Ένα απέραντο “πλυντήριο” η Κύπρος – Εκτεθειμένη η κυβέρνηση

Η Κύπρος δεν είναι η μόνη χώρα, η οποία εφαρμόζει πρόγραμμα παραχώρησης υπηκοότητας. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα, το οποίο έχει υιοθετηθεί από διάφορα κράτη στη βάση συγκεκριμένων κριτηρίων και προϋποθέσεων. Το κύριο, το βασικότερο, είναι η προστασία της φήμης της χώρας, του κράτους. Αυτό και προφανώς σε σχέση με την κυπριακή εκδοχή του προγράμματος πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Δεν ήταν στην ατζέντα των διαχειριστών. Στην Κύπρο υιοθετήθηκε η λογική του αεριτζή, της αρπαχτής.

Το κράτος σωστά δεν πωλεί διαβατήρια. Ενθαρρύνει –κατά την ακρίβεια, θέτει ως προϋπόθεση– τις επενδύσεις, καθορίζοντας μια οροφή για το ύψος των χρημάτων. Την ίδια ώρα, το θέμα της παραχώρησης διαβατηρίων εισήλθε στο παιχνίδι του εμπορίου. Εισήλθε σε μια τροχιά, τη γνωστή, της αλυσίδας των ιδιωτικών συμφερόντων, που ενίοτε εμπλέκονται τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια γραφεία. Εμπορευματοποιήθηκε η κυπριακή ιθαγένεια, το κυπριακό διαβατήριο και αυτό δύσκολα ανατρέπεται ως εικόνα.

Το θέμα συντηρείται στο προσκήνιο, καθώς είναι σαφές πως το σύστημα «έμπαζε νερά» από παντού. Λειτούργησαν τα γνωστά κανάλια υπόγειας συνεννόησης, που αφήνουν όλους ευχαριστημένους. Λειτούργησαν οι γνωστές συνεννοήσεις, που ο αποδέκτης αρπάζει το αίτημα στον αέρα και το υλοποιεί στο άψε-σβήσε. Δεν το κάνει, βεβαίως και για τα άλλα θέματα, όταν πρόκειται αιτήματα «κοινών θνητών» ή επηρεάζονται κοινωνικές ομάδες που δεν έχουν από τον ήλιο μοίρα. Το θέμα δεν θα φύγει από το προσκήνιο, εφόσον όσα δημοσιοποιούνται επιβεβαιώνουν το σκάνδαλο.

Κι ας κόπτονται τώρα οι κυβερνώντες πως η διατήρηση του ζητήματος τούτου στη δημόσια σφαίρα κάνει ζημιά στην εικόνα της χώρας. Αυτό δεν το σκέφθηκαν όταν παρέλαυναν ενώπιον τους τα δικηγορικά και τα ελεγκτικά γραφεία και ικανοποιούνταν τα αιτήματά τους! Δεν σκέφτονται στην πραγματικότητα για την εικόνα του κράτους, επειδή διαφορετικά θα λειτουργούσαν εάν τους ένοιαζε. Η μικρή πολιτική και οικονομική ελίτ είναι παντός καιρού και καταφέρνει να έχει προνομιακή μεταχείριση.

Η Κύπρος-“πλυντήριο”

Σε ένα κράτος σοβαρό τα πάντα δεν πρέπει να περνούν από οικονομικούς υπολογισμούς, ούτε μέσα από το πελατολόγιο λογιστών, δικηγόρων κ.λπ. Κι όμως, το κράτος, όπως μεταδόθηκε χωρίς να διαψευστεί, διαδραμάτισε ρόλο διευκολυντή. Είχε τον ρόλο τροχονόμου σε έναν αγώνα με έπαθλο την κυπριακή ιθαγένεια. Και μετά την παραχώρηση του διαβατηρίου τι; Δεν ελέγχεται η δράση, η συμπεριφορά του κατόχου; Πήραν το διαβατήριο και τέλος; Τους μένει εσαεί;

Η πραγματικότητα δεν αλλάζει γι’ αυτό και το όλο πρόγραμμα είναι προβληματικό. Και χαλαρότητα στην παραχώρηση (με τις αλλαγές διαφοροποιείται η κατάσταση, βελτιώνεται) και ανύπαρκτος μηχανισμός παρακολούθησης και ελέγχου των νέων κατόχων. Σήμερα λέγεται πως θα πρέπει να αφαιρούνται υπηκοότητες για όσους παρανομούν. Το ζητούμενο είναι να μην παραχωρούνται σε ανθρώπους που οι δραστηριότητές τους δεν είναι και τόσο διαφανείς. Το ζητούμενο είναι να υπάρχει μηχανισμός αφαίρεσης της υπηκοότητας με συνοπτικές διαδικασίες και όχι να μελετάται το ενδεχόμενο αυτό μετά που θα δημοσιοποιηθούν στοιχεία.

Η κυβέρνηση είναι εκτεθειμένη. Και θα εξακολουθήσει να παραμένει εκτεθειμένη όσο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αφήνει στο απυρόβλητο και όσους προωθούν προβληματικές υποθέσεις για εξασφάλιση υπηκοοτήτων. Εκτός κι εάν θεωρεί πως είναι καλύτερα να εκτίθεται η Κύπρος παρά τα γνωστά γραφεία, που πλουτίζουν κι ας καίγεται η χώρα. Τώρα που έμαθαν και το τοξικό κλίμα έχουμε να δούμε πολλά. Το πολιτικό σύστημα με λογικές «παιδικής χαράς» και του «μάλωσα για πάντα και όλες τις ημέρες», αποκαλύπτουν πως ο πάτος δεν είναι το τέλος. Οι παλιοί καλοί καιροί του μελώματος πέρασε ανεπιστρεπτί.