Γιατί η Λεπέν δεκαπλασίασε τις έδρες της

Την Αριστερά, υπό τον Ζαν-Λικ Μελανσόν, αξιωματική αντιπολίτευση και το κόμμα της Μαρίν Λεπέν κυρίαρχη δύναμη στην Δεξιά έφερε το αποτέλεσμα του δευτέρου γύρου των βουλευτικών εκλογών στην Γαλλία, που δικαιολογημένα χαρακτηρίστηκε ως «σεισμός». Ο Γάλλος πρόεδρος έχει απέναντι του μία εχθρική Εθνοσυνέλευση και τα σενάρια δίνουν και παίρνουν είτε για μία συνεργασία με τους γκωλικούς (;) Ρεπουμπλικάνους, είτε ακόμα και για νέες εκλογές.

Στους μεγάλους νικητές της χτεσινής αναμέτρησης αναμφισβήτητα περιλαμβάνεται ο Εθνικός Συναγερμός (άλλοτε Εθνικό Μέτωπο), που πολλαπλασίασε την εκλογική δυναμική του (από 10 έδρες φτάνει στις 89!) και φυσικά η αρχηγός του Μαρίν Λεπέν, την οποία αρκετοί στην Γαλλία είχαν θεωρήσει ως “ξεγραμμένη”, έπειτα από την αποτυχία της να νικήσει τον Εμμανουέλ Μακρόν στις προεδρικές.

Για τους επικριτές της, η ακροδεξιά (ή Λεπέν αυτοπροσδιόριζεται ως εκπρόσωπος της Νέας Δεξιάς) κατάφερε να αλώσει την γαλλική Εθνοσυνέλευση, ότι δεν είχαν καταφέρει οι ιδεολογικοί της “πρόγονοι” τον Φεβρουάριο του 1934, όταν η Γαλλία σείονταν από μαζικές διαδηλώσεις εθνικιστών, μοναρχικών και φασιστών, με αφορμή μία σειρά σκανδάλων που είχαν συγκλονίσει την Γαλλία.

Τότε η γαλλική Ακροδεξιά παραλίγο να επιβεβαιώσει την “Τεχνική του πραξικοπήματος”, του Ιταλού φασίστα συγγραφέα Κούρτσιο Μαλαπάρτε. Το 1931 ο Μαλαπάρτε έγραψε πως το μόνο που χρειάζεται για την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας είναι μία καλά οργανωμένη μειοψηφία βίαιων φανατικών, που θα πρέπει να καταλάβει νευραλγικά σημεία του κράτους. Τον Φεβρουάριο του 1934 οι διαδηλωτές της Ακροδεξιάς, αφού περικύκλωσαν την γαλλική Εθνοσυνέλευση, έδωσαν σύνθημα για την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας, με μία εισβολή στο Κοινοβούλιο!

Όμως, ξαφνικά, ο επικεφαλής του μεγαλύτερου γαλλικού φασιστικού κόμματος “Πύρινοι Σταυροί’, ο συνταγματάρχης Λα Ροκ, διέταξε τους πολυάριθμους οπαδούς του να αποχωρήσουν και να διαλυθούν. Τελικώς, οι δυνάμεις ασφαλείας που φρουρούσαν το Κοινοβούλιο δεν συντάχθηκαν με τους διαδηλωτές, όπως πολλοί από αυτούς υπολόγιζαν. Άνοιξαν πυρ και διέλυσαν βιαίως όσους απέμειναν. Ο ίδιος ο Μαλαπάρτε αποκάλυψε πως είχε στείλει μετέπειτα αντίτυπο του βιβλίου του στον τότε Γάλλο υπουργό Εσωτερικών, με αφιέρωση «στον τεχνίτη της καταστολής»!

Άλλαξαν οι εποχές

Φυσικά, οι εποχές έχουν αλλάξει. Τα νέα ακροδεξιά κόμματα (ή κόμματα της Νέας Δεξιάς) στην Ευρώπη δεν σχεδιάζουν την βίαιη κατάληψη της εξουσίας. Εξάλλου ακόμα και στον Μεσοπόλεμο είδαμε πως ο (θαυμαστής του Μουσολίνι) συνταγματάρχης Λα Ροκ, την κρίσιμη στιγμή, επέλεξε να δώσει “ψήφο εμπιστοσύνης” στον κοινοβουλευτισμό! Δείγμα των πολύπλοκων ιστορικών καταβολών της γαλλικής Ακροδεξιάς είναι το γεγονός ότι ο Λα Ροκ δεν συνεργάστηκε με το δοσιλογικό καθεστώς του Βισύ, φυλακίστηκε από τους Γερμανούς και απελευθερώθηκε από τους Συμμάχους!

Εξάλλου, σε αντίθεση με τους “πυροσταυρίτες” του Λα Ροκ, το κόμμα της Λεπέν έχει πάψει προ πολλού να διαθέτει παραστρατιωτικές ομάδες, όπως τα φασιστικά κόμματα του Μεσοπολέμου. Εγγύτερα στο μοντέλο τους είναι η Χρυσή Αυγή και το ουγγρικό Γιόμπικ, που για χρόνια όμνυε στο εθνικοσοσιαλιστικό παρελθόν της Ουγγαρίας.

