Έμαθα τι να απαντάω όταν με ρωτάνε “πώς τα πάει ο πρωθυπουργός;”

Οι ερωτήσεις απαιτούν απαντήσεις. Στην κανονική ζωή. Όχι και στην πολιτική. Γιατί η πολιτική μπορεί –εν πολλοίς ή επί της αρχής– να ρυθμίζει τη ζωή των ανθρώπων, αλλά δεν διέπεται από όρους κανονικότητας. Όταν οι πολίτες αρχίζουν να σε ρωτούν: «Πώς τα πάει ο πρωθυπουργός;», ξέρεις ότι το νέο σχήμα έχει πιάσει το όριο των 500 ημερών διακυβέρνησης.

Μετά τους δεκαπέντε πρώτους μήνες στην εξουσία τα πράγματα συνήθως ζορίζουν. Ο αρχικός ενθουσιασμός εξανεμίζεται και η πραγματικότητα της καθημερινότητας ξαναπαίρνει τα ηνία από τον πρωθυπουργό. Ο δε καθορισμός της ατζέντας ξεφεύγει από τα χέρια του επικοινωνιακού επιτελείου. Τότε «αρχίζουν τα ζόρια», όπως λέει ο πάντα -σοφός λαός.

Ποιοι ρωτάνε; Υπάρχουν τρεις μεγάλες ομάδες ερωτώντων: Πρώτοι ρωτάνε οι “φιλοκυβερνητικοί” που έχουν αρχίσει να ζώνονται από αγωνίες για τη μακροημέρευση της κυβέρνησης, γιατί συνήθως τα πράγματα δεν προχωρούν με το ρυθμό που περιμένανε. Δεύτεροι ρωτάνε οι “αντικυβερνητικοί” που ελπίζουν πως θα τους δώσει μια, έστω και ελάχιστα κριτική απάντηση, ώστε να θρέψουν ελπίδες ανάκαμψης, αφού τα κόμματα της αντιπολίτευσης βρίσκονται ακόμη σε φάση “μετά-ήττας” και επούλωσης των τραυμάτων τους.

Η τρίτη ομάδα είναι είτε πονηροί “μεσαιοχωρίτες”, είτε “ισαποστάκηδες”. Είναι αυτοί που εντέχνως ξεχνούν πως στήριξαν με την ψήφο τους το κυβερνών κόμμα και προετοιμάζονται εγκαίρως για την επόμενη κομματική μετεγγραφή. Είναι όλοι αυτοί που αναρωτιόντουσαν με υποκριτική έκπληξη το 2019, «ΣΥΡΙΖΑ εγώ; Ποτέ!». Είναι οι ίδιοι που “δεν ψήφισαν Γιώργο Παπανδρέου ποτέ” και τώρα ψάχνονται για το αν και κατά πόσο (για τον εαυτούλη τους, όχι βέβαια για τη χώρα) η “επένδυσή” τους στον Κυριάκο θα αποδώσει.

«Πώς πάει το παιχνίδι;»

Αυτά κάνουν “αυτοί”. Το ερώτημα είναι τί κάνεις “εσύ”, δηλαδή εγώ, ο υπογράφων. Μέχρι πρότινος ακολουθούσα την σχολή των “ανώριμων” της πολιτικής. Δηλαδή, έλεγα ευθέως τη γνώμη μου. Σαν “αμερικανάκι”. Λάθος! Μεγάλο λάθος! Γιατί; Μα γιατί κανείς δεν σε ρωτάει για να ακούσει τη δική σου γνώμη, αλλά για να επιβεβαιώσει τη δική του! Ακόμη και αν έχεις υπάρξει σύμβουλος τριών πρωθυπουργών, δυο αρχηγών της ΝΔ και καμιά πενηνταριά μεγαλοεπιχειρηματιών, ο μέσος Έλληνας είτε σε ισοπεδώνει, είτε σε απαξιώνει. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο με τους πολιτικούς.

Τα ίδια συμβαίνουν και στα σπορ. Βρέθηκα σε παρέα συμμαθητών να βλέπουμε αγώνα Ευρωλίγκας με τον δις πρωταθλητή Ευρώπης και MVP Θοδωρή Παπαλουκά. Οι άλλοι πέντε δεν είχαν βάλει ούτε τρίποντο σε προπόνηση. Όμως, αφού τον ρώτησαν «πώς πάει το παιχνίδι;» και ο άνθρωπος με ευγένεια τους απάντησε, αυτοί άρχισαν τα «άσε να σου πω εγώ»…

Τέσσερις επιλογές απαντήσεων

Τελευταία, η τάση του “ξερολισμού” γίνεται κυρίαρχη και σε λεπτά, άκρως τεχνικά θέματα που δεν έχει επιλύσει ακόμη ούτε η ιατρική επιστήμη, όπως η αντιμετώπιση του Covid-19, το κοκτέιλ φαρμάκων που πρέπει να λαμβάνει κανείς κ.λπ., κ.λπ. Τί κάνει λοιπόν κανείς; Στράφηκα σε τέσσερις “ειδικούς”: δυο Έλληνες και δυο ξένους. Ιδού λοιπόν οι επιλογές:

Φίλος μου, πρώην υπουργός Επικρατείας και εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, που διακρίνεται για την αστική του ευγένεια και το ήθος του, μου είπε να απαντώ επιστρέφοντας την ερώτηση: “Εσείς πώς νομίζετε ότι πάνε τα πράγματα;”. Έτσι πετυχαίνεις ένα διπλό στόχο και δείχνεις πως ανταποκρίνεσαι και δεν εκτίθεσαι, αφού ό,τι και να πεις στο τέλος ο συνομιλητής σου το πιθανότερο είναι να σε απαξιώσει…

Συναγωνιστής μου, Καρδιτσιώτης, πρώην μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΝΔ και άριστος γνώστης των εθίμων του θεσσαλικού κάμπου, αλλά και των τεχνικών της πλατείας Κολωνακίου, με συμβούλεψε να λέω το εξής που λένε οι βλάχοι (εξ’ ου και το απόφθεγμα “πονηρός ο βλάχος…”): «Εμ, πώς θες να πάνε;» Αν προσθέσει το “μόνα τους”, η απάντηση ενέχει το χαρακτήρα κριτικής προς τον εκάστοτε “Μεσσία”, αν πεις «όπως ξέρεις», τον έχεις ντριπλάρει, αν όμως συμπληρώσεις «πάνε όπως έρχονται», τότε τα πήρες όλα! Η ασάφεια σε όλο της το (βλάχικο) μεγαλείο…

Αμερικανός επικοινωνιολόγος, σχολιαστής του Fox News μου είπε να λέω «So far, so good», δηλαδή «μέχρι εδώ, καλά». Και τέλος, Ρώσος, άνθρωπος της πρεσβείας, με τον οποίο κάνω εσχάτως παρέα παίζοντας σκάκι, μου είπε να μη μιλάω καθόλου (αναμενόμενο), ή να χρησιμοποιώ την ρωσική λέξη “ραπούστιτσα”! Τί απαντάμε, λοιπόν, στο «πώς τα πάει ο Μητσοτάκης;».

Έτσι για να σας αφήσω σε αγωνία, η συνέχεια αύριο…