Εκλογές και αρώματα στη Γαλλία…

Η μόνη οδός (πιθανής) διαφυγής θα ήταν να παλέψουν, ενωμένες, για την ανεξαρτησία τους. Αλλά κανείς ούτε εντός ούτε εκτός, στην Ευρώπη, δεν στήριξε τον Ντεγκώλ. Αντιθέτως οι λεγόμενοι πατέρες της ενωμένης Ευρώπης τον πολέμησαν, υπέρ των ΗΠΑ. Σήμερα βλέπουμε τα πρώτα εμφανή αποτελέσματα της μετατροπής της Ευρώπης σε “προτεκτοράτο των ΗΠΑ” όπως την χαρακτήριζε ο Μπρζεζίνσκι, συγγραφέας της ιδιοφυούς “Μεγάλης Σκακιέρας”. Οι εκλογές στη Γαλλία είναι ο επιθανάτιος ρόγχος της αποικιοκρατίας.

Μόνο μια Μεγάλη Δύναμη γίνεται εργαστήρι αλλαγών στον χώρο επιρροής της. Η Γαλλία ήταν Μεγάλη Δύναμη τον καιρό του Μαρξ τον 19ο αιώνα και επηρέαζε όλη την Ευρώπη με τα Γράμματα και τις Τέχνες. Η διάδοχος Γερμανία επηρέασε κι αυτή, σκορπίζοντας δυο φορές τον θάνατο. Η Αμερική κυριαρχεί στις αρχές αυτού του αιώνα, άγνωστο αν θα γίνει “Μεγάλη Ξανά”.

Στο σήμερα, το κόμμα της Λεπέν είναι διεκδικητής της κυβέρνησης έστω και αν η ίδια μάλλον δεν θα μπορέσει να αναλάβει τυπικά καθήκοντα πρωθυπουργού. Όταν έπεσε η ΕΣΣΔ, περιοχές ολόκληρες που “ανήκαν” στο ΚΚ Γαλλίας μεταπήδησαν στο σκληρό, έως φασιστικό κόμμα του πατέρα Λεπέν, όπου και παραμένουν. Τώρα η κατάσταση στη Γαλλία είναι τόσο οριακή που, ως φαίνεται, ο Μελανσόν, για να μην κάνουν το ίδιο οι ψηφοφόροι του Μετώπου, δεν θα μπορεί να κάνει αλλιώς και θα καταψηφίσει μαζί με την Λεπέν τον Μπαϊρού για να γίνουν εκλογές. Αν η υπαρκτή Αριστερά με την υπαρκτή Δεξιά ψηφίσουν μαζί, ο Μακρόν θα τελειώσει πριν την ώρα του.

Γαλλία και Ευρώπη

Η Γαλλία, όμως, δεν μπορεί να αλλάξει την καθοδική πορεία της Ευρώπης. Θα μπορούσε ίσως να ταρακουνήσει τους άλλους Ευρωπαίους αν μια κυβέρνηση στο Παρίσι σταματούσε τις κούφιες φλυαρίες ότι ο Πούτιν κοιμάται και ξυπνάει με το όνειρο να πιεί καφέ στον Πύργο του Άϊφελ. Θα μπορούσε, επίσης, μια κυβέρνηση χωρίς τους “μακρονικούς”, να αναζητήσει συμμαχίες και σύγκλιση Παρισιού και Ρώμης, αφού η Μελόνι καταγράφεται ήδη στους “φιλοαμερικάνους” και όχι στους φασίστες, όπως την κατηγορούσε το κόμμα του πολέμου στην Ευρώπη.

Διαφορετικά, οι γαλλικές εκλογές θα παραμείνουν ένα τοπικό γεγονός. Αν μια γαλλική κυβέρνηση συνεργάζονταν με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς, θα μπορούσαν, ίσως, να διατυπώσουν αυτόνομες αξιώσεις σε διεθνές πεδίο και γι’ αυτό οι ΗΠΑ θα έσπαγαν το αυγό πριν να γεννηθεί το πουλάκι. Ο Γκωλισμός ήταν θανάσιμος αντίπαλος για τις ΗΠΑ από την εποχή του Ρούσβελτ. Και παραμένει. Επαναλαμβάνω: Οι Γαλλικές εκλογές θα παραμείνουν τοπικό γεγονός. Και στην εποχή μας τα τοπικά γεγονότα ξεχνιούνται.

Οι αναταραχές που ζωντανεύουν στα πρωτοσέλιδα οκτάστηλα είναι άνευ σημασίας. Οι αναγνώστες, διατηρώντας την ψυχραιμία τους, θα κρατήσουν στη μνήμη την πειθήνια παράταξη των Δυτικοευρωπαίων ενώπιον του Αμερικανού Προέδρου, την απόφαση του Τραμπ να τους πουλήσει(!) όπλα για να τα στείλουν στην Ουκρανία(!) την ίδια στιγμή που μιλάνε για πόλεμο! Κυριολεκτικά πόλεμο με ξένα κόλλυβα, ακριβοπληρωμένα από το πορτοφόλι των ψηφοφόρων που όσο χοντροκέφαλοι και να είναι, θα τους τσούξει.

Ύστερα από δυο Παγκόσμιους Πολέμους οι ψηφοφόροι ίσως αντιδράσουν τώρα που δεν υπάρχουν οι κομμουνιστές, αυτοί που έφταιγαν για όλα! Τους εξολόθρευσε ο καπιταλισμός που δεν ξέρει ποιος ακριβώς είναι ο εχθρός, επειδή αποφεύγει τους καθρέφτες. Επειδή αν κοιταχτεί μπορεί να τρομάξει με την αγριόφατσα που θα τον βλέπει κατάματα.