Ένας απολογισμός της διπλωματίας του Κυριάκου…

Συγκεκριμένα η χώρα μας απλώς παρακολουθεί το ταχύτατα μεταβαλλόμενο διεθνές σκηνικό – από τον πόλεμο Ισραήλ-Ιράν ως την ένταση στα στενά του Ορμούζ – χωρίς να προτάσσει δική της φωνή ή πρωτοβουλία. Η έλλειψη ενεργού ρόλου αφαιρεί από την Αθήνα τον τίτλο της “διπλωματικά αναβαθμισμένης” που επεδίωξε το Μέγαρο Μαξίμου μετά το 2019, με αποτέλεσμα ένα ακόμα κυβερνητικό επιχείρημα να καταρρέει.

Την ώρα λοιπόν που οι “ισχυροί” αντιπαρατίθενται στο διπλωματικό πεδίο της Μέσης Ανατολής, η Αθήνα περιορίζεται σε δελτία Τύπου και ερμηνείες τρίτων. Δεν υιοθετεί θέση, δεν αναλαμβάνει διπλωματική πρωτοβουλία, δεν εκπλήσσει με νέα βήματα.

Το κεντρικό κυβερνητικό αφήγημα ότι η Ελλάδα σήμερα έχει αυξημένη επιρροή και ευρωπαϊκή-διατλαντική βαρύτητα, βυθίζεται με τον χαρακτηριστικότερο των τρόπων, καθώς στη πράξη, η χώρα φαίνεται απλώς θεατής, αναζητώντας τα διεθνή γεγονότα μετά από αυτά και όχι μπροστά από αυτά.

Στην αντίπερα όχθη συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Η Τουρκία εξακολουθεί να είναι παρούσα – και μάλιστα σε ρόλο διαμεσολαβητή. Από το Ιράν και τη Ρωσία ως την Κύπρο και την Ουκρανία, η Άγκυρα συνδιαλέγεται με τους ισχυρούς. Εύλογα λοιπόν δημιουργείται ένας πολύ έντονος προβληματισμός ότι η Τουρκία κερδίζει το γεωπολιτικό προβάδισμα, ενώ η ελληνική διπλωματία αδυνατεί να αντιπαρατεθεί με ίδια δυναμική.

Σε πιο ”φρέσκα” νέα, η ”κυβέρνηση” της Ανατολικής Λιβύης προβαίνει σε απειλές με δικές της ”έρευνες” στην περιοχή των Οικοπέδων νοτίως της Κρήτης, δημιουργώντας στο σημείο εκείνο ένα νέο ”μέτωπο”, την στιγμή που διατηρείται αυτό με την Τρίπολη, για το οποίο οφείλει η κυβέρνηση να κινητοποιηθεί εγκαίρως.

Βολές για Γεραπετρίτη

Στο σημείο αυτό να τονίσουμε πως “πληθαίνουν” εντός της Πειραιώς οι φωνές που χαρακτηρίζουν εντελώς αχρείαστη και ανούσια την αλλαγή σκυτάλης στο υπουργείο Εξωτερικών, έπειτα από τις εκλογές του 2023. Ο Γιώργος Γεραπετρίτης αντιμετωπίζεται πλέον από αρκετούς ως ένα πρόσωπο που δε διαθέτει το απαραίτητο εκτόπισμα ώστε να εκπροσωπεί διπλωματικά τη χώρα εν μέσω τέτοιου είδους και έντασης εξελίξεων. Ειδικότερα όταν μπαίνει στη “ζυγαριά” με τον προκάτοχο του, Νίκο Δένδια.

Ωστόσο αυτό που γίνεται εύκολα αντιληπτό είναι πως η επιλογή Γεραπετρίτη ήταν αποτέλεσμα της διάθεσης του Μαξίμου να λάβει θέση στην Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας κάποιος ο οποίος να μπορεί να επηρεάζεται ευκολότερα από το πρωθυπουργικό γραφείο. Εν ολίγοις μοιάζει πασιφανές πως ο “πραγματικός” υπουργός Εξωτερικών είναι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Σε κοινοβουλευτικούς κύκλους της Νέας Δημοκρατίας, στελέχη που κάποτε στήριζαν την εξωτερική στρατηγική της κυβέρνησης, σήμερα αντιδρούν. Μάλιστα δεν διστάζουν να τονίσουν ότι η κριτική του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά για το “κούρεμα” του διπλωματικού ρόλου της χώρας, δεν ήταν υπερβολή, αλλά προειδοποίηση.

Μάλιστα οι ίδιοι κύκλοι θεωρούν πως αν συνεχιστεί η εν λόγω ”παθητική στάση” της κυβέρνησης σε διπλωματικό επίπεδο, τόσο συντόμως τα κόμματα που βρίσκονται δεξιότερα της ΝΔ, θα δουν τα ποσοστά τους σταδιακά να αυξάνονται….