Κόμματα, τύπου Χρυσής Αυγής, είναι υπερβολικά εξτρεμιστικά για να καταφέρουν να κερδίσουν την λαϊκή πλειοψηφία, καθώς σε αυτά κυριαρχούν λούμπεν στοιχεία με συμπεριφορές υποκόσμου. Τα φασιστικά κόμματα ιστορικά είχαν μαχητικό ακτιβισμό και μαζικές οργανώσεις. Οι σημερινοί ψηφοφόροι των ακροδεξιών κομμάτων περιορίζονται στον ρόλο των συμπαθούντων, δεν έχουν καμία διάθεση να οργανωθούν, πέρα από αναρτήσεις σε κοινωνικά δίκτυα.

Κυρίαρχη στην Δεξιά η Λεπέν

Όμως, το γεγονός ότι το κόμμα της Λεπέν κατάφερε να εκτοπίσει τους Ρεπουμπλικάνους (οι οποίοι υιοθέτησαν ένα μεγάλο μέρος της αντιμεταναστευτικής της ατζέντας, ακόμα και την συνθηματολογία της Ακροδεξιάς) δείχνει ότι πλέον ριζώνει ως “κανονικό” κόμμα, αποκτώντας ισχυρά ερείσματα στην γαλλική κοινωνία, γεγονός που ανοίγει τον δρόμο και για κέρδη στην Αυτοδιοίκηση (όπου τα παραδοσιακά γαλλικά κόμματα παραμένουν ισχυρά). Επιπλέον, κλείνει το δρόμο σε έτερους ανταγωνιστές στο στρατόπεδο της Νέας Δεξιάς, όπως στην φιλόδοξη ανιψιά της που είχε σπεύσει να συνταχθεί με τον Ερίκ Ζεμούρ στις προεδρικές.

Η Λεπέν έχοντας συγκρουστεί εδώ και χρόνια με τον αμφιλεγόμενο πατέρα της και έχοντας απομακρύνει την “παλιά φρουρά” του Εθνικού Μετώπου, έφτασε να έχει  αντιπρόεδρο έναν (σοσιαλιστικής καταγωγής) ομοφυλόφιλο και μέλη μέχρι και παλιούς τροτσκιστές συνδικαλιστές και στελέχη του άλλοτε πανίσχυρου Κομμουνιστικού Κόμματος Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο ακτιβιστής Ρομπέρτ Μπενάρ, ο πρώην επικεφαλής της οργάνωσης Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα και σημερινός δήμαρχος του Μπεζιέ, ο χαρακτηριζόμενος από τον γαλλικό Τύπο ως “διώκτης” της μουσουλμανικής μαντίλας από τις γειτονίες της πόλης!

Αν και ούτε το ποσοστό της στις προεδρικές εκλογές μπορεί να χαρακτηριστεί ασήμαντο, η Λεπέν πολλαπλασίασε τις έδρες της επειδή κατάφερε να διαρρήξει την πολιτική της απομόνωση. Όσοι υποψήφιοι της πέρασαν στον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών (όταν δεν επιτυγχάνεται το 50%+1 στον πρώτο γύρο) ψηφίστηκαν από ένα ευρύ φάσμα ψηφοφόρων, όχι μόνο από τον στενό πυρήνα των υποστηρικτών της. Δηλαδή, δεν λειτούργησε το “αντί-Λεπέν” μέτωπο που έδωσε ευρεία διαφορά στο Μακρόν στις προεδρικές και είχε περιορίσει την κοινοβουλευτική της εκπροσώπηση στις 10 έδρες το 2017. Όπως δείχνουν τα αποτελέσματα, η Λεπέν αύξησε κατά πέντε μονάδες το ποσοστό της στον δεύτερο γύρο, σε σύγκριση με το 2017 , αλλά η εκτίναξη των εδρών ήλθε από την ευρεία πριμοδότηση των υποψηφίων της στον δεύτερο γύρο.

Τελικώς το κύμα της ακρίβειας που σαρώνει τα λαϊκά νοικοκυριά και τα μεσαία στρώματα, απότοκος και των κυρώσεων κατά της Ρωσίας (που τελικώς κατέληξαν να ισχυροποιήσουν το ρούβλι!) αποδείχτηκαν ούριος άνεμος στα πανιά της Λεπέν! Παρά τις προσπάθειες Μακρόν για να αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της Γαλλίας και για την μεταρρύθμιση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, πάρα πολλοί Γάλλοι πολίτες ψήφισαν με κριτήριο την τιμή της μπαγκέτας, εκτινάσσοντας τα κοινοβουλευτικά ποσοστά της Λεπέν και του Ζαν Λικ Μελανσόν. Και αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, δεν θα χρειάζονται τάγματα εφόδου για την άλωση του Ελιζέ, αλλά θα αρκεί η «λεπενοποίηση των συνειδήσεων», όπως είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ο πατέρας Λεπέν.