Για να ξεκαβαλήσουν κάποιοι το αριστερό καλάμι…
14/05/2024
«Ορισμένοι ανταλλάσσουν το ψέμα με την εξουσία»
Γιάννης Μόσχος, Τοκορόρο
Ενώ το τέλος της Αριστεράς[ως ιδεολογίας ή και ηθικής] δεν προ-βλέπεται ιστορικά,΄κοινωνικά, ταξικά, το τέλος ορισμένων ‘αριστερών μορφωμάτων’, όχι μόνο προ-βλέπεται, αλλά συνεχώς επι-βεβαιώνεται [από τις πράξεις ή και παραλείψεις των ηγετικών ομάδων].
Η γενικευμένη από τη βάση καχυποψία ότι τα ανώτερα στελέχη, από τη Μεταπολίτευση και μετά, το μόνο που κάνουν είναι να σταθεροποιούν την καρέκλα τους, παπαγαλίζοντας τα ίδια κλισέ και τσιτάτα, έχει οδηγήσει σε απομάγευση τα ιδανικά και ιδεώδη του χώρου. Ακόμα και οι ρομαντικοί που κινούνται στο ‘μυθικό τοπίο’, περισσότερο έλκονται από τη φασαρία των φαντασμάτων, παρά από τις αλήθειες της λογικής. Από την άλλοι πολλοί ’λύκοι’ γίνανε αρνάκια και πολλοί ‘επαναστάτες κατάντησαν κρυόκωλοι’ [Ροζέ Βαγιάν, 1968].
Κανένα αριστερό κόμμα δεν συν-εργάζεται με κάποιο άλλο, κανένας αρχηγός δεν δίνει προβάδισμα σ’ έναν άλλον, οι δήθεν εκκλήσεις για ‘προγραμματικές συγκλίσεις’ αποτελούν ή δηλώσεις αμηχανίας ή προφάσεις εν αμαρτία, όμως και ουδείς παραιτείται λόγω λαθεμένου σχεδιασμού, αποτυχημένης στρατηγικής ή πολιτικών αδιεξόδων.
Στα υψηλά κλιμάκια των λεγόμενων παραδοσιακών σοσιαλιστικών/αριστερών κομμάτων επικρατεί άλλοτε αβάσιμη αλαζονεία κι άλλοτε μακάριος εφησυχασμός, αρκεί βέβαια να μην αμφισβητείται το Ιερατείο, διότι τότε αρχίζουν οι ‘εσωτερικές εκκαθαρίσεις’. Το κυνήγι για [μόνιμη;] εξουσία και δύναμη έχει αλλοιώσει την προσωπικότητα και συμπεριφορά αρκετών ‘ηγετίσκων’, με συνέπεια τα λάθη να βαπτίζονται αναγκαίες αποκλίσεις και οι ανίερες συμμαχίες να παρουσιάζονται σαν εκλογική στρατηγική. Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός ή οι ίδιοι να κατέβουν οικειοθελώς από το ‘καλάμι‘, ή να τους αποκαθηλώσουν από τους στύλους της ηγεσίας οι πολίτες, διότι αντί να φωτίζουν αντίθετα, συσκοτίζουν ιδιοτελώς την πραγματικότητα.
Ένας ιδιότυπος αριστερός[;] λαϊκισμός έχει σκεπάσει τον ηθικό και ιδεολογικό ουρανό της χώρας και φοβάμαι ότι πολύ σύντομα τα σύννεφα της ακροδεξιάς θα κρύψουν τον ήλιο της όποιας ελπίδας. Οι αριστεροί πολίτες έχουν πληρώσει ακριβά τις ιδέες και απόψεις τους στο παρελθόν, για αυτό διεκδικούν από τους ηγέτες των αριστερών μορφωμάτων πίστη στη Δημοκρατία και τους θεσμούς της, προσωπική συνέπεια και ειλικρίνεια, εντιμότητα και λογοδοσία, διαφάνεια και έλεγχο.
Αν δεν διαθέτουν αυτές τις ιδιότητες σε τί άραγε διαφέρουν από τους άλλους; Στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα που λένε τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης προς ίδιον όφελος;
ΥΓ. Είναι δίκαιο ν’ αφανίζεται μία ζωή, για τις ιδέες αλλονών; [Πάνος Νιαβής, Δέκα πόντους μαύρο χιόνι]
