Εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο Σημίτης και για τα Γλυπτά του Παρθενώνα!

Οι ιστορίες με τα Γλυπτά του Παρθενώνα έχουν πολιτική “πελατεία”, γι’ αυτό από καιρό σε καιρό και ιδίως σε προεκλογικές περιόδους οι εκάστοτε κυβερνήσεις τα “παίζουν” στο προεκλογικό παιχνίδι. Πάνε 20 χρόνια από το 2003 όταν ο Κώστας Σημίτης ζητούσε από τον “φίλο” τότε Τόνυ Μπλερ μία πολιτική χειρονομία σχετική με τα μάρμαρα του Παρθενώνα γιατί όπως είχε πει στον διάλογο που είχε συλλάβει η κάμερα «είχε εκλογές τον επόμενο χρόνο».

Στην πραγματικότητα ζητούσε πολιτική παρέμβαση του κ. Μπλερ προκειμένου να ξεπεραστεί η αντίθεση του Βρετανικού Μουσείου. Η πάγια αντιμετώπιση των βρετανικών κυβερνήσεων είναι να απαντούν στο εκάστοτε ελληνικό αίτημα ότι τα γλυπτά είναι αρμοδιότητα του Βρετανικού Μουσείου και να παραπέμπουν σε αυτό το οποίο ακολούθως αρνείται την επιστροφή. όπως κι αν κατά καιρούς ονομάζεται, “δανεισμός”, “επανένωση” κοκ.

Τις συζητήσεις μάλιστα τότε σε επίπεδο υπουργού είχε ο Ευάγγελος Βενιζέλος και η φόρμουλα που είχε προταθεί ήταν ο μακροχρόνιος δανεισμός των μαρμάρων και η έκθεσή τους σε ειδική αίθουσα που θα διατίθετο στο Βρετανικό Μουσείο στον χώρο του Μουσείου της Ακρόπολης. Στην κατηγορία τότε του Θεόδωρου Ρουσόπουλου εκ μέρους της ΝΔ για προεκλογική εκμετάλλευση των αρχαιοτήτων, ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε απαντήσει ότι «το ενδεχόμενο εμπλοκής στις εκλογές δεν πρέπει να ακυρώσει τον εθνικό στόχο της επιστροφής».

Στον δρόμο του Κώστα Σημίτη

Η ιστορία επαναλαμβάνεται 20 χρόνια μετά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται ότι ακολουθεί τον δρόμο του Κώστα Σημίτη, αφού όπως είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, «ο πρωθυπουργός εργάζεται όλο αυτό το διάστημα ακατάπαυστα και συνομιλεί με διεθνείς προσωπικότητες για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα».

Παράλληλα εξαπέλυσε επίθεση στον Αλέξη Τσίπρα στον οποίο καταλόγισε ότι, αφού στην τετραετία του δεν έκανε τίποτε για την επιστροφή τους, τώρα «επιλέγει ως συνομιλητές του πρόσωπα που επιδίδονται σε χυδαίες αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα». Και, όπως είχε κάνει πριν από 20 χρόνια ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πρόσθεσε ότι «το θέμα ξεπερνά τους πολιτικούς κύκλους και δεν εντάσσεται σε προεκλογική αντιπαράθεση».

Το θέμα ήλθε στην δημοσιότητα από δημοσιεύματα του βρετανικού Τύπου, σύμφωνα με τα οποία είναι σε εξέλιξη μυστικές διαπραγματεύσεις, για τον δανεισμό των μαρμάρων. H βρετανική Telegraph, αναφέρει ότι με τη συμφωνία δανεισμού η Ελλάδα θα αποδεχθεί ότι η κατοχή από το Βρετανικό Μουσείο είναι νόμιμη.

Στις επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις για το ενδεχόμενο δανεισμού και με ποιους όρους και συνέπειες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε: «Είναι γνωστό ότι η διαπραγμάτευση είναι σε εξέλιξη και ότι η ελληνική πολιτεία δεν αναγνωρίζει δικαίωμα ιδιοκτησίας, νομής και κατοχής στο Βρετανικό Μουσείο. Η διαπραγμάτευση γίνεται μέσα σε συγκεκριμένο πλαίσιο αρχών, που ασπάζονται οι δύο χώρες και κυβερνήσεις και βέβαια λαμβάνοντας υπόψη ρεαλιστικά το πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί».

Τί συζητάνε οι δύο πλευρές; 

Εάν είναι έτσι, τότε το ερώτημα που προκύπτει είναι τί συζητάνε οι δύο πλευρές; Παρά τις κατά καιρούς πιέσεις τα Γλυπτά δεν επέστρεψαν και δεν πρόκειται να επιστραφούν. Το να δεχθεί το Βρετανικό Μουσείο να δώσει τα γλυπτά είναι απλώς αδύνατο, ακόμη και αν τους δανείσουμε άλλες αρχαιότητες για να εκθέσουν, όπως ελέχθει. Το λεπτό σημείο εδώ είναι ότι μέσω του δανεισμού, για τις ανάγκες της προεκλογικής χρήσης, ενέχει ο κίνδυνος να αναγνωριστεί κυριότητα στο Βρετανικό Μουσείο.

Ο Γιώργος Γεραπετρίτης, ο οποίος φέρεται να εμπλέκεται στην διαπραγμάτευση, εμφανίστηκε δημοσίως για να καθησυχάσει όσους θεωρούν βάσιμο τον κίνδυνο οριστικής απεμπόλησης των αρχαιοτήτων από το ελληνικό κράτος. Αναγνώρισε πως οτιδήποτε εκτός από την ολική επιστροφή θα συνιστά απεμπόληση δικαιώματος. Παρόλα αυτά η κυβέρνηση επιμένει να συζητά. Η προεκλογική ανάγκη είναι αδήριτη και το “εθνικό κοινό” έχει αρχίσει και εγκαταλείπει τη ΝΔ.

Παλαιότεροι πολιτικοί παρατηρητές πάντως θυμούνται τον Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος έλεγε για τον πατέρα Μητσοτάκη ότι «δεν θα πουλήσει απλώς και τη Ακρόπολη, θα τη δώσει και μισοτιμής»…