Εμείς γκαρσόνια της Ευρώπης με πρωθυπουργό σε ρόλο μετρ!

Στο μήνυμά του για την επέτειο 200 χρόνων από την ελληνική απελευθερωτική επανάσταση του 1821, ο πρωθυπουργός δήλωσε πως η Ελλάδα είναι μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα με ισχύ και κύρος σε ολόκληρο τον κόσμο και συμπλήρωσε: «Το στοίχημα της γενιάς μας είναι 200 χρόνια μετά την “Επανάσταση της Εθνικής Ανάστασης” να γίνει η “Επανάσταση της Εθνικής Ανάταξης”. Με την Ελλάδα και πάλι πρωταγωνίστρια των καιρών».

Ναι η Ελλάδα είναι συμπαθής. Συμπαθής για την ιστορία και τον αρχαίο πολιτισμό της, συμπαθής για την ομορφιά της φύσης και το κλίμα της, όπου περνά κανείς όμορφες διακοπές. Πόσο ισχυρή και ανεξάρτητη, όμως, μπορεί να είναι μια χώρα, τόσο πολύ εξαρτημένη από τα υπέρογκα δάνεια που συνεχίζει να λαμβάνει; Η θηλιά του χρέους σήμερα ανέρχεται στα 583,6 δισ. ευρώ! Από αυτά τα 341 αφορούν το δημόσιο χρέος (210% του ΑΕΠ, μακράν το υψηλότερο στην ΕΕ) και τα 242,6 δισ. αφορούν χρέος του ιδιωτικού τομέα.

Ας χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα. Ένας επαγγελματίας χρωστά ένα δάνειο, που τα έσοδα του δεν του επιτρέπουν να εξυπηρετεί. Λόγω της εξάρτησης που έχει, του επιβάλουν να περιορίσει τον κύκλο εργασιών του, περιορίζοντας παράλληλα και τις δυνατότητές του να αυξήσει τα έσοδά του, αλλά συνεχίζουν να τον δανείζουν. Γιατί γίνεται αυτό; Μόνο για ένα λόγο.
Για να του πάρουν το μαγαζί και τα υποθηκευμένα περιουσιακά του στοιχεία και να τον μετατρέψουν, από ιδιοκτήτη σε υπάλληλο, αν έχουν την καλοσύνη να μην τον απολύσουν. Έχουμε παρόμοια δείγματα γραφής στην περίπτωση χώρας; Της δικής μας χώρας;

Ποιοι αποφασίζουν

Πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι ένας Γερμανός βουλευτής (Χριστιανοδημοκράτης), ο Μάρκους Φέμπερ, είχε στα χέρια του το ελληνικό σχέδιο του Ταμείου Ανάπτυξης και Ανθεκτικότητας της Ελλάδας. Σχέδιο που ακόμα δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα. Πως βρέθηκε, λοιπόν, στα χέρια του; Και σε πόσων άλλων δανειστών τα χέρια βρίσκεται; Ποιος είναι ο σκοπός; Να επιλέξουν οι δανειστές τα κομμάτια του σχεδίου που τους ενδιαφέρουν, στο πλαίσιο της έμμεσης και διαρκούς αποπληρωμής τους; Ή μήπως, ακόμη χειρότερα, το συγκεκριμένο σχέδιο είναι δικής τους έμπνευσης και κατασκευής;

Μην το θεωρείτε καθόλου υπερβολικό. Ακριβώς το ίδιο είχε συμβεί την περίοδο Σημίτη όπου τα έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν από τους εγχώριους ολιγάρχες και τους ξένους συνέταιρους. Λίγο μετά, όταν κατάλαβε τι γινόταν ο επόμενος πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, αγανάκτησε και τους αποκάλεσε “νταβατζήδες” της χώρας. Και λίγο αργότερα, υπέκυψε και αυτός, οδηγώντας την οικονομία στην χρεοκοπία. Σήμερα οι Ευρωπαίοι δανειστές σχεδιάζουν να αναλάβουν τις μπίζνες στην ελληνική επικράτεια, χωρίς μεσάζοντες.

