Είναι “λαϊκά δικαστήρια” οι αντιδράσεις στο θέατρο για τον Λιγνάδη;

Μαίνονται οι αντιδράσεις για την αποφυλάκιση του καταδικασθέντα για βιασμούς ανηλίκων Δημήτρη Λιγνάδη. Ως γνωστόν, ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης του σε δεύτερο βαθμό. Οι εξελίξεις στην υπόθεση έβαλαν “φωτιά” στην πολιτική αντιπαράθεση, στα social media, αλλά και στον καλλιτεχνικό χώρο, με το υπουργείο Πολιτισμού να μιλά για “λαϊκά δικαστήρια” στο θέατρο.

Από το βράδυ της Παρασκευής σε μία σειρά από παραστάσεις, καλλιτέχνες διαβάζουν την επικριτική ανακοίνωση του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών κατά της δικαστικής απόφασης για τον Λιγνάδη, ενώ ανάρτησαν ακόμα και πανό με την φράση (στα αγγλικά) “οι βιαστές πρέπει να μείνουν φυλακή”. Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη και ο υφυπουργός Νίκος Γιατρομανωλάκης αποχώρησαν από το Φεστιβάλ Χορού στην Καλαμάτα (που γίνεται υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού) επιτιθέμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο κατηγόρησαν για «εργαλειοποίηση του πολιτισμού» και για μετατροπή των παραστάσεων σε «λαϊκά δικαστήρια».

Σε απάντηση της, η αξιωματική αντιπολίτευση αναφέρθηκε σε «δίκαιη διαμαρτυρία των ανθρώπων του πολιτισμού, που χαρακτηρίζεται εργαλειοποίηση από την Μενδώνη». Στην δε αναφορά του υπουργείου Πολιτισμού πως «ο ΣΥΡΙΖΑ βαφτίζει την τοξικότητα πολιτική άποψη», η Κουμουνδούρου ανταπάντησε σε σκληρό ύφος ότι «τοξικότητα είναι να καλύπτει κάποιος βιαστές ανηλίκων», αναφερόμενος στην στάση που είχε κρατήσει η υπουργός, όταν είχαν αρχίσει να γίνονται γνωστές οι καταγγελίες για τον Λιγνάδη.

Πριν δώσει τέλος στα εκλογικά σενάρια (που διακινούσαν ακόμα και on air “γαλάζιοι” βουλευτές) ο πρωθυπουργός είχε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, σε περίπτωση που συνεχιστεί η “τοξικότητα” της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μία λέξη που έκτοτε κυριάρχησε στην δημόσια σφαίρα. Πράγματι, ασχέτως των όποιων εκλογικών σχεδιασμών του πρωθυπουργού, η πολιτική αντιπαράθεση για μία δικαστική απόφαση όντως ενέχει στοιχεία τοξικότητας.

Τοξικός λόγος

Βέβαια, στοιχεία τοξικού λόγου είχε και η παρέμβαση του πρωθυπουργού στη Βουλής, όπου σύνδεσε την αήθη δήλωση του Χριστόφορου Βερναρδάκη για την Νίκη Κεραμέως (για την οποία είχε προηγουμένως ζητήσει συγγνώμη ο Βερναρδάκης) με την εμπρηστική επίθεση στην Real News, “τσουβαλιάζοντας” τον “βερναρδακισμό”, τον “πολακισμό”, την “τοξικότητα” και τον “εκτσογλανισμό”, ένα όρο που δανείστηκε από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, από τα χρόνια της “άγριας” μνημονιακής περιόδου.

Από την άλλη, δεν είναι εντελώς αβάσιμος ο ισχυρισμός του Μαξίμου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαβάζει “κατά το δοκούν” τις δικαστικές αποφάσεις. Από την μία πανηγύρισε την μη παραπομπή του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου και της Ελένης Τουλουπάκη για την “σκευωρία” κατά των 10 πολιτικών προσώπων στην υπόθεση Novartis (γεγονός που κατέρριψε το κυβερνητικό αφήγημα για την πολύκροτη υπόθεση) και από την άλλη ψέγει την Δικαιοσύνη για την αποφυλάκιση του Λιγνάδη.

Δηλώνοντας, δια στόματος του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα πως «ο Λιγνάδης αφέθηκε ελεύθερος γιατί ήταν κολλητός της εξουσίας», ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει ξεκάθαρες υπόνοιες για χειραγώγηση της Δικαιοσύνης από το Μαξίμου. Μία αντιπαράθεση που προκάλεσε την αντίδραση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων που κατήγγειλε «εκστρατεία εκφοβισμού» και «διαπόμπευσης» των δικαστών που διαχειρίστηκαν την πολύκροτη υπόθεση, καλώντας να κόμματα να καταδικάσουν την «στοχευμένη και εκβιαστική παρέμβαση στην Δικαιοσύνη». Προηγουμένως η Ένωση Εισαγγελέων είχε εκφράσει την ενόχληση της και για την δήλωση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Τάκη Θεοδωρικάκου πως οι δικαστικές αρχές «αφήνουν ελεύθερους συλληφθέντες ποινικούς, οι οποίοι συνεχίζουν την δράση τους».

