Φυσική ή “φυτική” ηγεσία; – Ο Κουτσούμπας για τον Κασσελάκη

Η πρόσφατη σκωπτική αναφορά του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ στο πρόσωπο του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο απεκάλεσε “φυντανάκι”, θέτει –πέραν του φοβικού λαϊκισμού– το ερώτημα “πώς, από ποιους, με τι προσόντα και για ποιο λόγο εκλέγεται ένας ηγέτης κόμματος”. Οι πιθανές απαντήσεις πολλές και διάφορες.

Άλλοι θεωρούν ότι παρεμβαίνουν άνωθεν ή υπογείως ‘σκοτεινές δυνάμεις’ του εξωτερικού και προωθούν έναν “πρακτορίσκο”. Άλλοι πιστεύουν στην επιβολή από το ντόπιο κατεστημένο και τα ελεγχόμενα από αυτό ΜΜΕ ενός “δικού τους”. Άλλοι θέτουν ως μοναδικό κριτήριο την αναγνωρισιμότητα και την ελκυστικότητα του υποψηφίου, ο οποίος θα τους δώσει την πολυπόθητη εξουσία.

Άλλοι ισχυρίζονται ότι ο λαός –προφανώς δια μέσου των σκληρών κομματικών μηχανισμών– επιλέγει δημοκρατικά και παμψηφεί(;), εκείνους που θα υπηρετήσουν καλύτερο το ταξικό συμφέρον. Βέβαια, άπαντες οι ανωτέρω ξεχνούν τις βασικές αρχές και τα κριτήρια όταν –για οποιονδήποτε λόγο– αποφασίζουν να αποκαθηλώσουν τον από τους ίδιους επιλεγέντα και εκλεγέντα “ηγέτη”, ο οποίος “πρόδωσε” κλπ κλπ.

Το επίσης ενδιαφέρον δεύτερο ερώτημα είναι γιατί πολλές φορές ο παράκλητος έχει χαρακτηριστικά “κομματικού φυτού” ή “πολιτικού σαπρόφυτου”, αλλά λόγω συγκυρίας και σκοπιμότητες οι εκλέκτορες κάνουν ότι δεν το βλέπουν. Επειδή έχει το πολιτικό σύστημα ξεμείνει από “πραγματικούς ήρωες”, το κάθε κόμμα αρκείται στο να ονοματίζει “αγωνιστές” μόνο τα δικά του μέλη. Αυτά, στο μόνο που έχουν διακριθεί είναι ότι υπήκουσαν αδιαμαρτύρητα στα κελεύσματα του “ιερατείου”. Έτσι τα “στεφανώνει” με την ανάδειξή τους στα ανώτατα κομματικά αξιώματα.

Το πρόβλημα γι’ αυτούς τους παλιομοδίτες της κοοπτάτσιας και της κομματικής “αιμομιξίας” είναι ότι πέρασε η εποχή τους και λειτουργούν –εκόντες/άκοντες– σαν “λουδίτες”. Οι στημένες και προκατασκευασμένες πλειοψηφίες των οργάνων δεν αντιστοιχούν σε τίποτα με τις απαιτήσεις της κοινωνίας του 2024 κι όχι του 20ου αιώνα. Oι ηγέτες-καρικατούρες, οι ανεύθυνοι ισόβιοι άρχοντες και όλο τα παρακοιμώμενο σύστημα πρέπει να περάσει στα αρχεία της Ιστορίας.

Αν η “φυτική” ηγεσία καλλιεργείται για ορισμένους στους κήπους της διαπλοκής, η “φυσική” εξουσία πολλών κομμάτων έχει έντονα χαρακτηριστικά νεποτισμού, οικογενειοκρατίας, αναξιοκρατίας, δοσοληψιών, συσχετισμών συμφερόντων και μη καθαρών συνδιαλλαγών. Αυτό ας το θυμούνται όλοι οι κήνσορες και μη θεράποντες.

ΥΓ. Αν τα φυντανάκια είναι  άγουροι μικροί βλαστοί, η γλάστρα όπου αναπτύσσονται οι κομματικοί “φύτουλες” ποια είναι;