Έχουν πολιτική για την Ευρώπη τα κόμματα;

Ένα ενδιαφέρον που θα μπορούσε να δικαιολογηθεί έχοντες υπόψη ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θεσπίζει νόμους για το περιβάλλον, την ασφάλεια, τη μετανάστευση, τις κοινωνικές πολιτικές, τα δικαιώματα των καταναλωτών, την οικονομία, το κράτος δικαίου και πολλά άλλα, που ενσωματώνονται υποχρεωτικά στο εθνικό δίκαιο των κρατών-μελών της Ένωσης. Παράλληλα, το Ευρωκοινοβούλιο εκλέγει τον πρόεδρο της Επιτροπής (Κομισιόν), εγκρίνει και ελέγχει τους Επιτρόπους, ψηφίζει τους προϋπολογισμούς της Ένωσης και βεβαίως έχει ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση των εξωτερικών σχέσεων της.

Αν μάλιστα σε όλες αυτές τις προκλήσεις προστεθούν και οι γεωπολιτικές συγκρούσεις στις οποίες έχει εμπλακεί η Ένωση, με προεξάρχουσα αυτήν με την Ρωσική Ομοσπονδία και τον πόλεμο στην Ουκρανία, τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική, το πρόβλημα της Κύπρου, την ενεργειακή κρίση, την οικονομική ύφεση, τις επιπτώσεις από την εξελισσόμενη κλιματική αλλαγή και την περιβαλλοντική υποβάθμιση, γίνεται φανερό το αυξημένο ενδιαφέρον των συμπολιτών μας για την συμμετοχή τους στο Ευρωκοινοβούλιο.

Τί πιστεύουν τα κόμματα για την Ευρώπη;

Θα έλεγε μάλιστα κάποιος, ότι αυτές ακριβώς οι προκλήσεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ένωση –κι ακόμη περισσότερο η χώρα μας– είναι τόσες μεγάλες και οι απαντήσεις σ’ αυτά τόσο διαφορετικές και σύνθετες, ώστε να δικαιολογούν το μεγάλο αριθμό υποψηφίων και βεβαίως την κατάθεση πολλών διαφορετικών απόψεων στο δημόσιο διάλογο. Λογικό ακόμη, θα ήταν, τα πολιτικά κόμματα που εκπροσωπήθηκαν στο προηγούμενο Ευρωκοινοβούλιο να παρουσιάσουν τα συγκεκριμένα σημεία συμφωνίας και διαφωνίας τους για τις αποφάσεις και τα πεπραγμένα της Ένωσης. Οι αρχηγοί των ελληνικών κοινοβουλευτικών ομάδων στο Ευρωκοινοβούλιο δε θα ήταν λογικό, πέρα από τα “ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα”, να ενημερώσουν τους ψηφοφόρους τους τι πήγε και τι δεν πήγε καλά κατά τη διάρκεια των πέντε ετών της θητείας τους και για ποιο λόγο;

Κι ύστερα, καθώς παρακολουθούμε την ανακοίνωση των καταλόγων των υποψηφίων, πόσο «εξωπραγματικό» θα ήταν να περιμένει κανείς – τουλάχιστον από τα κοινοβουλευτικά κόμματα – να παρουσιάσουν την κριτική αλλά και τις προτάσεις τους για τα προβλήματα που απασχολούν την Ένωση; Τι είδους προεκλογική παρουσίαση θέσεων για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αυτή που παρακολουθούμε αυτό το διάστημα από τα κοινοβουλευτικά κόμματα;

Ευρώπη και αντιπολίτευση

Πώς ακριβώς συνδέονται τα θέματα των Τεμπών, της ενδοοικογενειακής βίας, των παρακολουθήσεων, του «πόθεν έσχες» των πολιτικών μας και του κατά παράβαση των προβλέψεων του Συντάγματος αιτήματος προσφυγής σε εθνικές εκλογές με τις ευρωεκλογές;

Σαράντα έξη κόμματα μετέχουν στις εκλογές για την ανάδειξη 21 ευρωβουλευτών, και οι πολιτικές ηγεσίες, ιδιαιτέρως της αντιπολίτευσης στο εθνικό κοινοβούλιο, προσπαθούν να πείσουν το εκλογικό σώμα ότι το διακύβευμα δεν είναι τι θα υποστηρίξουν οι εκπρόσωποί μας στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά αν και σε ποιο βαθμό θα δοθεί μήνυμα δυσαρέσκειας προς την κυβερνώσα παράταξη κι αν θα αλλάξει η δημοσκοπική σειρά μεταξύ δεύτερου, τρίτου και τέταρτου κόμματος. Βεβαίως, είναι κατανοητή η αγωνία τους για τα ποσοστά των κομμάτων τους το βράδυ των ευρωεκλογών, καθώς ενδέχεται να αμφισβητηθεί και η ίδια τους η θέση στο κόμμα τους. Δεν είναι και δεν μπορεί να είναι όμως κατανοητή, η άρνηση τους να ανταποκριθούν στις θεσμικές υποχρεώσεις τους, δηλαδή να ασκήσουν κριτική για τα πεπραγμένα των απερχόμενων ευρωβουλευτών και κυρίως να αναζητήσουν και να προτείνουν λύσεις.

Αν αυτή εξακολουθήσει να είναι η θέση των κομμάτων της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, τότε η λύση θα μπορούσε να αναζητηθεί στο χώρο της τέταρτης εξουσίας. Αν δηλαδή τα μέλη της αναλάμβαναν την πρωτοβουλία να θέσουν αυτά τα κατάλληλα ερωτήματα στο δημόσιο διάλογο. Θα μπορούσαν;