Γιατί η χώρα χρειάζεται νέα κυβέρνηση

Η καλοπροαίρετη κριτική από κάθε ενδιαφερόμενο μπορεί να πει κανείς ότι είναι θεμιτή και ίσως επιβεβλημένη. Αυτό που είναι δύσκολο να κατανοηθεί, είναι το γιατί τόσο μένος από την πλευρά της Κυβέρνησης. Με δεδομένο ότι ο προαναφερόμενος ήταν ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέχρι πριν δύο χρόνια και απεσύρθη μετά την συντριπτική ήττα του κόμματός του από τη Νέα Δημοκρατία και σήμερα είναι απλά βουλευτής του κόμματος, που (δημοσκοπικά) βρίσκεται στα όρια της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, τι είναι άραγε αυτό που “ανησυχεί” το κυβερνών κόμμα και σχολιάζει καθημερινά την ανωτέρω συνέντευξη;

Το ερώτημα που τίθεται είναι: ανησυχεί πραγματικά; όντως φοβάται κάτι ουσιαστικό και προσδιορισμένο, από το πρόσωπο που έδωσε την συνέντευξη κι από αυτά που είπε ή απλά σηκώνει το θέμα σε ακατανόητα και θεόρατα ύψη, γιατί έχει άλλες σκοπιμότητες; Για παράδειγμα, πόσοι έχουν ξεχάσει ότι κραδαίνοντας την απειλή της επαναφοράς του Τσίπρα στην εξουσία, η Νέα Δημοκρατία δημιούργησε το ΑΝΤΙΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, με το οποίο έχτισε μία πολιτική πλειοψηφία από ετερόκλητους (ιδεολογικά και πολιτικά) ανθρώπους, που δεν ήθελαν επουδενί να δουν ξανά μία παραλλαγή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να τους κυβερνά;

Μήπως αυτός είναι ο λόγος; Δηλαδή η επαναφορά αυτού του φόβητρου (και της προαναφερόμενης “απειλής”) για να ξανασυσπειρωθεί ο κόσμος που την στήριξε και ο οποίος βλέποντας τελευταία τα πεπραγμένα της (διαφθορά, ακρίβεια ανυπαρξία εξωτερικής πολιτικής, οικονομία, διαφάνεια, ανυποληψία των θεσμών του κράτους και του κράτους δικαίου κ.α.), άρχισε μαζικά (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) να την εγκαταλείπει;

Μήπως επειδή θεωρεί ότι είναι αδύνατον ο πρώην πρωθυπουργός να αποτελέσει “κίνδυνο” γι αυτήν, προωθεί εσκεμμένα αυτή την προοπτική (την επάνοδό του) για να έχει το κεφάλι της ήσυχο, όπως έκανε με την επικοινωνιακή πριμοδότηση άλλων παρεμφερών κομμάτων και υπο-κομμάτων, που σε καμία των περιπτώσεων δεν θα την ενοχλούσε η αύξηση των ποσοστών τους, καθότι ουδέποτε ο ελληνικός λαός θα τους εμπιστεύονταν την εξουσία; Μπορεί κάποιο απ’ όλα αυτά, όλα μαζί ή και κάτι που ακόμα δεν είναι εμφανές στους απλούς πολίτες.

Μπορεί να πέσει η κυβέρνηση;

Ένα είναι σίγουρο. Η Δημιουργία κι άλλων κομμάτων σε έναν ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς θα έχει έναν κερδισμένο. Τον σημερινό πρωθυπουργό, ο οποίος όσο μικρό ποσοστό κι αν πάρει, λόγω του κατακερματισμού του ευρύτερου προοδευτικού χώρου και του μοιράσματος σε μικρά κομμάτια, θα προβάλει τον εαυτό του ως αδιαφιλονίκητο ηγέτη της χώρας, “ελλείψει εναλλακτικής” (“να φύγω και να ‘ρθει ποιος”, ανέκραξε κομπάζοντας στη Βουλή) .

Γι’ αυτό τώρα πριν να είναι πολύ αργά, η χώρα χρειάζεται μία ενισχυμένη εναλλακτική πρόταση εξουσίας, που να δημιουργεί προσδοκίες απαλλαγής από το σημερινό καθεστώς κι αυτό μπορεί να συμβεί στην παρούσα φάση με τη συσπείρωση γύρω από την αξιωματική αντιπολίτευση.

Μπορεί να μιλάμε για χρόνια “περί μέλλοντος και αβεβαίου”, αλλά η χώρα χρειάζεται άμεσα νέα κυβέρνηση που να διασφαλίζει τα εθνικά συμφέροντα, το κοινωνικό κράτος, την λειτουργία της αγοράς με κανόνες (κι όχι με τη ληστρική επιδρομή των ημετέρων ολίγων, που έλαβε χώρα τα τελευταία χρόνια στους πόρους- ευρωπαϊκούς και εθνικούς- και στην περιουσία της χώρας), την δίκαιη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου, την ανασυγκρότηση της χώρας και τη διασφάλιση της λειτουργίας των θεσμών. Κάθε κίνηση που δεν θα ευνοεί την συσπείρωση του χώρου έμμεσα αλλά και άμεσα, ενισχύει τον σημερινό πρωθυπουργό. Ας το έχουν αυτό καλά υπόψη τους όσοι θέλουν απλά να επανεμφανιστούν ως “ηγέτες” σε έναν χώρο που φρόντισαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να διαλύσουν.

Κατά συνέπεια πιστεύω ακράδαντα ότι, όλος ο δημοκρατικός και πατριωτικός κόσμος που δεν ταυτίζεται με αυτό το τραγικό από κάθε άποψη καθεστώς, και ανεξαρτήτως πολιτικών καταβολών, είναι η ώρα να κάνει την υπέρβαση και να στηρίξει την πρόταση κυβέρνησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία σε σειρά θεμάτων (οικιστικό, δημογραφικό, περιβάλλον, διαφάνεια, οικονομία, εξωτερική πολιτική, θεσμοί, ασφάλεια κ.α.) έχει παρουσιάσει σοβαρές και υλοποιήσιμες προτάσεις.