Έκλεισε τον ωφέλιμο βίο της η κυβέρνηση Μητσοτάκη

Η τότε Σοβιετική Ένωση αποπειράθηκε να παρακάμψει την συμφωνία Τσώρτσιλ-Στάλιν στα Βαλκάνια κι ενίσχυσε το αντάρτικο κίνημα παντοιοτρόπως – μέσω των συνόρων Αλβανίας, Γιουγκοσλαβίας (τότε) και Βουλγαρίας με επιμελητεία κι άφθονα όπλα. Η ενεργός παρέμβαση της Αμερικής και το κλείσιμο των ελληνο-νοτιοσλαβικών συνόρων από τον Κροάτη Τίτο κομμουνιστή-ηγέτη, βοήθησαν το Ελληνικό δημοκρατικό καθεστώς να διατηρηθεί κι η αμερικανική οικονομική βοήθεια τον λαό να επιβιώσει.

Η στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ είχε ως αποτέλεσμα επικρατήσει ο Εθνικός Στρατός της Ελλάδος, στο Γράμμο και το Βίτσι το καλοκαίρι του 1949. Το σχέδιο Μάρσαλ χορήγησε 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια στην ελληνική οικονομία, που δεν είχε άλλον συναλλαγματικό πόρο μέχρι το 1952.

Λίγο μετά Ελλάδα και Τουρκία εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ και πολύ αργότερα, μόνον η Ελλάς στην Ευρωπαϊκή Ένωση (1981) και στην Ευρωζώνη το 2002. Η εισδοχή της Ελλάδος στην δυτική Ευρώπη ήταν μία “επιτυχής ιστορία” σπάνια για την εποχή εκείνη που η Σοβιετική Ρωσία κατάπινε την μία μετά την άλλη ευρωπαϊκή χώρα, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία στον “ερυθρό παράδεισο”. Η διακυβέρνηση επί δύο εξαετίες της Ελλάδος από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, έντονα αντικομμουνιστή, δεν έπεισε την κοινή γνώμη για τον φιλελευθερισμό του, καθώς δεν ήταν απλώς σοσιαλίζων, αλλά μάλλον σοσιαλιστής από τα φάσκια του!

Εν τούτοις, η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού ετάχθη για πρώτη φορά μετά τον εμφύλιο υπέρ της Αριστεράς μόλις το 1981, παρασυρόμενη από την δημαγωγική προσωπικότητα του Ανδρέου Παπανδρέου και τα αντιδυτικά συνθήματα. Δοκίμασε τους αριστερούς πολιτικούς επί μία τριακονταετία περίπου και απογοητεύτηκε από την ρητορεία τους και την διαφθορά.

Τελευταία εκδοχή της αριστερής ιδεολογίας, αλλά κατά βάθος συντηρητικής συνειδήσεως των αστών αριστερών, έγινε στο διάστημα της οικονομικής κρίσεως 2012 -19, οπότε η “ανανεωμένη” αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ αποδέχθηκε το τιμωρητικό μνημόνιο και ανέτρεψε ανερυθρίαστα το απορριπτικό δημοψήφισμα των μνημονίων Eurogroup, που πήρε 63% των ψήφων.

Η αποτυχία της Κεντροδεξιάς

Η επιλογή της Δεξιάς έγινε με πρωτοφανή πλειοψηφία το 2019, αλλά νοθεύτηκε από το την εκσυγχρονιστική Κεντροδεξιά που έκανε και το λάθος του κατευνασμού της αναθεωρητικής Τουρκίας, ο οποίος έθιξε τα πατριωτικά αντανακλαστικά του Ελληνικού λαού. Έτσι η ΝΔ από 41% των ψήφων έπεσε στα μισά στις ευρωεκλογές το 2024 κι έκτοτε δεν ανέκαμψε παρά τις πλούσιες παροχές του Ευρωταμείου Ανάκαμψης στην παρασιτική οικονομία.

Το μήνυμα της αποδοκιμασίας έλαβε διστακτικά ο πρωθυπουργός πού έκανε απρόθυμα στροφή προς τα στελέχη της ΝΔ υπέρ του Κώστα Τσαούλα και Νικήτα Κακλαμάνη στην Προεδρία της Δημοκρατίας και Βουλής. Αποκήρυξε τους νεωτερισμούς της woke-κουλτούρας κι απέλυσε τον ιεροφάντη της woke-οικονομίας, που ευθύνονταν για την κατάρρευση της αποταμίευσης, λόγω πληθωρισμού και των παραγωγικών επενδύσεων εξ αιτίας της απηνούς φορολογίας.

Η μόνη αξιόμαχος προσωπικότητα της κυβερνώσης παρατάξεως απεδείχθη ο Νίκος Δένδιας, τόσο στην εξωτερική όσο και στην αμυντική πολιτική, αλλά τα λάθη και τα σκάνδαλα της μητσοτακικής διακυβερνήσεως μετακίνησαν το εκλογικό σώμα προς τα μικρά κόμματα της δεξιάς είτε στην αποχή.

Στην δύση της η κυβέρνηση Μητσοτάκη…

Στις επόμενες εκλογές θα απαιτηθεί η συνεργασία στης ΝΔ με την Κεντροαριστερά ή την συντηρητική Δεξιά, για τον σχηματισμό κυβερνήσεως πλην απροόπτου, δηλαδή της εμφανίσεως ενός νέου άφθαρτου πολιτικού προσώπου. Ο εκλεγείς Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, δεν λησμονεί την προσήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη στις Βρυξέλλες κι όσην καλή σχέση αν έχει η Ελλάς με την Αμερική, ο πρωθυπουργός δεν παύει να αποτελεί “καρφί” στον οφθαλμό της νέας Αμερικανικής administration, με την “πράσινη” ιδεοληψία του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Θα προηγηθεί βέβαια πρώτα η πτώση του Γερμανού καγκελαρίου Σολτς και του Γάλλου προέδρου Μακρόν, για να καταστεί η Ελλάς στόχος πιέσεων από το δίδυμο Τραμπ-Μασκ. Ήδη όμως η ψυχρότητα της Ουάσινγκτον προς τας Αθήνας δεν κρύβεται από την ελαχίστη αναφορά στην συμβολή της Ελλάδος στα πολιτικώς δρώμενα εν αντιθέσει προς την Τουρκία.

Πολλοί άρχισαν ν’ αντιλαμβάνονται ότι η Κεντροδεξιά αποτελεί “άχθος αρούρης” για τ’ αληθή συμφέροντα του Ελληνισμού και καλόν θα ήταν εγκαίρως να “μας αδειάσει την γωνία”. Αυτό όμως προϋποθέτει υψηλό αίσθημα πατριωτισμού και πολιτικής αυταπάρνησης.