Ένας κλόουν αποδομεί το αφήγημα των αρχουσών ελίτ

Η είδηση που ανακοινώθηκε από το Μαξίμου, έλεγε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα καλέσει τους διευθύνοντες συμβούλους των συστημικών τραπεζών και θα τους ρωτήσει γιατί αύξησαν τις τιμές υπηρεσιών σε όλους τους πελάτες που χρησιμοποιούν πιστωτικές και χρεωστικές κάρτες, συναλλασσόμενοι στα ΑΤΜ. Γιατί αυτό πρέπει να το κάνει ένας πρωθυπουργός και όχι η αρμόδια ανεξάρτητη αρχή της Επιτροπής Ανταγωνισμού, που έχει την ευθύνη να αντιμετωπίζει πολιτικές καρτέλ και αθέμιτου ανταγωνισμού;

Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Πρώτον, διότι όλες σχεδόν οι Ανεξάρτητες Αρχές έπαψαν να είναι ανεξάρτητες. Δεύτερον, το σύστημα των χορηγών που κατάφερε να επιβάλει την δική του αρεστή κυβέρνηση, επιθυμεί έναν καπιταλισμό χωρίς κανόνες, ή με κανόνες που οι ίδιοι θα εισηγηθούν στον παραλήπτη των χορηγιών τους. Τρίτον, διότι όλοι πρέπει να μάθουμε, πόσο ευαίσθητος για τα λαϊκά συμφέροντα είναι ο πρωθυπουργός μας.

Μια άλλη είδηση που διάβασα αυτή την εβδομάδα, έλεγε πως και ο τρίτος ανακριτής στην υπόθεση του πλοίου “Noor One”, το οποίο μετέφερε δύο τόνους ηρωίνης, τελεί υπό παραίτηση. Μόλις λίγους μήνες μετά, που η προηγούμενη ανακρίτρια παραιτήθηκε και έφυγε μετανάστρια στις ΗΠΑ! Αν κάτι τέτοιο συνέβαινε στην Αγγλία, τη Γερμανία ή τη Γαλλία, θα ήταν μεγάλο θέμα για τα ΜΜΕ και αντικείμενο ερευνητικής δημοσιογραφίας.

Άριστοι και φαύλοι

Πριν μια εβδομάδα προβλήθηκε ντοκιμαντέρ της κρατικής ελβετικής τηλεόρασης για το διεθνές σκάνδαλο της Novartis, της φαρμακευτικής εταιρείας που έχει έδρα την Ελβετία. Όσοι το είδαν το θεώρησαν συγκλονιστικά αποκαλυπτικό. Το θέμα είναι ότι εδώ, στην άμεσα ενδιαφερόμενη Ελλάδα, δεν το είδε κανείς. Και δεν το είδε όχι από δική του επιλογή, αλλά από επιλογή των καναλαρχών, οι οποίοι, ως χορηγοί της ΝΔ, αποφασίζουν τι είναι και τι δεν είναι είδηση, τι πρέπει και τι δεν πρέπει να μάθει ο πολίτης.

Γιατί να μάθουν οι πολίτες ότι στο συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης ακούγεται να λέει πως «μπορεί η Novartis να χρημάτιζε γιατρούς και πολιτικούς, αλλά έσωζε ζωές»; Είναι άραγε αυτή η κατάλληλη στιγμή για τέτοια δήλωση, όταν η Βουλή έχει παραπέμψει τον τέως αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης κ. Παπαγγελόπουλο με την κατηγορία, πως αυτός έστησε τη σκευωρία;

Πρόσφατα αποκαλύφθηκε στα κοινωνικά δίκτυα, ότι δύο βουλευτές του κόμματος των αρίστων της ΝΔ (ο Γ. Κωτσός της Καρδίτσας και ο Γ. Κοτρωνιάς της Φθιώτιδας) προσέλαβαν στο γραφείο τους, ως πονηροί πολιτευτές, ο ένας τη σύζυγο του άλλου! Όλα αυτά για να μη φανεί η πρόκληση ότι αυξάνουν τα οικογενειακά έσοδά τους από τον κρατικό προϋπολογισμό, ουσιαστικά με δύο αργομισθίες. Καμία κοινοβουλευτική επιτροπή του κόμματός τους δεν τους κάλεσε σε απολογία, ούτε φυσικά ο κ. πρωθυπουργός τους επέπληξε. Η είδηση δεν θεωρήθηκε σοβαρή για καναλάρχες και εκδότες που στηρίζουν τη ΝΔ.

Του ξέφυγε ο Τζόκερ!

Η μόνη ιστορία που εξέπληξε και έπληξε την κυβέρνηση, την οποία δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν τα συστημικά ΜΜΕ, ήταν τα πρόσφατα περιστατικά με ελέγχους της αστυνομίας σε κινηματογραφικές αίθουσες, όπου παιζόταν η ταινία “Τζόκερ”. Ήταν από τις λίγες φορές που τα κοινωνικά δίκτυα πρωταγωνίστησαν και ανέδειξαν ένα σοβαρό θέμα, τουλάχιστον στο δυναμικό κοινό που κάνει εκτεταμένη χρήση των νέων μέσων.

Ενώ για παράδειγμα στη Γαλλία η συγκεκριμένη ταινία κρίθηκε ακατάλληλη κάτω των 12 ετών, εδώ η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Πολιτισμού, που ειδοποίησε τις αστυνομικές αρχές να κάνουν έλεγχο, ανέβασε το όριο στα 18. Αγνόησε ή αδιαφόρησε για το γεγονός πως έχουν δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα όλοι οι πολίτες που έχουν συμπληρώσει το 17ο έτος της ηλικίας τους.

Δεν ήταν συντηρητισμός. Ήταν πολιτικός φόβος. Η ταινία δεν έδειχνε τον πλούσιο και υγιή Μπάτμαν να κατατροπώνει, σε συνεργασία με τις αρχές, τους κακούς. Εδώ πρωταγωνιστής ήταν ένας κλόουν, φτωχός και άρρωστος, που αγωνιζόταν να ζήσει την επίσης άρρωστη μητέρα του. Η ιστορία αφορούσε τη διάλυση –λόγω κρατικών περικοπών– της κοινωνικής πρόνοιας και των παροχών Υγείας. Η οργή τού –χωρίς φάρμακα– κλόουν και των κάθε λογής αποκλεισμένων ήταν φυσικό επακόλουθο να στραφεί εναντίον της απληστίας και της σκληρότητας.

Που καταλήγουμε; Όπως αναφέρει ο Αυστριακός συγγραφέας και ερευνητής δημοσιογράφος Έρνεστ Αλεξάντερ Ράουτερ: «Με τον πανταχού παρόντα ελεγχόμενο μηχανισμό των πληροφοριών και την επιρροή των σχολείων και της θρησκείας στους απροστάτευτους εγκεφάλους των νέων, μπορεί κανείς να εξαπατήσει ακόμα και έξυπνους ανθρώπους, σε βαθμό που να πανηγυρίζουν για την ίδια τη θανατική καταδίκη τους».