Για τα κριτήρια της Κοπεγχάγης δεν γίνεται δεκτή η Τουρκία στην ΕΕ;

Τα κριτήρια της Κοπεγχάγης για να γίνει χώρα-μέλος της τότε ΕΟΚ (νυν Ευρωπαϊκής “διαίρεσης”) ήσαν πολιτικά (σεβασμός της λαϊκής κυριαρχίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συχνά αντικρουόμενων), οικονομικά (“ελεύθερη” οικονομία και αγοραίοι “κανόνες” – τακτικά παραβιαζόμενοι) και κοινωνικά (ισότητα των δύο φύλων που επεκτάθηκε και στο τρίτο). Στην ουσία, ένα ήταν το κριτήριο: Οι υπό ένωση χώρες να είναι Χριστιανικές (ο λόγος που η Αλβανία δεν έγινε ακόμη δεκτή στην ΕΕ, αλλά θα παραβιαστεί κι αυτό).

Η αιτία που η Τουρκία δεν γίνεται δεκτή στην ΕΕ δεν έχει σχέση με τα “Κριτήρια της Κοπεγχάγης”, όχι διότι συνολικώς δεν τα πληροί, αλλά διότι ως δεύτερη εις πληθυσμό χώρα της ΕΕ μετά την Γερμανία, θα εγίνετο συντόμως πρώτη και οι Γερμανοί θα έχαναν την πρωτοκαθεδρία, με αποτέλεσμα ο Ερντογάν να κανοναρχεί την Κομισιόν και να ζητεί μαζί με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους συλλήβδην την… καταστροφή του Ισραήλ και περιπάτους, “κάποιο βράδυ”, στα ελληνικά νησιά όπως σιγοτραγουδούσε προσφάτως.

Τούτο όμως θα προκαλούσε την αντίθεση της Αμερικής – δική της ιδέα ήταν η ένωση της Ευρώπης, όπερ οξύμωρον – αλλά και θα σκόνταφτε στους δύο αρχαιότερους λαούς της Ευρώπης, στους Εβραίους και Έλληνες. Οι πρώτοι υπενόμευσαν την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κι οι δεύτεροι διέλυσαν την Οθωμανική.

Εν τούτοις, η Τουρκία θεωρείται από τους “εμπόρους των εθνών” (Δ. Σολωμός) σπουδαία αγορά για τα “σιδερικά”, τα σκουπίδια και την μεταφορά ενεργείας – έστω κι αν οι αγωγοί φυσικού αερίου αντιφάσκουν με την “πράσινη ανάπτυξη”, την οποία εγκατέλειψε ακόμη κι ο Μπιλ Γκέιτς. Αν κι η Τουρκία, ως πρώην “μέγας ασθενής” και νυν διεθνής ταραξίας, ξιπάζει τους ηγέτες της γηραιάς Ευρώπης, όταν ο νεοχαλίφης τους υποδέχεται στο παλάτι του, έχει πολύ σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό – προσφάτως και δημογραφικό.

Θα αρκούσε όμως ο πληθωρισμός, δέκα φορές υψηλότερος ο τουρκικός εκείνου που επιτρέπει η μαντάμ Λαγκάρντ στα μέλη της Ευρωζώνης για ν’ αποτελεί ο Ερντογάν παράδειγμα προς αποφυγήν – ιδίως για τους Γερμανούς των οποίων η γούνα έχει καεί από τον υπερπληθωρισμό της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Την εμπειρία τους εκ την μεγάλης παρουσίας ισλαμιστών στο Μόναχο παραδέχθηκε κι ο καγκελάριος προσφάτως ειπών ότι οι κόρες του δεν βγαίνουν όταν νυχτώσει ασυνόδευτες.

Κριτήρια της Κοπεγχάγης και Eurofighter!

Παρά ταύτα υπέγραψε ο Γερμανός καγκελάριος την συμφωνία για 20 Eurofighter κι αγνόησε τις ενστάσεις του κυρίου Κοτσαμποπούλου, προέδρου του Ελληνογερμανικού επιχειρηματικού συνδέσμου, ότι ουδεμία πρόνοια ελήφθη δια να μην στραφούν τα …”Τουρκοφάιτερ” κατά της Ελλάδος.

Εν κατακλείδι, το άκρον άωτον της ελληνικής εντάξεως στη “ηνωμένη” Ευρώπη, χωρίς να πληροί κι η χώρα μας τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, ήταν και είναι ακριβώς η τουρκική απειλή που ενισχύεται τώρα από τρεις χώρες της ΕΕ: Την Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, με πλούσιο φασιστικό παρελθόν.

Ο αγχώδης Κωνσταντίνος Καραμανλής μας έχωσε το 1961 “άρον-άρον” στην ΕΟΚ και το 1981 στην ΕΕ, χωρίς καμία απολύτως προετοιμασία κι η οικονομική ανάπτυξη της χώρας σταμάτησε. Αντίθετα, η Τουρκία έμεινε εκτός Ευρωπαϊκού… νυμφώνος και αναπτύχθηκε οικονομικά, κατά εντυπωσιακό τρόπο. Δεν πήρε το ευρωνόμισμα, ούτε υπέστη εγκλωβισμούς της πανδημίας, μήτε καν εφάρμοσε την “πράσινη μετάβαση”, εις δε τις “δημοκρατικές εκλογές” ο Ερντογάν εδίδαξε την καλπονοθεία (τάδε έφη ο πρόεδρος Τραμπ, αυτός κάτι ξέρει που αγνοεί ο Φριτς).

Τα εμπόδια του Μερτς για τους κανόνες εισδοχής της Τουρκίας στην ΕΕ, συνιστούν έμμεση αποδοκιμασία της προκατόχου frau Μέρκελ και στερούνται αντικειμενικής αξίας. Να δούμε τώρα τι μας επιφυλάσσουν “τα κριτήρια της Αγκύρας” που αξίωσε ο Ερντογάν…