Τα “λαϊκά δικαστήρια”

Πάντως, δεν είναι πειστικός ο ισχυρισμός της κυβέρνησης πως οι αντιδράσεις του καλλιτεχνικού κόσμου ενορχηστρώνονται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Να σημειωθεί πως, μεταξύ των ηθοποιών που διάβασαν την καταδικαστική ανακοίνωση του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών για την αποφυλάκιση Λιγνάδη, είναι και η Μαρία Κίτσου, πρωταγωνίστρια της “Ηλέκτρας”, παράσταση που περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα. Μοιάζει δύσκολο η Κίτσου, αγαπημένη του ελληνικού κοινού (από τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στο επιτυχημένο σίριαλ του Antenna “Άγριες Μέλισσες”) να περίμενε “γραμμή” από την Κουμουνδούρου για  “λαϊκά δικαστήρια”, προκειμένου να αντιδράσει στην αποφυλάκιση Λιγνάδη. Το ίδιο ισχύει και για άλλους ηθοποιούς που δεν έχουν σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ.

https://youtu.be/zbRODBzXHZ4

Θυμίζουμε πως όταν ξέσπασε το σκάνδαλο Λιγνάδη η παραίτηση της Μενδώνη δεν είχε ζητηθεί μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από σχεδόν σύσσωμο τον καλλιτεχνικό κόσμο για τα “αργά αντανακλαστικά” που είχε επιδείξει η υπουργός στην αποπομπή του από το Εθνικό Θέατρο. Αντανακλαστικά που η ίδια είχε δικαιολογήσει με την περίφημη φράση της «ο Λιγνάδης είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος και με εξαπάτησε».

Προφανώς και ο καλλιτεχνικός κόσμος έχει έναν λόγο παραπάνω να αντιδράσει σε μία υπόθεση που απασχολεί τον δημόσιο βίο, πόσο μάλλον όταν λογοδοτεί πρωτίστως στο κοινό του. Έχει κάθε λόγο να επιδιώκει και την “κάθαρση” του θεατρικού χώρου, όπου μέχρι να “σπάσει το σπυρί” ήταν κοινό μυστικό οι κάθε λογής κακοποιητικές συμπεριφορές και του Λιγνάδη και άλλων.

Οι “ψίθυροι” στον καλλιτεχνικό κόσμο και για τον Λιγνάδη (υπήρχαν και παλαιότερες καταγγελίες για την δράση του) κυκλοφορούσαν, αλλά τα “στόματα άνοιξαν”, μόλις έγιναν γνωστές οι επώνυμες καταγγελίες για τους βιασμούς. Ο καλλιτεχνικός κόσμος, από την φύση του έχει την τάση να αφουγκράζεται το κοινό αίσθημα και να αμφισβητεί την εξουσία. Εξάλλου, η Δικαιοσύνη είναι θεσμός της δημοκρατίας, όχι αλάθητος Θεός! Ισχύει, λοιπόν, και για τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης ότι “και οι κρίνοντες κρίνονται”.

Η μήνυση Γιατρομανωλάκη 

Εν μέσω αντιδράσεων για την υπόθεση Λιγνάδη, δύο κυβερνητικά στελέχη ο υφυπουργός Πολιτισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης και ο επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού Αλέξης Πατέλης κατέθεσαν μήνυση εναντίον της εφημερίδας “Μακελειό” για ομοφοβικά πρωτοσέλιδα, τα οποία ανέφεραν ότι τα δύο κυβερνητικά στελέχη (οι οποίοι έχουν δημοσίως μιλήσει για την ομοφυλοφιλία τους) “εμπλέκονται με την δράση του Λιγνάδη. Στο πρωτοσέλιδο γίνονταν χυδαίες εξισώσεις της ομοφυλοφιλίας με την παιδεραστία και την κτηνοβασία.

Σε ανάρτηση του στα social media ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης αναφέρεται σε αυτούς «που επικαλούνται το κοινό περί δικαίου αίσθημα» (έμμεση αναφορά στα “λαϊκά δικαστήρια”) σε «θεωρητικούς υπερασπιστές των ΛΟΑΤΚΙ που ανέχονται την εξίσωση της ομοφυλοφιλίας με την παιδεραστία», αποδίδοντας το ομοφοβικό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας στην «τοξικότητα που χαρακτηρίζει την πολιτική ζωή του τόπου».

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο υφυπουργός Πολιτισμού εμμέσως συσχετίζει τα ομοφοβικά δημοσιεύματα της εφημερίδας “Μακελειό” με την αντιπολιτευτική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ (έστω και αν αποφεύγει να τον κατονομάσει), με την ίδια λογική που ο πρωθυπουργός συνέδεσε την επίθεση στoν Real με την αήθη δήλωση Βερναρδάκη. Ίσως γιατί οι ισχυρισμοί του Μαξίμου πως ο Λιγνάδης αποφυλακίστηκε με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ δεν αρκούν για τον κατευνασμό των αντιδράσεων για την αποφυλάκιση του γνωστού ηθοποιού. Αντιδράσεις που δεν περιορίζονται στην αξιωματική αντιπολίτευση, όπως έδειξε η δήλωση «αυτό που δεν μπορεί να ανεχθεί η ελληνική κοινωνία… είναι κάποιος που έχει καταδικαστεί για βιασμό να είναι εκτός φυλακής και να είναι ελεύθερος». Αυτή η δήλωση δεν ανήκει σε κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ανήκει στον υπουργό Στέλιο Πέτσα…