Γιατί έχει γίνει βαρίδι το Σχέδιο Καλλικράτης για την αυτοδιοίκηση

Συγχρόνως καταργήθηκαν ιστορικοί δήμοι και ενοποιήθηκαν άλλοι, με αποτέλεσμα εκτός της περαιτέρω αποδυνάμωσης της έννοιας της αυτοδιοίκησης που τόσο θαύμαζε ο Μάουρερ (Βλ. σχ. “Ο ελληνικός λαός”), να χρειάζεται ο δημότης να μεταβεί ενίοτε σε απόσταση 150 χιλιομέτρων για ένα πιστοποιητικό γεννήσεως. Ο μύθος της περιφερειακής αυτοδιοίκησης (ΠΑ) συμπληρώνει εφέτος ένα τέταρτο του αιώνος και δεν κατάφερε να λύσει από τα πιο απλά προβλήματα ως τα πιο σύνθετα.

Προβλήματα στην αυτοδιοίκηση

Παράλληλα, πρόσθεσε και άλλα προβλήματα όπως:

• Πόσοι είναι οι αμειβόμενοι αιρετοί σύμβουλοι με αποζημιώσεις «πείνας» και πόσες οι χιλιάδες υπάλληλοι της ΠΑ στην οποία έχουν εκχωρηθεί όλες σχεδόν οι αρμοδιότητες ελέγχου;
• Σε ποίον ανήκει η οδός Τατοΐου, όπου το σκοτάδι είναι… άπλετο τη νύκτα;
• Ποιος έχει την ευθύνη συντηρήσεως των χειμάρρων που πλημμυρίζουν σε κάθε νεροποντή;
• Σε ποιόν ανήκει το… ιπποφορβείο αδέσποτων αλόγων του Υμηττού (Λιβάνιος) και τι γίνεται με τα ιχθυοτροφεία του Σαρωνικού κόλπου;

Από την άλλη, το αιρετό σύστημα των τοπικών αρχόντων έπαυσε να είναι αντιπροσωπευτικό των εκλογέων, τα περιφερειακά συμβούλια ασχολούνται με την πολιτική του κεντρικού κράτους (πχ. στις κατεδαφίσεις των αυθαιρέτων που τις αναστέλλουν εάν δεν τις ματαιώνουν), με τις αμαρτωλές «περιφέρειες» να εκδίδουν οικοδομικές άδειες αντίθετες με τις αποφάσεις του ανωτάτου διοικητικού δικαστηρίου (ΣτΕ) και με βάση τα «μπόνους» των εργολάβων, ενώ την ίδια στιγμή δεν τηρείται το χειμέριο κύμα στις ακτές – οπότε καταλαμβάνονται από «ξαπλώστρες κι ομπρέλες» και ο χύδην λαός δεν έχει πού να κολυμπήσει εάν δεν πληρώσει αδρά υπέρ του καταπατητή.

Η αυτοδιοίκηση χρειάζεται μεταρρύθμιση

Παράλληλα, οι αυτόκλητοι ορνιθολόγοι εμποδίζουν την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα γυμνά κορφοβούνια και τα δάση καταλαμβάνονται από ποιμνιοστάσια ενώ η Δασική Υπηρεσία, που έκανε από την εποχή του Σημίτη να ενταχθεί στο υπουργείο Περιβάλλοντος, δεν έχει το καθήκον των δενδροφυτεύσεων στα καμένα δάση.

Υπάρχει, εν τούτοις, μία ευκαιρία ν’ απαλλαγεί η Ελλάς από το «δεύτερο βαθμό» κακοδιοίκησης: Η προσεχής συνταγματική αναθεώρηση το 2025. Πλην του διοικητικού χωρισμού της χώρας σε ηπειρωτική και αρχιπελαγητική, δεν υπάρχει λόγος να διασπάται το κράτος σε περιφέρειες και τοπικούς σατράπες (περιφερειάρχες) που στοχεύουν στην κεντρική εξουσία ενώ παραμελούν την ορθολογική ανάπτυξη.

Η μόνη περιφέρεια που πρέπει να ενισχυθεί χωρίς ν’ αυτονομηθεί είναι η Θράκη με ειδικό Ταμείο «εθνικής ανάπτυξης», την μεταφορά αυτόθι όλων τω παραγωγικών σχολών των ενόπλων δυνάμεων στην Ξάνθη και το κλείσιμο του Τουρκικού προξενείου στη Κομοτηνή. Δεν έχει λόγο υπάρξεως πλην της υπόμνησης των αντισυμβατικών Τουρκικών βλέψεων – κι αυτό αρκεί για την κατάργηση του. Οι Έλληνες μουσουλμάνοι να προσλαμβάνονται κατά προτεραιότητα στις δημόσιες θέσεις της υπόλοιπης χώρας και η προσοχή του κεντρικού κράτους να συγκεντρωθεί στην κρίσιμη περιοχή της Θράκης, με κίνητρο την πλήρη φορολογική απαλλαγή α) του φόρου εισοδήματος των μονίμων κατοίκων και β) του ΦΠΑ στις συναλλαγές.