Οι Ολλανδοί εξαγόρασαν τις δύο μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρίες, την ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και την Ελλάκτωρ. Οι Γερμανοί ανέλαβαν το μεγαλύτερο πακέτο επενδύσεων στην ηλεκτρική ενέργεια. Οι Καναδοί απέσπασαν μια εξόχως προκλητική συμφωνία, να κάνουν ό,τι γουστάρουν στα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής με νόμο που τους δίνει πλήρη ασυλία σε οποιαδήποτε παρανομία τους! Μέχρι και η Siemens που μετέφερε την παραγωγή της “Πίτσος” στην Τουρκία, διέταξε να προμηθευτούμε 10.000.000 δικά της τεστ κορωνοϊού με φωτογραφικό διαγωνισμό.

Οι Αμερικανοί παίρνουν θέση στα ναυπηγεία και απαιτούν εγχώριες παραγγελίες για να μην φύγουν. Στην πληροφορική γίνεται όργιο αναθέσεων με παράνομη παραχώρηση προσωπικών δεδομένων εκατομμυρίων Ελλήνων χρηστών, όπως αποκαλύφθηκε από τη σύμβαση του Υπουργείου Παιδείας με την πολυεθνική εταιρεία συστημάτων πληροφορικής Cisco με έδρα το Σαν Χοσέ της Καλιφόρνιας.

Η παρακμή του δημόσιου τομέα

Ας πάμε, όμως, παρακάτω. Υπάρχει σήμερα σχέδιο που να στηρίξει τις επιθυμίες του κ. Μητσοτάκη για μια ισχυρή Ελλάδα; Το μόνο που γνωρίζουμε, είναι ότι σχεδιάζουν περιορισμό όλων των δημόσιων παροχών υπέρ του ιδιωτικού τομέα. Περιορισμό στην υγεία, την εκπαίδευση, την έρευνα, την ασφαλιστική κάλυψη και τους κανόνες εργασίας.

Μπορεί μια χώρα με σχέδιο υποβάθμισης όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης να ανταποκριθεί στις επιστημονικές και τεχνολογικές ανάγκες του μέλλοντος; Κι αυτό, όταν πολύ περισσότερο ο εγχώριος ιδιωτικός τομέας παραμένει σε μεγάλο βαθμό κρατικοδίαιτος, η οικονομία στρεβλή και η επιρροή της χώρας στον διεθνή στίβο, περιορισμένη. Καμία, μα καμία άμεση ξένη επένδυση δεν γίνεται στη χώρα με εξωστρεφή προσανατολισμό. Περιουσιακά στοιχεία της αναλαμβάνουν. Λοιπόν; Πόσο ισχυρή, σεβαστή και ανεξάρτητη μπορεί να γίνει μια χώρα σε τέτοιες συνθήκες;

Δεν μας λέει τίποτα το θέατρο των δανειστών που στηρίζουν την Τουρκία, επειδή εκεί έχουν ισχυρότερα συμφέροντα και απλά εμείς διεκδικούμε να χρυσώσουν το χάπι για να δικαιολογηθούμε στον λαό; Δεν ανησυχεί κανείς από τη συνεχή μείωση του ελληνικού πληθυσμού και την ραγδαία σταθερή αύξηση του αντίστοιχου της Τουρκίας; Εντάξει, άμα δεν ξέρεις τι συμβαίνει και που πάει το πράγμα δεν ανησυχείς. Κι αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος για τον ελληνικό λαό. Η άγνοια. Άγνοια για το παρελθόν, για το παρόν και το μέλλον. Μοιραία λοιπόν θα εκπληρωθεί η “προφητεία” ότι θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης και ο πρωθυπουργός μας, θα είναι ο μετρ που θα μας κουμαντάρει.