Για ένα άλλο πολιτικό σύστημα - Το βασικό πρόβλημα του πολιτεύματος

Η πολύπλευρη κρίση που μαστίζει την χώρα μας, αλλά και η εν όψει έναρξη της διαδικασίας αναθεώρησης του Συντάγματος φέρνουν στο προσκήνιο την προβληματική για τις αλλαγές που χρειάζεται να γίνουν στο πολιτικό μας σύστημα. Έναν από τoυς βασικούς παράγοντες που οδήγησαν στην κρίση. Δεν πρέπει να μπερδεύουμε την δικαιολογημένη οργή κατά πολιτικών προσώπων, που γίνονται επίορκοι εκμεταλλευτές του αξιώματος-λειτουργήματός τους, με την ανάγκη αλλαγών στο πολιτικό σύστημα, το οποίο τους επιτρέπει να γίνουν τέτοιοι.

Είναι άλλο πράγμα ο πολιτικός που “τα αρπάζει”, ή που μπαίνει σε διαπλοκή με επιχειρηματικά συμφέροντα, ή που κάνει “επάγγελμά” του το ρουσφέτι. Και άλλο πράγμα το σύστημα λειτουργίας της πολιτικής, που τα επιτρέπει όλα αυτά, δεν τα εμποδίζει, δεν τα ελέγχει και δεν τα τιμωρεί.

Όποια και όσα πολιτικά πρόσωπα και αν αλλάξουμε ή ρίξουμε στον καιάδα, δεν είναι καθόλου βέβαιο, ότι, μεταξύ εκείνων που θα τα διαδεχθούν, δεν θα υπάρξουν νέοι “επίορκοι”, αν το σύστημα λειτουργίας της πολιτικής παραμείνει το ίδιο. Και αντίθετα, μπορεί γνωστά, ικανά και έντιμα πολιτικά πρόσωπα να συμπεριφερθούν σωστά, εάν η στρεβλή λειτουργία του πολιτικού συστήματος δεν τους εξωθεί στο αντίθετο.

Άρα το θέμα μας δεν είναι τόσο -και πάντως δεν είναι μόνο- ο εκτονωτικός της οργής μας κολασμός ή εξοβελισμός πολιτικών προσώπων. Το θέμα μας είναι κυρίως η αλλαγή, η βελτίωση του πολιτικού συστήματος. Έτσι ώστε να μην είναι δυνατό και πάντως να μην είναι εύκολο, για τον όποιο πολιτικό, ανεξέλεγκτα και ατιμώρητα, να αυθαιρετεί, να παρασπονδεί, να διαπλέκεται, να παρανομεί ή να ρουσφετολογεί.

Προϋπόθεση για ριζική και αποτελεσματική αλλαγή-βελτίωση του πολιτικού συστήματος είναι να υλοποιηθεί η κύρια αρχή στο δημοκρατικό πολίτευμα. Η πλήρης και πάντως η μέγιστη δυνατή ανεξαρτησία μεταξύ των τριών βασικών λειτουργιών του: Της Εκτελεστικής (Κυβέρνηση), της Νομοθετικής (Βουλή) και της Δικαστικής (Δικαιοσύνη). Χωρίς αυτήν την ανεξαρτησία, που σήμερα δεν υπάρχει, καμιά αλλαγή του πολιτικού συστήματος δεν θα είναι ουσιαστική και αποτελεσματική.

Αντί να σιχτιρίζουμε

Για να γίνουν κατορθωτά τα παραπάνω, πρέπει οι αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, που θα αφορούν δημόσιους θεσμούς, κόμματα, πολιτικά πρόσωπα, κυβερνητικούς παράγοντες, βουλευτές, δικαστές και γενικά δημόσιους λειτουργούς, να μην επιτρέπουν θεσμικά, να εμποδίζουν αποφασιστικά και να αποτρέπουν αποτελεσματικά παρασπονδίες και πολιτικές παρανομίες.

Τέτοιες αλλαγές γίνονται με συνταγματικές και νομοθετικές τροποποιήσεις. Μήτρα όλων το Σύνταγμα, ο υπέρτατος νόμος του κράτους. Και επειδή η συζήτηση για συνταγματικές αλλαγές θα ανοίξει προσεχώς, καλό είναι, αντί να σιχτιρίζουμε γενικά και αόριστα, να προτείνουμε και να απαιτήσουμε αλλαγές, που κατατείνουν στα παραπάνω. Έτσι ώστε, όχι απλά να τιμωρούνται επίορκοι πολιτικοί και γενικά δημόσιοι λειτουργοί, για όσα κακώς διαπράττουν, βλάπτοντας την κοινωνία και την χώρα, αλλά να μπει οριστικά φραγμός σε τέτοιες έκνομες και αντικοινωνικές συμπεριφορές.

Διότι αν δεν θέλουμε να παρανομεί ο πολιτικός, ο υπουργός, ο βουλευτής αλλά και ο δικαστικός και ο δήμαρχος και κάθε δημόσιος λειτουργός, πρέπει, πριν και παράλληλα με την ανάγκη τιμωρίας, να αφαιρέσουμε τα κίνητρα και τις δυνατότητες της παρανομίας. Για να μην επαναλαμβάνονται τα ίδια. Άρα δεν αρκεί, για παράδειγμα, να καταργήσουμε ή να αλλάξουμε επί το αυστηρότερο τον απαράδεκτο νόμο περί ευθύνης υπουργών. Πρέπει να αλλάξουμε ριζικά το πολιτικό σύστημα. Πάμε λοιπόν, να προβληματισθούμε, να προτείνουμε και να απαιτήσουμε.

Υ.Γ.: Για την τιμή που μου έκανε ο κ. Πέτρος Πιζάνιας να αναφερθεί σε εμένα επωνύμως και σε κείμενο μου για τον μνημονιακό γολγοθά: Δεν είναι κακό να διαφωνούμε. Κακό θα ήταν να μην διατυπώνονται δημόσια οι διαφορετικές απόψεις. Και να κρίνονται. Ευτυχώς στο φιλόξενο SLpress δεν εμποδίζονται. Έτσι διάβασα και εγώ τις ενδιαφέρουσες απόψεις και κρίσεις του φίλτατου κ. Πιζάνια. Τον ευχαριστώ για την τιμή.