Γιατί και η Μελόνι θα απογοητεύσει τους Ιταλούς

Η τελευταία δημόσια εμφάνιση της Τζόρτζια Μελόνι έγινε τις πρωινές ώρες της Δευτέρας, μόλις επιβεβαιώθηκε ότι οι Αδελφοί της Ιταλίας συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους. Στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε την Τρίτη, η ηγέτιδα του κόμματος ήταν απούσα. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα, εκτός των τηλεφωνικών συγχαρητήριων, θέλησε να υποβάλει την υποψήφια πρωθυπουργό σε δοκιμασία.

Ο προϋπολογισμός για το προσεχές έτος ακόμη εκκρεμεί και η νομοθεσία επιβάλει την έγκρισή του στο κοινοβούλιο εντός του Οκτωβρίου, αλλιώς η χώρα θα βρεθεί σε καθεστώς “ειδικής διαχείρισης”. Σε αυτή την περίπτωση, όχι μόνο θα οξυνθεί η τριβή της νέας κυβέρνησης με την ευρωζώνη, που ποτέ δεν σταμάτησε να παρακολουθεί με καχυποψία τα δημοσιονομικά της Ιταλίας, αλλά ελλοχεύει ένας ακόμη πιο σοβαρός κίνδυνος: Η απώλεια μεγάλου μέρους από το μυθικό ποσό των 200 δισεκατομμυρίων, το οποίο ο προηγούμενος πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε είχε καταφέρει να εξασφαλίσει από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Έτσι βρέθηκε λοιπόν η υποψήφια πρωθυπουργός να περνά τις μέρες του θριάμβου της όχι χαιρετώντας –φασιστικά ή μη– τα πλήθη στις πλατείες, αλλά κλεισμένη στην κατοικία της σε διαρκή επικοινωνία με τον Ματαρέλα και τον Μάριο Ντράγκι. Αν δεν περάσει με άριστα αυτές τις δύσκολες εξετάσεις, η Μελόνι δεν θα πάρει καμία εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση, όσες ψήφους κι αν πήρε, όσους βουλευτές κι αν έχει. Η αλήθεια είναι ότι οι βουλευτές και οι γερουσιαστές των Αδελφών της Ιταλίας είναι πολλοί, αλλά μόνοι τους δεν αρκούν για να κυβερνήσουν.

Η Μελόνι έχει απόλυτη ανάγκη από τους βουλευτές του μπερλουσκονικού Forza Italia, αλλά και της Λέγκας του Σαλβίνι –ερίζουν για τους ίδιους ψηφοφόρους– κι έτσι οι σχέσεις τους δεν είναι ιδιαίτερα εγκάρδιες. Όσο για το μεγαλόπνοο σχέδιο αλλαγής του ιταλικού Συντάγματος, ώστε να μετατραπεί η Ιταλία από Κοινοβουλευτική σε Προεδρική Δημοκρατία, παρ’ ότι οι Αδελφοί της Ιταλίας εξακολουθούν να το προβάλουν δημοσίως, η ψήφος της Κυριακής μάλλον το ενταφίασε οριστικά. Δεν αρκούν οι έδρες των τριών κομμάτων της Δεξιάς, ενώ η Aριστερά και το μικρό Kέντρο δεν προτίθενται να εμπλακούν σε θεσμικές περιπέτειες.

Το ενδεχόμενο σύγκρουσης με την ΕΕ

Εξετάζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής, η πραγματική είδηση είναι ότι το “μεταφασιστικό”, όπως αυτοχαρακτηρίζεται, κόμμα της Μελόνι αναδείχτηκε ως μεγαλύτερη πολιτική ομάδα της Ιταλίας. Αν κοιτάξει όμως κανείς με προσοχή την ιταλική ψήφο θα διαπιστώσει ότι η Μελόνι δεν έφερε κανέναν νέο ψηφοφόρο στη Δεξιά παράταξη. Σημειώθηκε μια μαζική μετακίνηση από τη Λέγκα του Σαλβίνι και μια πολύ λιγότερο μαζική από το κόμμα του Μπερλουσκόνι.

