Είναι ο Μητσοτάκης φαβορί για τρίτη τετραετία;

Αφ’ ενός ήταν η ολοκλήρωση του dasein του εν λόγω πολιτικού προσώπου και αφ’ ετέρου της αποστολής που άρχισε με την αποτυχημένη διεκδίκηση της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ η οποία είχε σαν στόχο την σύμπλευση-στήριξη της κυβέρνησης Μητσοτάκη και ολοκληρώθηκε με την αφαίρεση 1,42% πασοκικών ψήφων στις ευρωεκλογές.

Σε κάθε περίπτωση η ενίσχυση της σημιτικής πτέρυγας της κυβέρνησης των 8 σημιτογενών υπουργών και των 5 υφυπουργών του Κυριάκου Μητσοτάκη προκαλεί υπόγειες δονήσεις στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, την ώρα που το ζητούμενο είναι η ματαίωση της δημιουργίας νέου δεξιού κόμματος από τον Αντώνη Σαμαρά.

Δεν ήταν μόνο η αποφυγή επίθεσης του Κυριάκου κατά του Σαμαρά στη ΔΕΘ και η ανθρώπινη προσέγγισή του, δεν είναι μόνο οι προσπάθειες για ένα deal από τον Βορίδη, είναι και η αποχή του Κώστα Καραμανλή από το εγχείρημα Σαμαρά που οφείλεται στην εύλογη πεποίθησή του πως η παράταξη δεν πρέπει να διασπαστεί. Αλλά είναι όμως και άλλα πολλά που επιχειρούν να αποθαρρύνουν το “κόμμα Σαμαρά” με τις δημοσκοπήσεις περιορίζοντάς το περί το 8%, όταν τα μαθηματικά με βάση τις εκλογές του 2023 και τις ευρωεκλογές του 2024 αφήνουν ένα κενό ψήφων μεταξύ 19 και 24%!

Όμως, ο Μητσοτάκης έχει επιπλέον επιτεθεί κατά μέτωπο στο πεδίο των εθνικών ζητημάτων που είναι το κατ’ εξοχήν πεδίο κριτικής του Σαμαρά. Η 4η Belharra και τα 8-10 επιπλέον F-35 είναι ισχυρά επικοινωνιακά επιχειρήματα, όπως άλλωστε και η Chevron και η έναρξη διαπραγματεύσεων για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με τη Λιβύη.

Βέβαια, δεν ξέρουμε εάν πρόκειται για κοντράτα μοιρασιάς και ρευστοποίησης εθνικών δικαιωμάτων που απορρέουν από διεθνείς συνθήκες ή άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, ούτε ξέρουμε ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος της επίσκεψης του Αμερικανού υπουργού Εσωτερικών Νταγκ Μπέργκαμ. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι από τα 150 δισ. ευρώ των χαμηλότοκων δανείων πολεμικής βιομηχανίας του SAFE η Ελλάς θα πάρει μόλις 787 εκατ. ευρώ που την κατατάσσουν 18η ανάμεσα σε 19 χώρες που τα διεκδικούν.

Κάθε μέρα που περνάει μοιάζει να είναι υπέρ του Μητσοτάκη, ο οποίος είναι πανίσχυρος επικοινωνιακά. Βέβαια, υπάρχουν πάντα οι αστάθμητοι παράγοντες και μπορεί ξαφνικά να πέσει πάνω σε τοίχο. Όμως, προς το παρόν παραμένει το φαβορί για 3η θητεία. Φυσικά, δεν γνωρίζουμε τι θα κάνει τελικά ο Σαμαράς, αλλά είναι σαφές ότι το σκέφτεται ακόμα και είναι λογικό, αφού το δίλημμα είναι για αυτόν οντολογικό: είναι looser ή game changer; Με δυο λόγια, το στοίχημα για τον Σαμαρά δεν είναι να πάρει 8-10% και να υποχρεωθεί να συμμετάσχει σε κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά να είναι πρώτο κόμμα και να κάνει κυβέρνηση με τη ΝΔ με άλλο αρχηγό.

Δεύτερες εκλογές και συμμαχική κυβέρνηση

Αν αυτό δεν συμβεί και με δεδομένο ότι ο κόσμος θέλει συμμαχικές κυβερνήσεις, όπως τουλάχιστον προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης -ως πρώτο κόμμα- θα δει τα νούμερα και τις δυνατότητες και θα προχωρήσει σε επαναληπτικές εκλογές, οπότε και θα αυξήσει τα ποσοστά του. Πρώτα θα αποταθεί στο ΠΑΣΟΚ. Αν ο Ανδρουλάκης επιμείνει στον όρο ενός άλλου πρωθυπουργού της ΝΔ, η δεξιά φράξια του ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμη για διάσπαση και έχει και πρόσωπο που έχει «φυτευτεί» εγκαίρως για να ηγηθεί του εγχειρήματος. Ανάλογα βέβαια με τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ και το πόσο θα κινδυνεύει η θέση του, ο Ανδρουλάκης στο όνομα της ανάγκης να κυβερνηθεί η χώρα μπορεί να συμβιβαστεί για να επιβιώσει.

Άλλωστε, κάτι τέτοιο είναι πολύ ευρωπαϊκό! Η υποταγή της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας των τελευταίων 40 ετών στις αγορές, κόντρα στα συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών, και η στήριξη δεξιών νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων είναι κανόνας. Αυτό άλλωστε ήταν που προκάλεσε την κρίση και την απαξίωση του λόγου της αριστεράς, όπως και αυτή η πρακτική της σοσιαλδημοκρατίας ήταν που μόχλευσε τον μηδενισμό και οδήγησε μεγάλα λαϊκά τμήματα των ψηφοφόρων στα λεγόμενα αντισυστημικά-αντιπαγκοσμιοποιητικά-πατριωτικά κόμματα.

Πάντως, αν του Μητσοτάκη δεν του κάτσει συμμαχία με τους όρους του με το κόμμα Σαμαρά, ή δεν του φθάνουν οι έδρες του ΠΑΣΟΚ, τότε θα αποταθεί όπου δει, είτε για ψήφο ανοχής, είτε με ανταλλαγή κάποιων υπουργείων. Από την άλλη, αν και ενδέχεται ο Αντώνης Σαμαράς να έχει χάσει το πολιτικό momentum, τον ευνοεί όμως, το «πάγωμα» του “κόμματος Τσίπρα”, ώστε να εδραιωθεί ως το καινούργιο στο πολιτικό σκηνικό.

Αντίθετα, ο πρωθυπουργός που περάτωσε τα μνημόνια περιμένει να δει πως θα μετρήσουν οι “αλήθειες του” με το επικείμενο βιβλίο. Ο Τσίπρας φαίνεται να έχει περισσότερο χρόνο και περιμένει να δει πως θα εξελιχθούν τα νούμερα του Μητσοτάκη και των άλλων μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, ειδικά τώρα που μάλλον αποκλείστηκε η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Το σενάριο της εισόδου του πιθανού κόμματος Τσίπρα στις επαναληπτικές εκλογές με λογική game changer κάνει νόημα. Εφόσον προηγουμένως έχει ξετυλίξει στο χαλαρό ένα πρόγραμμα ριζοσπαστικών δομικών αλλαγών και έχει έτοιμη τη λίστα των λαμπερών υποψηφίων ώστε ο προεκλογικός μήνας να είναι γόνιμος…