Εκτός από την τουρκική κατοχή έχουμε και τη δική μας διαφθορά

«Επί Αγγλοκρατίας, οι Άγγλοι είχαν αποφασίσει όπως καταβάλλουν αμοιβή σε όσους παρέδιδαν στις Αρχές συγκεκριμένη ποσότητα ακριδών που είχαν αιχμαλωτίσει, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο των ακριδών που κατέστρεφαν τις φυτείες. Λίγους μήνες μετά υποχρεώθηκαν να αποσύρουν το μέτρο διότι οι Κύπριοι είχαν στραφεί στην καλλιέργεια ακρίδας ώστε να αυξήσουν τον αριθμό των ακριδών που θα παρέδιδαν και συνεπώς τα εισοδήματά τους. Οποιαδήποτε μέτρα προϋποθέτουν μια κοινωνία και θεσμούς που να είναι κατάλληλοι και ώριμοι να τα υποστηρίξουν. Αλλιώς θα οδηγηθούν σε αποτυχία».

Τα πιο πάνω ανέφερε το Δεκέμβριο του 2017, σε ημερίδα για τη διαφθορά, ο πρόεδρος του Τμήματος Νομικής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, Δρ Αχιλλέας Αιμιλιανίδης. Ενδεικτικό διαχρονικής νοοτροπίας το παράδειγμα, σαφής και η αναφορά του για τη θεραπεία, που συνδέεται και με την ετοιμότητα της κοινωνίας αλλά και των θεσμών να στηρίξουν μια διαδικασία κάθαρσης.

Πάντως, από την πολιτική ρητορική που αναπτύσσεται στη δημόσια σφαίρα δεν φαίνεται πως ο στόχος είναι η κάθαρση. Είναι σαφές πως η μια (πολιτική) πλευρά επιχειρεί να στοχοποιήσει την άλλη. Κάθαρση δεν υπήρξε ποτέ σε αυτή τη χώρα, σποραδικά κάποιοι “πλήρωσαν’ για τους υπόλοιπους. Ως να γίνεται δειγματολογικά και να κατηγορούνται μερικοί για να γλυτώσουν οι υπόλοιποι.

Κάποια γραφεία, δικηγορικά, λογιστικά, επιχειρηματίες ανάπτυξης γης, μεσάζοντες που είτε ανήκουν στο πολιτικό σύστημα είτε στον κρατικό μηχανισμό, εμπλέκονται στην ιστορία με τα “χρυσά διαβατήρια”. Κέρδος έναντι οποιουδήποτε κόστους. Όχι δικού τους, αλλά της χώρας και της κοινωνίας. Φαίνεται, από τη δημόσια συζήτηση, ότι κάποιοι θέλουν να εστιάσουν το πρόβλημα στα πόσα διαβατήρια έκανε ο μεν και πόσα οι δε. Είναι ποσοτικά που κρίνεται η παρανομία; Είναι η διαδικασία που ακολουθήθηκε που κρίνεται και κατά πόσο υπήρξε υπέρβαση κανονισμών και νομοθεσιών.

Το επιχείρημα πως “είναι και δικοί σας μπλεγμένοι”, δεν είναι απάντηση. Το μεγάλο ζήτημα είναι ποιοι εμπλέκονται από τα κόμματα, τα πολιτικά πρόσωπα, τα πρόσωπα φορείς θεσμών.
Να την γλυτώνεις στη Δρομολαξιά, με τη Focus, την “Επανάσταση” στο χρηματιστήριο, με τον “κύριο 3%”, δεν σημαίνει τίποτε. Έχει άλλωστε προ πολλού χαθεί το ηθικό πλεονέκτημα για κάποιους. Στη συνείδηση των πολιτών όλα αυτά είναι ξεκάθαρα.

Διαπλοκή και διαφθορά

Εδώ δεν πλήρωσε κανείς για την προδοσία του 1974 και τούτο είχε ως αποτέλεσμα πρωταγωνιστές της να ήταν ή και να είναι βασικοί παίκτες στο πολιτικό σύστημα. Κάποιοι εξ αυτών γίνονται και κριτές των πάντων. Παρακολουθήσαμε μια παράσταση διαπλοκής και διαφθοράς με εικόνα και φωνή. Πόσο άνετα και χωρίς αναστολές γινόταν η συμφωνία. Ως να είναι το κράτος ιδιοκτησία τους και ξέφραγο αμπέλι. ‘Όλα κανονίζονται”, φτάνει οι εν δυνάμει πελάτες να διαθέτουν το χρήμα.

Η ύπαρξη αυτών των κυκλωμάτων ήταν γνωστή. Ενδεχομένως να μην φανταζόμαστε σε ποιο σημείο θα έφθαναν, για να “κανονίσουν τις δουλειές”. Αυτή τη φορά επιβεβαιώθηκε πως δεν υπάρχουν όρια. Δεν υπάρχουν αναστολές. Δεν υπάρχει σεβασμός στους πολίτες, στην κοινωνία στην χώρα. Θυσία η Κυπριακή Δημοκρατία στην ιδεολογία της χρηματοκρατίας. Είναι, βέβαια, λάθος να τσουβαλιάζονται όλοι. Δεν είναι όλοι συμμέτοχοι στη διαπλοκή και στη διαφθορά. Όλοι όσοι δεν μετέχουν στο πάρτι, στο φαγοπότι, θα πρέπει να αποκαλύψουν τους υπόλοιπους. Με όποιο κόστος για τους ίδιους, το κόμμα.

Η χώρα χρειάζεται κάθαρση. Και τούτο επείγει. Υπάρχουν εδραιωμένες αντιλήψεις και νοοτροπίες. Και γι’ αυτό φταίει η ατιμωρησία. Και αυτή η ατιμωρησία θα συνεχίσει καθώς τα διαδικαστικά και τα νομικίστικα αποτρέπουν δραστικές κινήσεις. Τα μικρά ή τα μεγάλα “παράθυρα” των νομοθεσιών, προσφέρουν διεξόδους στους παρανομούντες. Με αυτόν τον τρόπο διαιωνίζονται κραυγαλέα σκάνδαλα, τα οποία “αντιμετωπίζονται” σε γνωστές αρένες ανούσιων κοκορομαχιών. Γινόμαστε μάρτυρες μεγάλων σκανδάλων, διαπλοκής και διαφθοράς και δε μπορεί αυτή η κοινωνία να υποδύεται τη… στήλη άλατος. Έχει ευθύνες.