από τη Γερμανία να κάνει αυτό που οι ίδιες δεν θέλουν!

Ως εκ τούτου η Γερμανία δεν θέλει να προβεί σε καμία παράδοση των Leopard 2, τα οποία σημειωτέον λόγω του πολύ μεγάλου βεληνεκούς τους, υπερέχουν σημαντικά των αντίστοιχων ρωσικών τεθωρακισμένων τύπου Τ και θα μπορούσαν να αλλάξουν δραματικά τα δεδομένα στο πεδίο των συγκρούσεων.

Επιπροσθέτως πιθανή παράδοση Leopard 2, αδυνατίζει έτι περαιτέρω τον ήδη σε κακή κατάσταση ευρισκόμενο γερμανικό στρατό, λόγω έλλειψης επενδύσεων σε εξοπλισμούς εδώ και δεκαετίες. Ο Καγκελάριος θέλει πάση θυσία να μην εμφανιστεί η Γερμανία ως μεμονωμένη επιτιθέμενη, μέσω των Leopard 2 κατά της Ρωσίας.

Ρεαλισμός και ισορροπίες

Κατά την άποψη μας η προσέγγιση αυτή του Καγκελαρίου είναι πράξη βαθιάς σύνεσης και πολιτικού ρεαλισμού, όχι δειλίας. Η Γερμανία ξέρει ότι οι ΗΠΑ δεν ρισκάρουν απολύτως τίποτα ενθαρρύνοντας άλλους να πολεμήσουν έναντι της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ θέλουν, όπως πάντα, έναν πόλεμο δια αντιπροσώπων έναντι της Ρωσίας. Η Γερμανία δεν θέλει να είναι ένας τέτοιος αντιπρόσωπος, για τους λόγους που αναφέραμε.

Αντίθετα, η στρατιωτικά ασθενής πλέον Γερμανία θα ρίσκαρε πάρα πολλά αν εμφανιζόταν ως αυτόνομα και απευθείας επιτιθέμενη έναντι της Ρωσίας. Είναι μια στάθμιση κινδύνων, η οποία καταλήγει σαρωτικά εις βάρος της. Πιθανότατα η Γερμανία θα συμφωνήσει, μετά από αίτηση τρίτων κρατών, στην έγκριση παράδοσης Leopard 2 από τα κράτη αυτά στην Ουκρανία. Όμως, ο καγκελάριος Σολτς θα κάνει πολιτικά ότι μπορεί για να αποφύγει την αυτόνομη παράδοση Leopard 2, δίχως την παράλληλη παράδοση Abrams από τις ΗΠΑ.

Η θέση του Καγκελάριου είναι μια άσκηση ισορροπίας σε τεντωμένο σχοινί, αφού από την μια η Γερμανία πρέπει να εμφανιστεί ως πιστός και πειθήνιος σύμμαχος του ΝΑΤΟ – δηλαδή στην ουσία των ΗΠΑ – και από την άλλη να μην θέσει σε κίνδυνο με τις πράξεις του, την εσωτερική ασφάλεια της χώρας.

Επίσης η αντιπολίτευση, αλλά και οι κυβερνητικοί του εταίροι, του ασκούνε σημαντική πίεση, για τους δικούς τους λόγους ο καθένας. Ξέρουν όλοι αυτοί ότι οι “κορώνες” πατριωτισμού και οι “πολεμικές ιαχές” είναι εύκολες, όταν το πολιτικό βάρος της απόφασης και των συνεπειών το φέρει άλλος, στην περίπτωση μας ο σοσιαλιστής καγκελάριος Σολτς. Απομένει να δούμε εάν ο καγκελάριος θα καταφέρει αυτό που επιδιώκει ή εάν οι ΗΠΑ, για ακόμη μια φορά, επιβάλλουν πλήρως την ατζέντα τους στη Γερμανία και κατ´ επέκταση στην χειμαζόμενη από τον πόλεμο στην Ουκρανία, Ευρώπη.