Κι αυτό διότι οι Αδελφοί της Ιταλίας ήταν ο “νέος παράγοντας” που αναδυόταν στο πολιτικό προσκήνιο, ο οποίος εκστόμιζε “αντισυστημικό” λόγο, με σκοπό να προσελκύσει τη δεξιά ψήφο διαμαρτυρίας. Η μη δεξιά ψήφος διαμαρτυρίας επέλεξε, αντίθετα, την αποχή, που έφτασε σε επίπεδα ρεκόρ.

Με άλλα λόγια, η νέα ιταλική κυβέρνηση θα είναι μια λαϊκίστικη κυβέρνηση της Δεξιάς, που αν τολμήσει να συγκρουστεί για κάτι με την Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι πιθανότατα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το μεταναστευτικό, τις αμβλώσεις, τους γάμους ΛΟΑΤΚΙ και όχι βεβαίως για τους «άθλιους κανόνες της ευρωζώνης», όπως τους χαρακτήρισαν προεκλογικά κάποιοι υποψήφιοι των Αδελφών της Ιταλίας, προβάλλοντας την περιπέτεια της Ελλάδας με τα μνημόνια.

Εύθραυστη η συνοχή της Δεξιάς

Όσο για τη συνοχή της Δεξιάς παράταξης στο κοινοβούλιο, αρκεί να αναφέρει κανείς ότι ο Σαλβίνι ήταν ήδη στο στόχαστρο της εσωκομματικής του αντιπολίτευσης, αφού το καλοκαίρι του 2019 στο beach bar “Papeete”, μετά από πολλά μοχίτο και περιτριγυρισμένος από θαυμάστριες, προκάλεσε κυβερνητική κρίση!

Τώρα, μετά το πενιχρό 9%, οι περιφερειάρχες της Λέγκας που κυβερνούν τις πλούσιες περιφέρειες του Βορρά εδώ και δεκαετίες, ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Οι μέρες του Σαλβίνι είναι μετρημένες και δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι η νέα ηγεσία της Λέγκας θα είναι ευνοϊκά διατεθειμένη απέναντι στους “μεταφασίστες”. Απεναντίας, θα κάνουν τα πάντα για να τους υπονομεύσουν και να πάρουν πίσω την εκλογική πελατεία τους.

Ο δεύτερος ηγέτης υπό παραίτηση αυτές τις ημέρες είναι ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος, στα 85 του, ανήγγειλε έκτακτο συνέδριο του Forza Italia στις αρχές του 2023 ή και νωρίτερα. Ο πιο πιθανός να τον αντικαταστήσει είναι ο Αντόνιο Ταγιάνι. Για τον Μπερλουσκόνι ο ρόλος του Forza Italia στην κυβερνητική συμμαχία θα είναι να επιτηρεί τους Αδελφούς της Ιταλίας, ώστε να “παραμείνουν σταθερά” εντός ευρωπαϊκού πλαισίου.

Μπορεί να φανεί αστείο, αλλά δεν είναι: Χωρίς τη στήριξη του Καβαλιέρε στο κοινοβούλιο η Μελόνι δεν μπορεί να κυβερνήσει. Λίγες ημέρες μετά τις εκλογές, το πιο πιθανό σενάριο είναι να βιώσει εκ νέου η Ιταλία την εμπειρία του 2018, όταν ανέλαβαν να κυβερνήσουν η Λέγκα και το Κίνημα 5 Αστέρων. Η εκκολαπτόμενη τωρινή κυβέρνηση της “δεξιάς διαμαρτυρίας” κατά πάσα πιθανότητα θα απογοητεύσει τον Ιταλό ψηφοφόρο και θα διαιωνίσει την κρίση της ιταλικής πολιτικής.